روسف و نیروهای
راست -
2 و پایانی
شون پوردی – برگردان : هاتف رحمانی
حزب اخلاقی
دولت روسف می تواند حتی بدون راست قوی تر- و بیشتر زحمت خود ساخته است – با
هوای طوفانی مواجه شود .
سنت حزب اخلاقی بودن حزب کارگر که مورد علاقه زحمتکشان بود با در گیری رهبر
های کلیدی حزب در ارتشا و برنامه های سوء استفاده برای همیشه لکه دار شده
است . سوء تفاهم پترو براس درست پس از رسوایی تامین مالی کارزار انتخاباتی
رخ می دهد که منجر به زندانی شدن چندین عضو برجسته حزب کارگر شد . آن وزیر
های دولت گذشته و عضو های بنیان گذار حزب که حزب را برای تبدیل شدن به
مشاورهای سیاسی مولتی میلیاردر ترک کردند تنها این احساس را که حزب کارگر
دیگر یک حزب چپ نیست عمیق تر کردند .
درحالی که سایر حزب های اصلی نیز تا خرخره غرق در فساد هستند ، اما تا حد
زیادی موفق شده اند از زیر دره بین دقیق بودن اجتناب کنند . رسانه های جمعی
، که با بی میلی دولت های حزب کارگر دهه پیش را پذیرفتند ، به صورت
انحصاری ، با کوچک شمردن ارتشا که در تمام حزب های متعارف برزیلی شایع است
روی حزب کارگر متمرکز شده اند . این دو برابر مضحک است چون صاحبان رسانه
های عمده از زمان اولین انتخاب حزب کارگر در سال 2002 از قبل پروانه های
مالی و قرار داد های تبلیغاتی میلیارد ها از صندوق دولت فدرال دریافت کرده
اند .
اما انچه بیشترین آسیب را به حزب کارگر زده است – و ان چه به طور موثری
تجدید حیات جنبش های محافظه کار را شعله ور کرده است –پذیرش برنامه
اقتصادی وسیاسی نئو لیبرالی است .
در طی رشد اقتصادی در برزیل از سال 2002 تا 2012 ، دولت حزب کارگر توانست
اصلاح های اجتماعی ملایمی را در عین حفظ یک سیاست مالی ارتدکس که به سرمایه
مالی و کشاورزی صنعتی سود می رساند پیش ببرد . همان طور که لینکلن سکوو
استدلال می کند ، حزب کارگر پس از کسب قدرت سرکردگی را به " نظریه پرداز
های بازار آزاد " تسلیم کرد . یک محیط جهانی تنومند برای اقتصادی مبتنی بر
صادرات کشاورزی ومعدنی به دولت اجازه داد تا بخش اعظم بدهی خارجی را پرداخت
کند و استاندارد های زندگی را برای فقیر ترین برزیلی ها از طریق تمرکز بر
برنامه های کمک ، حتی در حالی که ثروتمند ها به طور نا متناسبی سود می
بردند افزایش دهد.
اتحاد با صفی از حزب های مرکز گرا ودست راستی ،که بسیاری از آن ها با
دیکتاتوری نظامی 1985-1964 مرتبط بودند، به حزب کارگر اجازه داد بخشی از
برنامه خود را باوجود کنترل اپوزیسیون بر کنگره پیش ببرد .
اما زمانی که بحران اقتصادی جهانی در سال های 2012-2011 در کشور فرارسید
دولت کاملا نئو لیبرالیسم را در آغوش گرفت .
با ادامه دادن به تغییر دو دهه ای خود به سوی یک حزب سوسیال دموکراتیک راه
سومی ، حزب کارگر برنامه های اجتماعی و حقوق کارگر را در عین حفظ سیاست
مصیبت آمیز نرخ بهره سنگین و راست دینی مالی که آرزوی بخش بانک داری بود
قطع کرد .نرخ بهره ها در میان بالاترین نرخ های بهره جهان قرار دارند ،
وتقریبا نیمی از دریافت های دولت برای تسویه بدهی ملی که اکنون تا حد زیادی
در دست بانک های برزیلی است مصرف می شود .
در حالی که تورم وبیکاری در حال رشد و دستمزد ها متراکم می شوند ، سیاست ها
در جهت تقویت بخش مالی کشور است . طبق اعلام صندوق بین المللی پول ، سود
چهار بانک بزرگ برزیلی در سال 2013بزرگ تر از تولید نا خالص ملی هشتاد وسه
کشوربود .
پس از کارزار دشوار انتخاب دو باره در نوامبر سال 2014 ،که موفقیت آن مدیون
بسیج دقیقه نود طبقه کارگر و پایگاه توده ای بود ، روسف یک بانک دار سابق
را بعنوان وزیر دارایی منصوب کرد که سیاست اول او بسته کاهش شدید برای
آموزش وپرورش ، بهداشت ،مسکن و خدمات شهری بود . در سیاست اجتماعی ، ابتکار
های محدود سلف روسف ، بنیان گذار حزب کارگر ، لوئیزایناسیو لولا دسیلوا
متوقف یا بر عکس شد .
با وجود حمایت جنبش کارگران روستایی بی زمین از دولت ، سیاست های واگذاری
مالکیت زمین به کارگرهای بی زمین نیز به صورت مختصری تحت حاکمیت دولت حزب
کارگر کاهش یافت . با همان نشانه ، دولت فدرال به صورت معنی داری علامت
گذاری زمین ها برای افراد بومی را ، که اکثریت آن ها در فقر مطلق زندگی می
کنند کاهش داد. و انتصاب یک مرتجع کشاورز – صنعت گربعنوان وزیر کشاورزی به
صورت گسترده ای بعنوان سیلی به صورت جنبش های کارگرهای روستایی و حقوق بومی
ها تلقی شد .
علاوه بر این ، حزب کارگر به تازگی با لایحه " ضد تروریسم" که به خفه
کردن جنبش های اجتماعی تهدید می کند دولت امنیتی را تقویت کرده است . این
برای کشوری با سنت استبدادی و نیروی پلیس بی رحم که به طور عادی به نمایش
های اعتراضی حمله می کند و سیاه پوست ها وفقیر هارا در حاشیه شهر های بزرگ
می کشد یک عقب نشینی اشکار است . بین 2009 و2013، نیروی پبیس برزیل به
طور متوسط هر روز 6 نفر را کشت و آن را به یکی از خشن ترین پلیس های دنیا
تبدیل کرد .
در
واکنش به بسیج رشد یابنده احضار به دادگاه ، دولت حزب کارگرآشکارا ترس
خورده تنها پایگاه خود را به بسیج علیه راست فراخواند ، اما جوش دادن
معامله با حزب های متحد شده در حیات خلوت سنا ، رسانه های جمعی و بدتر از
همه ، نماینده های کلیدی طبقه حاکم را ترجیح داد.
چون بحران های سیاسی برای آب وهوای مثبت تجارت سودمند نیستند ، نماینده های
سرمایه بزرگ – انجمن های صنعتی و انجمن ملی تجارت کشاورزی سائو پولو و ریو
– بر راه حل سیاسی که از احضار به دادگاه اجتناب نماید اصرار کرده اند .
همچنین بانک های بزرگ خواهان هیچ بی ثباتی که سابقه سود آن ها را تهدید
خواهد کرد نیستند.
در اوایل اوت ، رنان کالهیروس ، رهبر سنا ، معروف به فساد ورفتارهای منفعت
طلبانه ، حمایت خود از دولت را در برابر بسته ای از سیاست های نئو لیبرالی
که مقاطعه ها را گسترش و مقررات محیط زیستی را کاهش می دهد ، و دور زدن
حقوق کارگران را برای صاحبان شرکت ها آسان تر می سازد پیشنهاد کرد . روسف
بی درنگ پیشنهاد را پذیرفت .
چپ چه باید بکند
مخالفت چپ هم با راست و هم با دولت حزب کارگر ضروری وپر از چالش ها است .
در حالی که فعال های رزمنده بی خانمان ام تی اس تی و بخشی از پی اس او ال
در نمایش های اعتراضی 20 اوت به طرف داری از دموکراسی و علیه راست شرکت
کردند ، چپ رادیکال ، از جمله جنبش های خود گردان ، سندیکالیست های رزمنده
، و گرایش های بسیاری در پی اس او ال آشکارا راه پیمایی هایی را که تنها از
روسف در برابر احضار به دادگاه دفاع می کند رد کردند .
همایش اصلی برای نمایش های اعتراضی ملی به مخالفت بر سیاست های نئو لیبرالی
دولت تمرکز کرد ، اما پشتیبان های حزب کارگر تلاش کردند آن ها را به دفاع
بی شرمانه از دولت بپیچانند .
با این حال ، در پنج شهر ، از جمله ریو دو ژانیرو، ام تی اس تی و چپ مخالف
نمایش های اعتراضی جدااز پشتیبان های حزب کارگر سازمان دادند . حتی در
بزرگترین نمایش های اعتراضی در سائو پولو ، مخالفت با سیاست های حزب کارگر
با وجود تعداد غالب پشتیبان های دولت حزب کارگر به شدت مشهود بود .
در کوتاه مدت ، چپ ضد دولت باید مخالفت با معامله بین حزب کارگر و حزب های
مرکز را ، که تنها ریاضت بیشتری را سبب خواهد شد سازمان دهد. از قبل اقدام
هایی در این جبهه وجود داشت . ام تی اس تی راه انداختن نمایش های اعتراضی
گسترده ای را در صورتی که دولت در وعده خود برای یاری به برنامه های مسکن
همگانی کوتاهی کند وعده داده است . و دو مرکز چپ گرای سندیکایی – کونلوتاس
و اینترسندیکال – حمایت خود از اقدام های اعتصابی بخش دولتی وخصوصی را که
در سراسر کشور در حال افزایشند ارتقا می دهند.
در میان مدت وبلند مدت ، برزیل به چپ تنومند متحد شدیدا ریشه دار در قدرت
طبقه کارگر نیاز دارد . با وجود مانع های مهم ، ایجاد جنبش های اجتماعی و
اتحادیه ها علیه راست و دولت حزب کارگر تنها راه دفاع از برنامه های
اجتماعی وحقوق کارگران است .
روسف و نیروهای
راست - 1
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست
