نویدنو 24/07/1400              چاپ مطلب

• من بارها تأکید کرده ام که تنها راه نجات افغانستان ورهایی از این وضعیت فاجعه‌بار، همبستگی نیروهای مترقی، دموکراتیک و سکولاراست. اگرما خواهان افغانستانی مستقل، دموکراتیک و کامیاب هستیم که در آن براساس دموکراسی مردان و زنان ازحقوق مساوی برخوردارند، مردم به همبستگی قوی نیاز دارند تا از بنیادگرایان وهرگونه مداخله خارجی رهایی یابند.

پس از 20 سال، اشغال افغانستان راشکست داه است – اما مبارزه‌ی ما برای آزادی ادامه دارد

ملالی جویا- ترجمه : ف . برنا

بیست سال پس از آغاز حمله و جنگ ایالات متحده، مردم کشوررنج کشیده‌ی من درست به همان جایی بازگشه اند که شروع کرده بودیم.

پس ازصرف تریلیون‌ها دلار و صدها هزارکشته و آواره، پرچم طالبان بار دیگر بر فراز افغانستان به اهتزاز درآمد.

در سال 2005، به عنوان جوان‌ترین زن منتخب در پارلمان افغانستان، تجربه‌ی من شکست جنگ ایالات متحده و ناتو را نشان می‌داد – سیاستی که ازحقوق زنان به‌عنوان بهانه‌ای برای اشغال استفاده کرد، اما تنها برای قوی کردن فاسدترین نیروهای جامعه‌ی ما تلاش کرد.

من از چندین سوء قصد جان سالم به دربردم چون صحبت می‌کردم و حضورجنگ‌سالاران و جنایتکاران دردولت افغانستان را که با اشغال آمریکا به قدرت رسیده بودند محکوم می‌کردم. بعد من کاملا از مجلس بیرون انداخته شدم وناچار به زندگی زیرزمینی شدم.

ظهورواکنون بازگشت طالبان وبرادران‌ایدئولوژیک این افراط‌گرایان مانند داعش، القاعده و ده‌ها سازمان‌تروریستی دیگردرافغانستان، نتیجه‌ی چندین‌دهه مداخله‌ی خارجی وفساد است که امید زندگی و آینده‌ی نسبتاروشن را به کابوس وحشتناکی برای هموطنان درمانده‌ی ما تبدیل کرده‌است.

اکنون20 سال است که من صدای مبارزات مردم خود، برای آزادی، استقلال، رفاه وعدالت اجتماعی بوده‌ام وهمیشه درراس اعتراض به بنیادگرایان جهادی- طالبانی ازهرجناح واربابان خارجی بی‌رحم آن‌ها قرار داشته ام.

بیش‌از چهاردهه، این بنیادگرایان مزدور و مخلوقات سازمان‌های جهنمی سیا، موساد، اِم آی سیکس، واواک/ساواک و آی‌اس‌آی (سازمان اطلاعات نظامی پاکستان) بودند که مردم بی‌دفاع وبی‌گناه مارا کشتند واز خانه‌هایشان بیرون کردند.

بزرگ‌ترین خیانت آمریکا به ملت افغانستان واگذاری و تسلیم افغانستان به طالبان با معامله شرم آوری است که رژیم دست‌نشانده اشرف غنی مددکارآن بود.

با این اقدام واعطای عفووبه رسمیت شناسی بین‌المللی طالبان تروریستی که تحت توافقنامه صلح به عنوان جنایتکاران تحت تعقیب در لیست‌سیاه سازمان ملل متحد قرار دارند، ایالات متحده بار دیگر ثابت می‌کند که با پادوهای خود پیوندی جدایی ناپذیردارد.

20 سال پیش همین خیانت پس از11 سپتامبردرافغانستان رخ داد. ایالات متحده رژیم وحشی طالبان را که ازسال‌های 1992 تا 1996 مسئول جنگ وحشیانه داخلی بود، با جنگ سالاران بنیادگراو برخی تکنوکرات‌های (فن سالارهای) غربی جایگزین کرد.

اکنون، آن‌ها باردیگر طالبان را به‌نام "صلح" به قدرت رساندند. در واقع، تاریخ درافغانستان تکرار می‌شود و آن‌ها به ارزش‌های دموکراسی بی‌احترامی وخیانت کردند. این جنگ وحشیانه با به پایان رسیدن فاصله زیادی دارد، زیرا معامله‌ای شیطانی با یک گروه وحشی مسلح و مورد حمایت سازمان‌های اطلاعاتی خارجی هرگز صلحی به همراه نخواهد داشت و صلح بدون عدالت بی‌معنی است.

بانگاهی به تاریخ گذشته، رژیم آمریکا مرتکب جنایات جنگی شده است وآن‌ها حتی درآخرین عملیات خود درافغانستان با تیراندازی به جمعیتی که درفرودگاه منتظربودند، با کشتن و زخمی کردن بیش از 40 افغان وچندین فرد نومید دیگری که از یک هواپیمای نظامی بیرون انداخته شده بودند دست به جنایت زدند.

آن‌ها موشک‌هایی را به نام هدف قراردادن نیروهای داعش، از فرودگاه به سمت مناطق مسکونی پرتاب کردند ودر نتیجه‌ 9 نفر افغان بی‌گناه از جمله زنان و کودکان را کشت.

همه می‌دانند که طالبان با معامله ننگین آمریکایی به قدرت رسید، درغیراین صورت دولت ایالات متحده و رژیم غنی با این‌همه امکانات نظامی و20 سال حمایت به اصطلاح جامعه بین‌المللی چگونه یک شبه کاملاً متلاشی شدند. این شاید زشت‌ترین و دردناک‌ترین فاجعه 50 سال گذشته است، که طی آن سیا و دیگر نیروهای اطلاعاتی و نظامی خارجی، ملت آزادیخواه ما را تحقیروشکنجه کرده و دردهان اژدهایی هاررها کردند.

 (باتجربه) کمترازدو ماه دراین رژیم جدید طالبان، می‌توانیم از قبل وحشیگری را که آن‌ها علیه مردم ما انجام خواهند داد مشاهده کنیم.

نمونه‌های بارزآن بمباران و تخریب مناطق وسیعی از پنجشیرو کشتارعامدانه و هدفمند پنجشیری‌ها، اعدام‌های بی‌درنگ، جابجایی اجباری ساکنان پنجشیر، سرکوب وحشیانه تظاهرات و شکنجه، ناپدید شدن بسیاری ازروزنامه‌نگاران و فعالان اجتماعی، ناپدید شدن تعدادی ازمعترضان جوان که هنوز سرنوشت آن‌ها نامعلوم است و ده‌ها مورد غم انگیزدیگری است که در رژیم مرگباراین قاتلان وحشی ثبت شده است. من بارها در گذشته گفته ام و اکنون نیز تکرارمی‌کنم که طالبان نه تغییرکرده است، نه میانه‌رو، نرم گفتاروانسان شده است.  به هرآن روابط عمومی که طالبان "جدید" اقدام می‌کند، به وحشی‌گری آن‌ها شک نکنید که دوباره ارکان ارزشمند جامعه را نابود خواهند کرد.

علاوه برایالات متحده و منافع شوم آن، قدرت‌های منطقه - به ویژه کشورهای چین، روسیه، پاکستان و ایران- از دیرباز به مداخله درکشورما علاقه‌مند بوده و خواهان اشغال یا کنترل افغانستان بوده اند. هریک از این کشورها برای مزایای خود، منافع استراتژیک خاص خود را دارند. به‌علاوه، کشورهایی مانند بریتانیا، آلمان، ترکیه، قطر، فرانسه و بسیاری دیگر، برای منافع سیاسی، اقتصادی و نظامی خود دربی ثباتی افغانستان وعقب راندن آن به دوران تیره نقش داشته اند.

دررژیم طالبان حقوق زنان وجود ندارد و شکنجه، ضرب وشتم با تازیانه، ازدواج‌های اجباری، سنگسار، ممنوعیت موسیقی و محرومیت از سبک زندگی اساسی، محرومیت از تحصیل و اشتغال را دربرخواهد گرفت و نمونه های بسیار زیادی ماهیت زن‌ستیز و غیرانسانی آن‌ها را نشان می‌دهد. نمونه روشن اخیرزنانی از سرتا پا پوشیده درحجاب سیاه هستند که کورکورانه دردانشگاه کابل ودر خیابان‌های قندوز، فاریاب و کابل، با شعار "مرگ بردموکراسی و زنده باد امارت" به صحنه آمدند. اگرچه طالبان به صورت وحشیانه ای نگارها، راضیه‌ها و ده‌ها دخترو زن دیگر را مورد آزار و اذیت قرارداده اند، اما هرگزنمی‌توانند ندای آزادی و برابری زنان را خاموش کنند.

اعتراضات گسترده علیه ایدئولوژی پوچ و پوسیده‌ی طالبان با حضورزنان مترقی و بی‌باک آغاز شده است. این نمایش باورنکردنی شجاعت منبع امیدی برای جنبش‌های قابل اجرا و جنبش سراسری زنان است.

این فاجعه سبب بیکاری بسیاری ازمردان و زنان شده و هم زمان تورم افزایش یافته است، که به فقر شدید منجرخواهد شد. با نگاهی به خیابان‌های کابل، هرات و بلخ، تنها صف های طولانی افرادی را می‌بینیم که به دلیل فقرو بدبختی لوازم خانگی خود را می‌فروشند. دیدن این‌که برخی از خانواده‌ها حتی مجبورشده اند فرزندان دلبند یا کلیه‌هایشان را بفروشند یا چون نمی‌توانند غذای فرزندانشان را تامین کنند اقدام به خودکشی می‌کنند، بسیارناراحت کننده است.

بانک‌ها پس ازکنترل طالبان برای مدتی بسته شدند و اکنون مردم دسترسی محدودی به پول خود دارند. درغیاب پرداخت حقوق‌ها، بسیاری ازکارمندان سابق دولت، درتلاش زنده ماندن روزهای سخت و طاقت‌فرسایی را می‌گذرانند و یا بخاطر تلاش برای مهاجرت غیرقانونی در معرض خطر مرگ قرارمی‌گیرند. اکثرکارکنان بهداشت ودرمان شغل خود را ترک کرده یا به مشاغل پرمخاطره‌ی خارج از عرصه فعالیت خود روی آورده اند.

ارزش پول افغان به کمترین میزان خود در20 سال گذشته رسیده است و سرمایه 9 میلیارد دلاری مسدود شده ازسوی قلدران جنایتکارآمریکایی فاجعه فعلی را عمیق‌تر کرده است و مردم مظلوم ما مردمانی هستند که هر روز در حال مبارزه هستند.

من بارها تأکید کرده ام که تنها راه نجات افغانستان ورهایی از این وضعیت فاجعه‌بار، همبستگی نیروهای مترقی، دموکراتیک و سکولاراست. اگرما خواهان افغانستانی مستقل، دموکراتیک و کامیاب هستیم که در آن براساس دموکراسی مردان و زنان ازحقوق مساوی برخوردارند، مردم به همبستگی قوی نیاز دارند تا از بنیادگرایان وهرگونه مداخله خارجی رهایی یابند.

دو دهه است که من بارها گفته ام که "هیچ ملتی نمی‌تواند به ملتی دیگر آزادی بدهد."  اکنون بازهم تاکید می‌کنم که تنها خود ملت‌ها هستند که می‌توانند خود را آزاد کنند.

افغان‌ها مردمی شجاع و مصمم هستند و حتی در این ساعات تاریک کشورمان، راه‌های جدیدی برای اتحاد ومبارزه برای آزادی خود پیدا خواهیم کرد. اکنون همبستگی و حمایت بین‌المللی بسیارحیاتی است. زنان افغانستان را تنها چون سربازان ایالات متحده و دیگرنیروهای ناتو به کشورشان رفته اند فراموش نکنید.

ما مصمم‌تر از همیشه گرد هم می‌آییم تا اطمینان دهیم که روزی پرچم واقعی کشورمان برفراز افغانستان مستقل و آزاد به اهتزاز درخواهدآمد.

ملالی جویا فعال، نویسنده و عضو سابق پارلمان افغانستان است.

سرچشمه : المنیفستو جهانی