|
||
نویدنو:29/06/1387 صفحه قابل چاپ است |
||
گفت و گو با رييس
اجرايي
شوراي
ملي
صلح
- سه شنبه 26 شهریور 1387
نرگس محمدي، رييس هيات اجرايي شوراي ملي صلح، در گفت وگو با روز به تشريح دلايل تشکيل اين شورا و دورنماي فعاليت هاي آن پرداخته است. محمدي که خود يکي ازفعالان حوزه حقوق بشراست مي گويد شوراي ملي صلح هيچ گرايش سياسي ندارد و تلاش مي کند درداخل وخارج کشور، صداي خود را به گوش جهانيان و تصميم گيران برساند. اين گفت وگو را مي خوانيد. هيات اجرايي شوراي ملي صلح چگونه شکل گرفت، و چه ترکيب و هدفي دارد؟
از
آبان
ماه
سال
۱۳۸۶ يعني
زماني
که
موضوع
جنگ
عليه
ايران
در
عرصه
بين
المللي
بيش
از
هرزمان
ديگري
به
گوش
مي
خورد،
خانم
شيرين
عبادي
طي
فراخواني
خواستار
آن شدند که
براي
مقابله
با
جنگ
وتحقق
صلح
وحقوق
بشر
در
ايران،
جامعه
مدني
ايران
پيش
بيفتد.
با
اين
تاکيد
که
مساله
صلح
تنها
درمحدوده
حکومت
ها
نيست،
بلکه
اين
مردم
هستند
که
بايد
صدايشان را
به
گوش
جهانيان
برسانند. پيشنهاد خانم عبادي
اين
بود
که
در
همين راستا،
شوراي
ملي
صلح
متشکل
از
تمام
گرايش
هاي
سياسي
واجتماعي
وفرهنگي
تشکيل
شود.
البته
طبيعي
است
که
حضور
۷۰ ميليون
نفر
در
شورا
امکان
پذيرنيست.
اما
حضور
نمايندگاني
از
گروه
هاي
مختلف
مي
توانست
اين
نماد
ملي
را
در
داخل
وخارج
کشور
به
نمايش
بگذارد.
از
همان
موقع
يک
کميته
موقت
تشکيل
شد
واين
کميته
موفق
شد
بعد
از
چند
ماه
تلاش،
گفت
وگو
ورايزني
با
گروه
و
احزاب
مختلف
و
نهادهاي
مدني
گوناگون،
با
حضور
۸۳ نفر
اولين
نشست
کميته
ملي
صلح
را
برگزار
کند.
چرا
در
اين
زمان
به
عملياتي
کردن
ايده
ذکر شده
پرداختيد؟
هرحرکت
مدني
و
کمپين
اجتماعي
هزينه
هاي
خاص
خودش
را
دارد.
هزينه
کمپين
شما
را
چه
گروه
ها
ويا
افرادي
تامين
مي
کنند؟
به
هرحال
ممکن
است
سفر
داشته
باشيد،
مکاتبات
وجلساتي
داشته
باشيد. آيا در نظر گرفته ايد که برخي از اعضاي اين ديدارهاي سمبليکي را با جامعه مدني جهاني وفعالان کشورهاي هاي بهانه جو داشته باشند؟
جنبش
ضدجنگ
مرزي
نمي
شناسد.
هر
کسي
در
آفريقا
و
ايران
واروپا
باشد
مي
تواند
جزو
آن
باشد.
صلح
خواهان
جهان،
چه
سياه
و
سفيد
و
چه مسلمان
و
يهودي
همه
براي
يک
هدف
فعاليت
مي
کنند
و
آن
هم
تحقق
صلح
است.
اما اينکه
براي
تماس با ساير فعالان صلح طلب جهان، مشخصا چه
برنامه
کاري
داريم،
اکنون مشخص نيست. چون
هيات
اجرايي
تازه
تشکيل
شده
اين
موضوعات
را
هنوز
عملياتي
نکرده
ايم.
به
هرحال،
ما
به
دنبال
يک
فعاليت
جزيره
اي
نيسيتم.
نگاه
ما
ترويج
فرهنگ
صلح
درجهان
امروز
است.
حکومت
به
صورت
سنتي
به
حرکت
هايي
که
توسط
جامعه مدني
انجام
مي
گيرد
بدبين
است.
شايد
به
اين
دليل
که
معمولا
همه
کارها
توسط
دستگاه
هاي
دولتي
انجام
مي
شود
وفعاليت
هايي
از
اين
دست
در
کشور
ما
چندان
سابقه
طولاني
ندارد.
با
توجه
به
اينکه
حرکت
شما
ملي
است
و
همه
از
آن
منتفع
خواهند
شد
-
ازجمله
حکومت
-چه
کاري
خواهيد
کرد
که
اين
فراگيري
وبي
طرفي
را
به
گوش
آنها
برسانيد
تا
بدين
وسيله
محدوديت
هايي
را
که
آن
بدبيني
مي
تواند
به
وجود
بياورد
کاهش
دهيد؟
|
||
|