زخمهاي
درماننشده ليبي
برخلاف
تصويري كه رسانههاي غربي ارايه ميدهند جنگ ناتو در ليبي ويرانيهاي كلان
پديد آورده است. 9700 بمباران هوايي و فروريختن 30 هزار بمب و ماهها جنگ
زميني بخش عمده زيربناي اين كشور را منهدم كرده يا به آن به شدت آسيب
رسانده است. برخي از مناطق، ماهها فاقد برق و آب بودند. وضع شهر سيرت كه
تا آخرين لحظه جنگ بر سر آن ادامه داشت از همه بدتر است. تقريبا بلافاصله
پس از حمله به اين شهر آب و برق آن قطع شد و هنوز هم به وضع سابق در نيامده
است و ساعتها برق قطع ميشود. خطوط ارتباطي تلفن و اينترنت نيز در بسياري
از نقاط يا كار نميكنند يا به صورت محدود ميتوانند مورد استفاده قرار
گيرند. مجموع خسارات مادي ناشي از جنگ به 35 ميليارد دلار تخمين زده ميشود.
در اثر فروريختن ساختار اقتصاد كشور بيش از نيمي از مردم بيكار شدهاند.
سازمانهاي امدادي با مشكل بيپولي روبهرو هستند زيرا سازمانهاي امدادي
با اين استدلال كه پولهاي مسدود شده ليبي ديگر آزاد شده است و اينك ليبي
خود به حد كافي پول دارد از ادامه كمكهاي انساني به مردم ليبي خودداري
ميكنند. دولت موقت ادعا ميكند كه هنوز هم به ميلياردها پول مسدودشده
ليبي دسترسي كامل ندارد. ولي بنا به گزارش سرويس خبري سازمانملل همكاران
سازمانملل حدس ميزنند علت اين امر آن است كه نه ميتوانند و نه ميخواهند
كه اين كار صورت بگيرد.
بسياري از اهالي ليبي به علت ويرانيهاي شديد ناشي از جنگ يا نميتوانند به
سر خانه و زندگي خود بازگردند يا از ترس خشونتهاي صاحبان جديد قدرت
بازگشتشان ممكن نيست.
كميسر سازمانملل براي امور آوارگان در پايان سال گذشته شمار آوارگان داخلي
ليبي را كه در اردوگاهها به سر ميبرند و بايد مورد حمايت قرار گيرند 170
هزار نفر اعلام كرد. بسياري از آنها از سيرت (60 هزارنفر)، تاورقا (35 هزار
نفر) و بني (30 هزارنفر) آمدهاند. اهالي شهر تاورقا كه اكثرا سياهپوست
هستند به اين دليل كه از قذافي حمايت كردهاند اينك با قساوت تمام از خانه
و زندگي خود رانده شدهاند. از آن زمان تاورقا شهري است غارتشده و خالي از
سكنه. ولي عمليات انتقامي از شبهنظاميان مصرته به اينجا ختم نميشود. به
گزارش سازمان ديدهبانان حقوق بشر روز ششم فوريه انتقامجويان به سرپناه
موقتي كه براي آنها در تريپولي برپا شده بود، حمله كردند و هفت نفر از
پناهجويان آواره را به قتل رساندند از جمله سه كودك و دو زن را.
بنا به گزارش يان مارتين، نماينده ويژه سازمانملل براي ليبي وخيمترين
مساله فقدان امنيت است. او مينويسد: «در حال حاضر حفظ نظم و اجراي قانون
در اختيار گروههاي مسلحي است كه با هم در رقابت هستند.» درست همينها در
هفتههاي گذشته در جنگهاي خونين خياباني با يكديگر نشان دادند كه تا چه حد
خشونتگرا هستند. طبق طرحي كه در دست است بايد در تحت چنين شرايطي تا ماه
ژوئن انتخابات ليبي سازمان داده شود، به اعتقاد مارتين تحقق چنين امري به
شدت ناممكن به نظر ميرسد.
دستكم 300 گروه با 120 هزار مرد مسلح اختيار كشور را در دست دارند، شهر
تريپولي را 50 گروه مسلح بين خود تقسيم كردهاند. هركس در منطقه خود هر
بلايي كه بخواهد ميتواند بر سر كساني بياورد كه گفته شود هوادار قذافي
بوده است. سازمان عفو بينالملل ميگويد با عده كثيري از اين افراد، پس از
آنكه دستگيرشدند، همان كاري را كردند كه با قذافي و پسرانش كردند، آنها را
به قتل رساندند.
توني كارون، خبرنگار مجله تايمز نوشت:
«
(4. 1. 2012)
ساكنان مناطق و محلاتي كه هوادار قذافي محسوب ميشوند سرنوشت تلخي دارند و
مورد آزار و اذيت دايمي افراد مسلح هستند.»
سازمان ملل متحد در نوامبر 2011 اطلاع يافت كه هفت هزار نفر از «دشمنان
جديد» كشور از جمله زنان و كودكان و عده كثيري سياهپوست آفريقايي- احتمالا
به دليل رنگ پوستشان ـ دستگير شده و مورد شكنجه و آزار سازمانيافته قرار
گرفتهاند. ناوي پيلاي، نماينده سازمان ملل براي حفظ حقوق بشر، در پايان
ژانويه 2012، تعداد زندانيان را 8500 نفر اعلام كرد. طبق تحقيقات «كميته
عدالت براي ناپديدشدگان» كه ليبيايي است، بيم آن ميرود كه 35 هزار نفر
ديگر نيز در مكانهاي مخفي زنداني باشند.
ماههاست كه سازمان عفو بينالملل و ديگر سازمانهاي حقوق بشري، مكرر در
مكرر، دستگيريهاي انبوه، شكنجهها و قتلهاي خودسرانه را افشا كردهاند.
طبق اطلاعات سازمان عفو بينالملل عامل اين جنايات از جمله خود واحدهاي
نظامي «به رسميت شناخته شده» و «نيروهاي امنيتي» بودهاند، يعني نيروي ارتش
و پليس جديد كه غرب اميد زيادي به قدرتمند شدن آن دارد. زندانيان رها شده
گزارش دادهاند كه آنها را با دست و پاي بسته، آويخته و ساعتها با كابل،
زنجير، چوب و شلاق ميزدهاند و به آنها شوك الكتريكي ميدادهاند. زخمها
و جراحاتي كه بر بدن داشتند نشان صحت توصيفات آنان بود.
منبع: يونگه ولت
شرق17فروردین91
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
مطلب
را به آزادگی بفرستید: