|
سرسخن
ارژنگ، دوماه‌نامۀ
ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، شمارۀ
31
مرداد و
شهریور
1402
یک‌سالگی جنبشِ مترقّی "زن، زندگی، آزادی"
نقش: فریده برازنده/ خطّ: ابوالقاسم شمسی
مبارزۀ دمکراتیکِ مردمِ ایران و به‌ویژه زنان و جوانانِ آزادی‌خواهِ
جامعه که آتشِ آن با قتلِ حکومتیِ مهسا (ژینا) امینی از 25 شهریور 1401
شُعله‌ور شد و گریبانِ حکومت را گرفت، وارد دوّمین سالِ خود می‌شود.
مبارزه‌ای که صرف‌نظر از پوسته و برخی شعارها و اشکالِ متفاوتِ آن،
دارای محتوای طبقاتی روشن در برابر حاکمیّتِ سرمایه‌داری نئولیبرال است
و دیدیم که چگونه صِبغۀ خود را حتّی بر مراسم عزاداری ایامِ محرّم در
شهرهای مختلف پاشید: حرکتِ دسته‌های عزاداری با لباسِ سفید در
خیابان‌ها، خواندن سُرود "از خون جوانان وطن..." تا جلوی منزل
جان‌باختگانِ جنبش و حمایت از خانوادۀ آنها به‌رغم یک‌سال سرکوبِ مداوم
و کشتارِ معترضان، صدور بیانیۀ مجمع مدرّسین و محقّقینِ حوزۀ علمیۀ قم،
تشدیدِ ریزش در میانِ نیروها و مدّاحانِ حکومتی، و بلندترشدن صدای
اعتراضِ کارگران، معلّمان، بازنشستگان، هنرمندان، وکلای دادگستری و
دیگر اقشارِ زحمت‌کش دراین روزهای نزدیک به سالگردِ خیزش، هراس و
سردرگمی بی‌سابقه‌ای را در دل بخش‌های مختلف حکومت برانگیخته و این
کاملا قابلِ درک است.
واقعیّات و شواهدِ موجود بیانگر آن است که مقامات و مسئولینِ حکومت در
44سال گذشته در عرصه‌های ایدئولوژیک و ساماندهی اقتصاد جامعه
به‌طورِکامل شکست خورده‌اند. طبق آمارها تورّم در 5سال گذشته 950درصد
(یعنی 9ونیم برابر) و در دوسال اخیر 195درصد (یعنی دوبرابر) افزایش
یافته و اینک به مرزِ گران‌شدنِ نان -قوُتِ لایَموتِ مردم- رسیده و به
قولِ فیاض زاهد، تحلیل‌گرِ سیاسی "اینکه
حکومتی بتواند با این‌همه ثروت مردم را فقیر کند، خودش یک هنر است و
باید در گینِس ثبت شود." حنای دروغ‌گویی‌ها و آمارسازی‌های جعلی‌شان هم
دیگر رنگی ندارد و تنها ابزارِ باقی‌مانده در رویارویی با مردمِ معترض
"ماشینِ سرکوب" است که در آستانۀ سالگرد جنبش مهسا، شاهد اشکال و
شیوه‌های گوناگونِ سرکوبِ معترضان در چارچوب قاعدۀ داعشی-طالبانیِ
"النَّصرُ بِالرُّعب" (پیروزی از راهِ ایجادِ وحشت) هستیم.
"حاکمیتِ
یک‌دست" فعلی شامل دولت و مجلس و قوۀ قضائیه به عنوان حافظِ منافعِ
طبقۀ سرمایه‌داری ایران در این روزها و هفته‌ها نبردی را تدارک می
بینند که به‌خوبی می‌دانند ازپیش بازنده هستند. تهیۀ عجولانۀ "لایحۀ
حجاب و عفاف" با هدفِ مجازاتِ کلِّ جامعه از طریق دور زدنِ قانونِ
اساسی قرار است بدون طرح و رای‌گیری در صحن علنی مجلسِ اقلّیت، در
"کمیسیون قضایی و حقوقی" با نظر 10 عضوی که کلِّ آرای آنها در
انتخابات گذشتۀ مجلس 511هزار رای بوده (یعنی با رای نمایندگانِ کمتر از
یک‌درصدِ جامعه!)، تصویب شود که ماهیتا رفتاری غیرقانونی است. از طرفی
بعداز "خالص‌سازی" دولت و مجلس و قوۀ قضاییه، اینک نوبت به "خالص‌سازی"
دانشگاهها و کانون وکلا رسیده است. درحال حاضر 76 روزنامه‌نگار از جمله
نیلوفر حامدی و الهه محمدی نزدیک یک‌سال است در بازداشت به‌سر می‌برند.
بسیاری از بازداشتی‌های سالِ قبل و خانواده‌های جان‌باختگان احضار و
تحت فشار برای اخذِ تعهّد قرار می‌گیرند. طبق آیینِ دادرسیِ کیفری
اعلامِ نام و انتشارِ چهرۀ متهّمان تا زمان صدورِ محکومیّتِ قطعی ممنوع
بوده و مشمولِ مجازات است، امّا "مهدی یراحی" به اتهام خواندنِ یک
ترانه بازداشت می‌شود و تصاویر صحنۀ بازداشتِ او توسط ضابط قضایی به
شکلی گسترده در جامعه منتشر می‌شود که خود عملی بر خلاف قانون و عملی
مجرمانه و مستوجبِ مجازات است. از آن طرف غارتگران بیت‌المال نظیر اکبر
طبری‌ها در امنیتِ و آزادی کامل به سر می‌برند و بازار
"باجناق‌بازی..." در بین مقامات و مسئولینِ طرفدار "حجاب اجباری" از
نوع مدیرکلِّ ادارۀ ارشاد استاد گیلان... به شدت گرم است. شاید در
ارتباط با این‌گونه سردرگمی‌ها و مفاسدِ حاکمان است که نمایندۀ رشت
در مجلس به‌درستی می‌گوید "نمی‌دانم چرا دولت سعی دارد مردم را ناراضی
کند؟"
مردم در این یک سال گذشته نشان داده‌اند که کماکان قصدِ کوتاه‌آمدن
برسرِ مطالبات دمکراتیک خود را ندارند. ظاهرا حکومت هم با این شمیشر از
روبستن‌ها قصدِ کنارآمدن با اکثریتِ معترض به حجابِ اجباری را ندارد.
ما پیامبر و پیش‌گو نیستیم، امّا با اطمینان و هم‌پای مردمِ آگاه و
مبارزِ ایران با بانگِ رسا می‌گوییم که در این رویارویی، آن‌که بازندۀ
نهایی است حکومت خواهد بود و نه مردم. می‌گویید نه؟، اندکی صبر، سَحَر
نزدیک است!
دلِ دوستان جمع بهتر که گنج...
 در
یکی از آخرین روزهای گرمِ مردادماه -مصادف با آن مرداد گران وُ
تابستانِ سیاه-، جشنِ تولّدِ ۳۰مین شمارۀ دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و
اجتماعی ارژنگ با حضور شورای دبیران، اعضای‌تحریریّه و جمعی یک‌دل و
صمیمی از مهمانانِ فرهیخته برگزار شد و بهانه‌ای بود برای خلقِ شبی
خاطره‌انگیز... و البتّه تجدیدِ میثاقی ناگُسستنی و عهدی صدباره میانِ
ارژنگیان برای ادامۀ راهِ طیّ‌شده با درس‌گیری از نتایجِ آزمون‌ها،
استقبال از انتقاداتِ اصولی و مجموع پیشنهادات و نظراتِ راه‌گُشای
یکایکِ عزیزانی که از جنسِ ستاره و آتش و خورشیدند و در زمهریرِ سلطۀ
سایۀ شومِ سانسور و خفقان به محفلِ کوچکِ ما گرما و روشنی بخشیدند.
ارژنگ در آبان 1402 وارد پنجمین سالِ انتشارِ خود خواهد شد، با این
آرزو که شرایطِ جامعه ما با تحوّلِ انقلابی به آن‌چنان نقطۀ مطلوبی
برسد که نیازی به حضورِ ارژنگ و ارژنگ‌ها نباشد.
شورای دبیران ارژنگ
|
