|
ابراهیم مددی: زبان در دهان پاسبان سر است
مسعود باستانی/ تهران
شهرگان: هفته گذشته اخبار خوبی برای فعالان جنبش دانشجویی و کارگری به
دنبال داشت. در این هفته و روزهایی که فعالان جنبش مدنی در ایران سخت ترین
روزهای فعالیت‌های دموکراسی خواهانه را می گذرانند و نگرانی‌های شدیدی برای
چند تن از زنان روزنامه نگار و فعالان کمپین یک میلیون امضا از یک سو و
دانشجویان چپ گرای دانشگاه تهران که این روزها در زندان اوین به سر می
برند، وجود دارد، اعلام شد که ابراهیم مددی، نایب رییس سندیکای شرکت واحد
اتوبوس رانی و 3 تن از دانشجویان زندانی دانشگاه امیرکبیر از اتهامات وارده
تبرئه شدند.
آزادی ابراهیم مددی از زندان قزل حصار در روزهای نخستین این هفته رخدادی
بود که بار دیگر اعضای فعال سندیکای کارگران شرکت واحد را خشنود و امیدوار
کرد. وی که در پی حضور در مقابل منزل منصور اسانلو، در روز جهانی همبستگی
با اسانلو و محمود صالحی دستگیر و به اتهام اقدام علیه امنیت ملی متهم شده
بود، پس از تحمل 4 ماه حبس تبرئه و آزاد شد.
ابراهیم مددی ساعت 30/10 یک شنبه شب هفته گذشته، از زندان قزل حصار به
همراه چند تن از دوستان وفادارش در سندیکا راهی خانه شد. مددی تا کنون با
هیچ یک از رسانه‌ها گفتگو نکرده است و سندیکای کارگران شرکت واحد هم با
صدور بیانیه‌ای حکم تبرئه وی را برگی به نشانه حقانیت خود قلمداد کردند اما
مددی که این روزها از بیماری سرماخورگی رنج می برد در پاسخ به تماس‌های
خبرنگارانه تنها می گوید:
چه گویم که ناگفتنم بهتر است
زبان در دهان پاسبان سر است
از سوی دیگر روز چهارشنبه اعلام شد که احمد قصابان، مجید توکلی و احسان
منصوری 3 تن از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر که هشت ماه پیش به اتهام «توهین
به مقدسات و توهین به رهبری از طریق انتشار نشریات موهن» دستگیر شده بودند،
در دادگاه تجدید نظر تبرئه و روز شنبه آزاد خواهند شد.
دادگاه بدوی برای هر یک از این دانشجویان تقریبا 7 سال زندان در نظر گرفته
بود و اکنون دادگاه تجدیدنظر شعبه 1043 آنان را در جریان انتشار نشریات
موهن بی گناه تشخیص داد و احکام اولیه را لغو کرد.
دانشجوی دانشگاه صنعتی امیرکبیر به اتهاماتی نظیر «توهین به مقدسات دینی و
رهبری، توهین به حرم اهل بیت، توهین به مراجع عظام، توهین به مردم شهرستان
قم و شهر قم، توهین به جوانان متشرع و زنان محجبه و توهین به مقامات نظام
جمهوری اسلامی، وزارت علوم و مسئولین دانشگاه امیرکبیر از طریق انتشار
نشریات موهن»، بازداشت شده بودند و برخی اخبار از فشارهای بیش از حد به
آنان حکایت داشت و این شایعه‌ها تا جایی پیش رفت که برخی از نزدیکان این 3
تن، از شکنجه جنسی آنان سخن می گفتند.
محمدعلی دادخواه درگفت و گویی درباره احکام صادره از سوی دادگاه تجدیدنظر،
گفت: بر اساس رای صادره از سوی دادگاه، موکلان من از اتهامات توهین تبرئه
شده‌اند، اما آنان به اتهام نشر اکاذیب علیه بسیج دانشجویی به 4 ماه حبس
محکوم شده‌اند چرا که استنباط دادگاه این است که موکلان من انتشار این
نشریات موهن را به بسیج نسبت داده‌اند و به همین دلیل آنان به 4 ماه زندان
محکوم شده‌اند.
دادخواه با بیان این که «تا کنون هشت ماه از بازداشت دانشجویان می گذرد»
گفت: با احتساب و کسر ایام بازداشتی، مدت 4 ماه حبس موکلان من به اتمام
رسیده و روز شنبه آزاد خواهند شد.
وی ضمن تشکر از دادگاه، در خصوص چگونگی تبرئه شدن دانشجویان افزود: من از
فرزانگی قاضی دادگاه و از این که به مبانی ثبوتی ما توجه کرد، سپاسگزارم.
ما برابر ماده 220 آیین دادرسی مدنی از دادستان خواستیم که دلیلی مبنی بر
این که موکلان من این نشریات را منتشر کرده‌اند، بیاورد، اما دادستانی با
وجود آن که یک هفته از دادگاه مهلت خواست، نتوانست دلیل و مدرکی در جهت
محکومیت این 3 دانشجو بیاورد و در نتیجه دادگاه نیز موکلان من را تبرئه
کرد.
دادگاه تجدید نظر در حالی پس از 8 ماه حکم تبرئه دانشجویان امیرکبیر را می
دهد که در این مدت آنان همواره بر بی گناهی خود و بر این که در انتشار
نشریات موهن نقشی نداشته‌اند، تاکید می ورزیدند و بارها آن را تکذیب کرده
بودند. چند ماه پیش بود که اخباری حیرت انگیز و در عین حال تاسف انگیزی از
جانب این 3 دانشجو در تمامی سایت‌ها و در بین همه فعالین آزادی خواه
ایرانی، منتشر شد. این اخبار از فشارهایی حکایت داشت که سابقه آن را می
توان در دهه 60 پیدا کرد.
دانشجویان زندانی امیرکبیر در نامه‌ای که مخفیانه به بیرون از زندان
فرستاده بودند، اعلام کردند که نقشی در تهیه نشریات معجول نداشته‌اند و
مطالب مندرج در آن را محکوم می کنند، اما آنان غیر از تاکید بر این موارد،
مسائل دیگری هم نوشته بودند که تن هر انسانی را به لرزه می انداخت. این 3
دانشجو از فشارهای طاقت فرسا، سلول های انفرادی طویل المدت، اعتراف تحت
فشار و اذیت و آزارهای فراوان سخن گفته بودند.
به هر حال قرار است این 3 دانشجو که 8 ماه از زندگی شان را به سختی و فشار
گذراندند، آزاد شوند. بازداشت، زندان، فشار و هر چیز دیگری تمام شد، اما
این سوال در افکار عمومی و اذهان شهروندان باقی مانده است: آیا همه چیز
برای این 3 تن تمام شد؟ برای بازداشت کنندگان و زندان‌بان ها و مامورین
امنیتی چطور؟ آیا آنان می توانند آنچه که بر این 3 دانشجو گذشته و غیر از
دانشجویان و بازداشت کنندگان، کسی از آن اطلاع ندارد، را فراموش کنند!؟
|
