|
در
۲۶
ژوئیه
۲۰۲۳،
در نیامی نیجر، رئیس‌جمهور محمد بازوم توسط عبدالرحمان تیانی، رئیس
سابق گارد ریاست جمهوری که به مدت
۱۰
سال به او خدمت کرده بود، با کمک بخشی از دستگاه نظامی نیجر و حمایت
فعال بخش بزرگی از توده‌های نیجر- همانطور که تظاهرات روز یک‌شنبه
۳۰
ژوئیه که هزاران تظاهرکننده را در مقابل سفارت فرانسه گرد آورد، شاهد
بر آن بود- از قدرت برکنار شد.
از سال
۲۰۲۰
این سومین کودتا در ساحل است، و بار دیگر ما همان توجیه سیاسی و همان
دلیل حمایت واقعی مردمی را می‌یابیم، گرچه برای حزب کمونیست انقلابی
فرانسه، قدرت گرفتن ارتش به هیچوجه به منزله سرنگونی انقلابی دولت
بورژوایی به نفع مردم نیجر نیست، اما نشان‌دهنده مات‌شدن مطلق دولت
فرانسه در خط مقدم نظامی آن در ساحل است.
مالی و بورکینافاسو اولین کشورهایی بودند که خود را از حضور نظامی
[فرانسه]، که نقش آن برای توده های مردمی ساحل به طور فزاینده‌ای روشن
شده است و آن حفظ منافع امپریالیسم فرانسه در ساحل، به جای پایان دادن
به جهاد است، رها ساختند.
کل دستگاه امپریالیستی اتحادیه اروپا برای حمایت از دولت فرانسه که
سومین شکست بزرگ را در منطقه نفوذ تاریخی خود متحمل شد، به حرکت درآمد.
«جامعه اقتصادی دولت‌های غرب آفریقا»
(ECOWAS)
به کودتاچیان اولتیماتوم داد تا محمد بازوم را بازگردانند، زیرا بدون
او همه معاملات تجاری متوقف خواهد شد و استفاده از زور نیز منتفی نشد.
روسای ستاد «جامعه اقتصادی دولت‌های غرب آفریقا» تا روز جمعه، دو روز
پیش از انقضای اولتیماتوم، در ابوجا گرد خواهند آمد. در راستای تصمیم
به محاصره اقتصادی که روز یک‌شنبه گرفته شد، نیجریه عرضه برق خود به
نیجر را که
۷۰
درصد از انرژی مورد نیاز نیجر به آن وابسته است، قطع کرد.
آلمان، فرانسه و اتحادیه اروپا سپس از این روند پیروی کردند، و فعلاً
تمام جریان‌های پولی و صادرات به نیجر را متوقف کرده‌اند، و امانوئل
ماکرون جلسه فوق‌العاده شورای دفاع را فراخواند. بایدن نیز خواستار
آزادی رئیس‌جمهور قانونی و خانواده‌اش شد، در حالی که ایالات متحده با
بیش از
۱۰۰۰
سرباز در نیجر دومین حضور نظامی بزرگ خارجی را در نیجر دارد (فرانسه
۱۵۰۰
سرباز دارد). بانک جهانی تعلیق پرداخت‌ها را «برای تمام عملیات خود تا
اطلاع ثانوی» اعلام کرد.
چرا کارگران و طبقات زحمتکش ساکن فرانسه هیچ علاقه‌ای به حمایت از چنین
اقداماتی ندارند و چرا باید علیه آن‌ها متحد شد؟
بورژوازی فرانسه در زیر نمای دموکراتیک خود، در واقع یک قدرت تهاجمی،
غارتگر و امپریالیستی در ساحل است. «عملیات برخانه» که رسماً پایان
یافته است، بدون هیچ چارچوب قانونی جای خود را به حضور نظامی هزاران
نفری، عمدتاً در چاد و نیجر داده است [عملیات برخانه، عملیات ضد شورشی
بود که در
۱
اوت
۲۰۱۴
آغاز شد و بطور رسمی در۹
نوامبر
۲۰۲۲
پایان یافت – عدالت]. در حال حاضر، فعالیت برای پس‌گرفتن یک منطقه نفوذ
دارای منابع معدنی مانند بوکسیت، مس و روی در جریان است. فراموش نکنیم
که نیجر دارای منابع اورانیوم قابل توجهی برای فرانسه است، که به ویژه
در زمان تضادهای درون-امپریالیستی با دولت روسیه که در ساحل موج
می‌زند، نمی‌خواهد از آن دست بردارد. امروز، نیجر
۵
درصد از تولید جهانی اورانیوم و
۱۵
درصد از منابع اورانیوم فرانسه را به خود اختصاص داده است. گروه
فرانسوی «اورانو»
(ORANO)
(«آروا» سابق) به استثمار معدن اورانیوم «سومایر» در
۸۰۰
کیلومتری شمال پایتخت- نیامی- با حدود
۹۰۰
کارمند – تقریباً همگی نیجری – و
۱۲۰۰
پیمانکار فرعی ادامه می‌دهد.
انحصار فرانسوی «اورانو» که
۹۰
درصد آن متعلق به دولت بورژوایی است، بیش از
۵۰
سال است که در نیجر از طریق سه شرکت تابعه سازماندهی شده تحت قانون
نیجر حضور داشته است و سه منطقه را که به استخراج اورانیوم، سنگ معدنی
که سوخت رآکتورهای هسته‌ای را تامین می‌کند، در اختیار دارد. این سه
شرکت عبارتند از
Compagnie des mines d’Akokan (Cominak), Société des mines de l’Aïr (Somaïr),
Imouraren .
دولت نیجر در این شرکت‌ها که همگی در صحرای شمال غربی کشور، نزدیک شهر
آرلیت قرار دارند، شریک است. در منطقه «ایمورارن»، تولید هنوز آغاز
نشده است. این منطقه که ذخایر آن در حدود
۲۰۰
هزار تن اورانیوم تخمین زده می‌شود اغلب به عنوان «معدن قرن» معرفی
می‌شود.
ضد-اصلاحات بازنشستگی [افزایش سن بازنشستگی] و شیفتگی مداوم ماشین
دولتی فرانسه در کلان شهرهای فرانسه اساساً با وضعیت بین‌المللی مرتبط
است که در آن بورژوازی فرانسه بطور فزاینده‌ای در دفاع، تقویت و گسترش
مناطق نفوذ خود تهاجمی عمل می‌کند، همانطور که انحصاراتی مانند ویوِندی
یا توتال نشان می‌دهند و صادرات زیرساختی، غارت منابع طبیعی، و تحریکات
سیاسی آن‌ها برای تصرف بخش‌هایی از بورژوازی ملی، برای توده‌های مردم
در سراسر ساحل شناخته شده است. دولت سرمایه‌داری در کنار افزایش تهاجم
در خارج، نیاز دارد استثمار و سرکوب را در داخل افزایش دهد.
در واقع بین مبارزات کارگران فرانسوی برای حقوق بازنشستگی، علیه خشونت
پلیس، و مبارزه توده‌های مردمی نیجر برای حق تعیین سرنوشت خویش در همه
سطوح، هیچ جدایی وجود ندارد.
اکنون پرسش استراتژیک این است: آیا ثروت زیرزمینی نیجر توسط شرکت‌های
انحصاری فرانسوی یا انحصارات امپریالیست‌های دیگر مورد استثمار قرار
خواهد گرفت؟
زحمتکشان نیجر باید خود را از شر سرمایه‌داری خلاص کنند. آن‌ها خود
می‌توانند دریابند که با جایگزین کردن یک امپریالیسم با امپریالیسم
دیگر، هیچ مشکلی در زندگی مردم نیجر حل نخواهد شد.
حزب کمونیست انقلابی فرانسه خواستار احترام به حاکمیت ملی و مردمی نیجر
است. نتیجه روند کنونی در این کشور آفریقایی به سطح رهبری سیاسی طبقه
کارگر و توده ها در جهت مردمی ضد-امپریالیسم و سوسیالیسم بستگی دارد.
https://www.pcrf-ic.fr/Niger-Communique-du-PCRF
https://mltoday.com/revolutionary-cp-of-france-the-situation-in-niger-and-the-issues-at-stake/
برگرفته از:
تارنگاشت عدالت – دورۀ سوم
|
