فردا خیلی دیر خواهد بود

سخنان کوتاه فیدل کاسترو در سمینار زمین در سال ۱۹۹۲ در برزیل

برگردان : امیر حسینی

آقای رییس جمهور برزیل فرناندو کولار دی ملو؛

آقای دبیر کل سازمان ملل متحد بوترس بوترس قالی ؛

حضار گرامی ؛

موجود با اهمیتی بخاطر انهدام سریع و همه جانبه شرایط زیست در حال ناپدید شدن است: انسان. ما زمانی متوجه این مشکل شده ایم که برای جلوگیری از آن تقریبآ دیر شده است.

لازم است اشاره شود که بطور بنیادی جوامع مصرفی مقصر انهدام خصمانه محیط زیست هستند. این جوامع از قدرتهای قدیمی استعماری و سیاستهای امپریالیستی برخاسته اند که بانی عقب ماندگی و فقر اکثریت انسانها هستند. جوامع مصرفی که تنها بیست درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهند ، دو سوم از فلزات و سه چهارم از انرژی تولید شده در جهان را مصرف می کنند. این جوامع دریاها و رودخانه ها را مسموم ، هوا را آلوده ، لایه اوزون را ضعیف و اتمسفر را از گازها انباشته کرده اند که باعث تغییرات در شرایط اقلیمی شده و نتایح فاجعه باری ببار آورده است که اکنون شاهد آن هستیم.

جنگل ها در حال نابودی و صحراها در حال گسترش هستند. هر سال میلیاردها تن خاک قابل کشت به زیر اقیانوسها میرود. جانداران زیادی منقرض شده اند. فشار جمعیت و فقر به تلاشهای شتاب زده برای زنده ماندن ، حتی  به هزینه انهدام  زیست بوم فرا روییده است. امکان ندارد کشورهای جهان سوم را به این خاطر مقصر شناخت. این کشورها دیروز مستعمره بوده و امروزه ملت هایی هستند که توسط نظم ناعادلانه اقتصاد جهانی استثمار شده و غارت می شوند.

راه حل این مشکل ، جلوگیری از پیشرفت آنانی نیست که بدان بیش از دیگران نیاز دارند. در حقیقت ، امروزه هر چه که باعث عقب ماندگی و فقر شود ، بطور قانونمند به نقض محیط زیست فرا خواهد رویید. هر سال میلیونها مرد، زن و کودک در کشورهای جهان سوم به همین دلیل جان می سپارند، بیش از کشته شدگان جنگ های جهانی. مبادله نابرابر ، حراست اقتصادی از کشورهای خودی ، مشوق حمله به محیط زیست و انهدام آن است.

اگر می خواهیم انسان را از منهدم کردن خویش نجات دهیم ، باید ثروت و فناوریهای موجود در جهان را بهتر تقسیم کنیم. برای کاهش فقر و گرسنگی در بخش عظیمی از جهان ، لازم است که تجمل و اسراف در تعداد کمی از کشورهای جهان کاهش یابند. نیازی نیست که شیوه زندگی و عادات مصرفی را به جهان سوم منتقل و زیست بوم را به انهدام بکشانیم.

بگذاریم زندگی انسان منطقی تر شود. بگذاریم یک نظم عادلانه اقتصادی در سطح جهان فراگیر شود. بگذاریم از دانش الزامی برای توسعه ای با ثبات و بدون آلودگی استفاده شود. بگذاریم بجای پرداخت بدهی های خارجی ، بدهی خود به زیست بوم را پرداخت کنیم. بگذاریم فقر ناپدید شود ، نه انسان.

اکنون که خطر واهی کمونیسم از میان رفته و بهانه ای برای جنگ سرد ، مسابقه تسلیحاتی و مخارج نظامی باقی نمانده است ، چه چیز مانع استفاده از این منابع برای توسعه جهان سوم و مبارزه با خطر انهدام محیط زیست است؟ بگذاریم  خودپرستی ، سرکردگی ، بی حساسیتی ، بی مسئولیتی و فریبکاری پایان یابند. فردا برای کاری که مدتها پیش می باید انجام می دادیم ، دیر است.

متشکرم.