|
||
|
نویدنو:22/07/1386 صفحه قابل چاپ است |
||
|
علی رضاجباری
درلهیب آذرگون سحر چه ققنوس وار پر کشیدی! و امید آوای شور آفرین مامی طرفه زای چسان هزارآفرین گویان میلادت را به رسم بشارت صلا در داد!
" هان! از ستیغ رویارنگ البرز، آنک خجسته نوزادی فرو می خزد سحرآفرین با شهپری آتش رنگ وچشمانی آذرفشان شگفت تیری راست بر قلب شب پیام آور صبح راستین!"
در گیر و دار فرو مردن شب و فرا رویش روز هفت کرٌت بر بلندای سپهر مردم فراز آمدی وهربا ر زایش دو باره ی آفتابش رانویدی بودی وهرکرٌت راه بسته بر انبوه راهیان روز گشودی وتا سپیده ات برآمد بازدر میان دل های خونچکان مردم نهان شدی تا برتن ظلمانی یلدایی دیگر چونان ستاره با زبرآیی
د ریغا گزمگان شب که چسان بر رهروان روز همی تاختند وپیکر خونفشان آفتاب را درپای یلایی دیگر سهماگین تر به رسم قربانی در افکندند.
وآوخ که ما هربار چسان ماندیم بی تو تهی زتو! و باران تیر یلداییان چه رگباروار بر تن هامان فروریخت! و ما هربا ر در انتظار ماندیمت خواندیمت اما نیافتیمت تا دیر هان جاودانه یار! وفادار! یک لحظه گوش دار، آنک مادر تو را می خواند در واپسین کرانه ی یلدا در گیرودارزایش فردا
ها ن ای هماره ! مرگ نداری هربار، جاودانه! بازمی آیی می دانم، این راز طرفه را، می دانم در باورم به روشنی روز، زنده ای مادر، دروغ نمی گوید
می آیی می آیی از ستیغ سرکش البرز می آیی از تارک سپهر آبی می آیی از ساحل خزر از کرانه ی خلیج از ژاله، باغشاه، پیروزی از کارخانه، مزرعه، دانشگاه ازقلب، قلب اژدها، میدان انقلاب می آیی از راستای اوین ازکوچه ی اتابک با مردم بر دست های مردم می آیی با بال های روشن خورشید از بزمگاه ناهید می آیی هزار بار دیگر درچهرصدهزار، نوزاد طرفه تر می آیی
ای مام خلق! فرزند نام بزرگت را در هرسرود خویش تکرارمی کند.
علی رضاجباری{آذرنگ} مهرگان 79 نوویراست: 21/7/86{2006/10/13
|
||
|
