جنبش سندیکایی
کارگران ایران و اولویتهای آن
با سپری شدن اول ماه مه روز جهانی کارگر، جنبش سندیکایی موجود کارگران میهن
ما و تمامی فعالین سندیکایی ضمن گرامیداشت این روز به تجزیه و تحلیل و
واکاوی مبارزات یکسال گذشته، دستاوردها، تجربهها و جستجوی علل کامیابیها
و ناکامیها نیز میپردازند.
سالی که پشت سر گذاشتیم مملو از فراز و فرودها بود. جنبش سندیکایی موجود
کارگران ایران خصوصاً سندیکاهای مستقل درگیر مبارزهای حاد برای احیای حقوق
سندیکایی با استفاده از همه امکانات بودند و در عین حال با هوشیاری و شم
طبقاتی تلاش کردند و میکنند در مفابل سیاستهای هدفمند جمهوری اسلامی از
ماهیت و هویت طبقاتی سندیکاهای خود و استقلال عمل آنها دفاع کنند. ممنوع
اعلام کردن راهپیمایی و تظاهرات کارگران در اول ماه مه توسط دولت و سپس
یورش ارگانهای امنیتی و پلیس به کارگران و بازداشت فعالین سندیکایی در روز
جهانی کارگر، بار دیگر نشان داد جمهوری اسلامی بشدت از حضور جنبش کارگر و
سندیکایی هراس دارد و میکوشد به شکلهای مختلف آنرا سرکوب، مهار و کنترل
نماید. مانورهای فریبکارانۀ وزارت کار در قبال جنبش سندیکایی موجود کارگران
در شرایطی صورت می گیرد که کارگران و فعالین سندیکایی به علت مخالفت با
برنامههای دیکته شده از سوی نهادهای امپریالیستی مانند صندوق بینالمللی
پول و بانک جهانی، دستگیر، بازداشت و روانۀ زندان می شوند. هدف جمهوری
اسلامی از اعمال فشار به سندیکاهای مستقل جلوگیری از مبارزه در راه احیای
حقوق سندیکایی و ایجاد و احیای سندیکاهای کارگری با سمت گیری طبقاتی است.
مبارزه صنفی ـ سندیکایی برای تامین خواستهای فوری نظیر افزایش دستمزدها
مطابق نرخ واقعی تورم، الغای قراردادهای موقت، وادار کردن دولت به تضمین
حقوق سندیکایی زحمتکشان و حق بر پایی تشکلهای واقعی که بر پایه صحیح
طبقاتی استوار باشند، کارنامه مبارزاتی فعالین سندیکایی و سندیکاهای مستقل
است که اینک در مقایسه با سالیان گذشته هرچه بیشتر جایگاه و موقعیت خود را
در مجموعه جنبش اعتراضی کارگران تقویت و تحکیم کرده اند. بعلاوه نکته شایان
توجه شدت بخشیدن به تلاش برای احیای حقوق سندیکایی به عنوان محور اصلی
مطالبات مبرم و پیوند آن با خواستهای فوری مانند افزایش سطح دستمزدها و
مخالفت علیه خصوصی سازی و تامین امنیت شغلی است. اعلامیه مشترک چند سندیکای
مستقل به مناسبت اول ماه مه اقدامی صحیح و شایان تحسین قلمداد شده و نشانۀ
رشد آگاهی طبقاتی است. می توان با صراحت یاد آور شد در این عرصه با وجود
کاستیها و موانع متعدد، جنبش سندیکایی موجود کارگران و فعالین کارگری با
موفقیتهایی نیز روبرو بوده و دستاوردهایی داشتهاند که اثرهای آن در آینده
در صورت تداوم این حرکت آشکار خواهد گردید.
امسال دولت حسن روحانی در چارچوب سیاست کلی جمهوری اسلامی و برنامه بسیار
مخرب مبتنی بر نسخههای صندوق بینالمللی پول و بانک جهانی یعنی برنامه
اقتصاد مقاومتی علی خامنه ای ـ رهبر جمهوری اسلامی ـ اجرای فاز دوم هدفمندی
یارانهها ـ حذف یارانهها ـ را در اولویت سیاستهای اقتصادی ـ اجتماعی خود
قرار داده و آنرا اجرا کرد. برنامه آزاد سازی اقتصادی که به دستور نهادهای
امپریالیستی در کشور ما به مورد اجرا گذاشته می شود، بطور مستقیم زندگی و
امنیت شغلی میلیونها کارگر ایرانی را پایمال و نابود میسازد. در چارچوب
این برنامه، آزاد سازی قیمتها و آزاد سازی دستمزد نیز انجام خواهد پذیرفت
و به این ترتیب طبقه کارگر ایران قربانی برنامههایی خواهند بود که هدف آن
ثروت اندوزی کلان سرمایهداران و ارتباط با انحصارات فرا ملی است. مخالفت
جمهوری اسلامی با حق برپایی سندیکا و بازداشت و زندانی کردن فعالین کارگری
و سندیکایی دقیقاً در متن این سیاستها صورت می گیرد. جمهوری اسلامی می
کوشد نیروی عظیم زحمتکشان را به عنوان سدی در برابر اجرای برنامههای
اقتصادی ـ سیاسی خود و پیوستن به ارابه سرمایهداری جهانی، خنثی و مهار
کند. از این رو وظیفه مقدم جنبش سندیکایی موجود کارگران ایران در درجه اوّل
شدت بخشیدن به مبارزه در راه احیای حقوق سندیکایی با استفاده از همه
روزنههاست و در پیوند با آن اتحاد عمل صفهای جنبش کارگری ـ سندیکایی است.
فعالیت در این عرصهها رابطه میان تودههای کارگر در کارخانهها و
کارگاهها را با فعالین سندیکایی نزدیکتر و عمیقتر می سازد.
در جریان مبارزات چند سال اخیر تجربه ثابت کرده است احیای حقوق سندیکایی
کارگران از نقطه نظر تامین حقوق صنفی ـ رفاهی، فوقالعاده پر اهمیت است.
هیچ تشکل دیگری نمی تواند (و تجربه سی سال اخیر کشور ثابت می کند) جانشین
تشکل سندیکایی گردد.
ضرورت برپایی سندیکاها با هویت طبقاتی مشخص و دقیق در این مرحله برای دفاع
از منافع کاگران در مقابل اجرای برنامههای اقتصادی غیر قابل چشم پوشی است.
کارگران و زحمتکشان ایران حق دارند از حقوق بدیهی خود نظیر حق داشتن سندیکا
و حق اعتصاب برخوردار باشند. در سال جاری اولویت با اتحاد عمل جنبش
سندیکایی و شدت بخشیدن به مبارزه برای احیای حقوق سندیکایی است.
کارگر متحد همه چیز
کارگر متفرق هیچ چیز
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست