نویدنو 15/02/1398
در 51 سالگی کانون
نویسندگان ایران
دمت
گرم و سرت خوش باد
علی رضا جباری
درطول
51 سال فعالیت کانون نویسندگان ایران با ما چه رفته است؟ آیا زمانی نیز
بر ما خواهد گذشت که بدون دغدغه ی تفتیش عقاید در جهت بهروزی مردم
میهنمان قلم زنیم و گام بر داریم؟ آیا پایان وجبرانی برای آنچه از
اعدام و سربه نیست کردن و زندان و تبعید و... که تا کنون برما روا
داشته اند، و درسراسر تاریخ 51 ساله ی گذشته، صرف نظر از دوران فترت
کوتاه در فعالیت کانون، نیزچنین بوده است، درکارخواهد بود؟ بی تردید
چنین خواهد بود و جزاین نیز نخواهد بود؛ بی گمان راه درازی که پیموده
ایم و دشواریهایی که تا به امروز تاب آورده ایم روزی به بارخواهد نشست؛
زیرا جز بهروزی مردممان و تحقق یافتن آرمانهای آزادیخواهانه شان خواسته
ای نداشته ایم، نداریم و نخواهیم داشت. آنان که به شیوه های گونه گون
درراه فعالیت مستمروپیگیرکانون مانع تراشی می کنند نمی دانند یا نمی
خواهند بدانند که مبارزه در راه آزادی قلم و بیان و نشر، بی هیچ حصر و
استثنا، به سان مهمترین عرصه ی مبارزه ی کانون، ضامن برملا شدن
کژرفتاریها، کژکرداریها و کژگفتاریهایی خواهد بود که سالیان دراز بر
زندگی مردم کشورمان رواداشته اند. بی تردید برخی کسان، برپایه ی احساس
ضرورت پیشبرد سنتهای دیرینه ی خویش، به عرصه ی رواشمردن سانسور و
ممانعت از کار نویسندگان گام نهاده اند؛ اما بی تردید کسانی نیزهستند
که به قصد تداوم بخشیدن به منافع ناروا یا قدرتِی که برپایه ی اجماع
همگانی استوارنیست و آن را در معرض تهدید می یابند راهی این راه می
شوند. فاش می گویم و ازگفته ی خود دلشادم: آقایان! امروز سال 1357،
زمان آغاز انقلاب مردم ایران نیست. مردم ما از هزاران دشواری برسر راه
کار و زندگی خویش به تنگ آمده اند و بی تردید در انتظار تحول اساسی
درشرایط موجود خویش اند. تلاش قدرتهای بزرگ را در راه دزدیدن حرکت
تحولخواهانه ی مردم دست کم نگیرید. روند تحولات اخیرمنطقه ی خلیج به
اجماع ملی ضامن تأمین بهروزی مردم و جلب همراهی آنان درپهنه ی مقاومت
دربرابر تجاوز خارجی، و روند وارد کردن گزینه های تحت فرمان دولتهای
نیرومند جهانی، نیازمند است. تصمیم به دگرگون کردن وضع موجود بیش از
هرچیزبه گوش سپردن به سخن ناصحان مشفق و پیشگیری از همه ی انواع کژیهای
آشکار موجود در جامعه، از راه تن سپردن به آرمان اساسی کانون نویسندگان
ایران، نیازمند است. کسانی که دل به محکوم کردن شان بسته اید و در
اندیشه ی رواشمردن هرگونه اتهام ناروا برآنانید ( در اینجا بکتاش
آبتین، رضا خندان مه آبادی و کیوان باژن، اعضای کانون نویسندگان ایران
) نمایندگان صنفی از مردم اند که دل در گرو بهروزی مردم از راه افشای
نا به کاری ها و کژروی ها، و تبیین حقایق دارند. انقلاب 57 با طرح
شعارهای سه گانه ی استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی به پیروزی رسید
وهمین شعارها ضامن تداوم تحول انقلابی در جامعه ی ما خواهد بود و راهی
جزاین متصورنیست. من آنچه شرط بلاغ است با تو می گویم. توخواه از سخنم
پند گیر و خواه ملال.
علی رضا جباری 11/2/98
|