2018-08-16

نویدنو  21/05/1397 

• پس از مدت ها قطع ارتباط بین رفقا فرهاد عاصمی و هاتف رحمانی ، رفیق عاصمی از سر مهر در اوایل خرداد1397 ای میلی ارسال و جویای احوال رفیق هاتف می شوند . این ای میل و تداوم گفتگو ها به مدت یک ماه ادامه می یابد . رفیق مهربان هم وارد موضوع می شوند ونظرات خود را با هر دو رفیق در میان می گذارد . نتیجه آن گفت و شنفت دیجیتالی را در ادامه خواهید خواند .

نویدنو : نامه های رد و بدل شده بین رفقا فرهاد عاصمی ، هاتف رحمانی و مهربان در اختیار ما قرار گرفته است . ما کلیه این نامه ها را به صورت جزوه پی دی اف آماده و در اختیار خوانندگان قرار خواهیم داد . اما برای دوستانی که حوصله و وقت خواندن کتابچه ای را ندارند ، نامه ها را به صورت مرتبط جواب و پاسخ نیز منتشر می کنیم . امیدواریم انتشار این نامه ها نوری بر زوایای تاریک احتمالا مشترک بین افراد بیفکند.

گفت و شنفت در سیاست های حزب توده ایران-2

پس از مدت ها قطع ارتباط بین رفقا فرهاد عاصمی و هاتف رحمانی ، رفیق عاصمی از سر مهر در اوایل خرداد1397 ای میلی ارسال و جویای احوال رفیق هاتف می شوند . این ای میل و تداوم گفتگو ها به مدت یک ماه ادامه می یابد . رفیق مهربان هم وارد موضوع می شوند ونظرات خود را با هر دو رفیق در میان می گذارد . نتیجه آن گفت و شنفت دیجیتالی را در ادامه خواهید خواند .

(2)

نامه رفیق فرهاد به هاتف

رفیق عزیز هاتف ممنون برای سطورت

به مورد اشاره کرده بازمی گردم، پس از آن که آن را دوباره در ذهن زنده کردم. اما اشاره تو درواقع نشان آن است که باید برای رفع سوبرداشت ها و بدفهمی ها کوشید. امری که با ایجاد شدن شرایط گفتگو ممکن می گردد. گره اصلی کار این گره است که گویا بی احتیاجی و بی نیازی در این زمینه وجود دارد و نیازی هم به برخورد انتقادی به چنین بی نیازی احتمالی وجود ندارد. مارکس انتقاد را غرولند نمی داند، اهرم ارتقای «شناخت» ارزیابی می کند از «وضع مشخص» به منظور «نفی دیالکتیکی» آن و ارتقای شناخت «به مرحله ی بالا و والا تر» در مرحله مشخص می توانی علت عدم آمادگی برای گفتگو را به منظور رفع سونفاهم و دستیابی به نظر مشترک حدس بزنی؟ چرا نباید جایگزین برای اقتصاد سیاسی امپریالیستی و اسلامی که همان است از طرف حزب مطرح شود؟ علت ترس از جدا شدن از توده ها و متحدان احتمالی است؟ آیا این خطر وجود دارد که حزب ما هم به سرنوشت حزب کمونیست یونان تبدیل شود؟ تو که خود روزی از راستگرایی نالیدی، طرح پیشنهاد جایگزین برای اقتصاد ملی را توسط حزب چپ روی ارزیابی می کنی؟

اطلاع از علل وحشت در بیان موضع، کمک بزرگی برای تفاهم خواهد بود. فراموش نکنیم، خطر حرکت به راست در ایران وجود دارد، من این نکته را در نوشتاری مورد بررسی قرار داده ام که خواهی خواند (امیدوارم). علت عمده ی این ایجاد شدن احتمالی این خطر، نبود جایگزین دمکراتیک- مردمی و ملی- ضد امپریالیستی برای اقتصاد سیاسی نئولیبرال است. جایگزینی که ارایه آن تنها از عهده حزب برمی آید و نه از طرف فرد، ازجمله اقتصاددان ها ساکن ایران! این نکته را نباید فراموش نمود! این موضوع باید دقیقا مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد و درباره ی آن آگاهانه تصمیم اتخاذ شود. ما با مسئولیتی تاریخی روبرو هستیم. این نکته را نباید فراموش کرد. ایندگان آن را اشتباهی سنگین ارزیابی خواهند کرد.

من با تو توافق کامل دارم که در شرایط کنونی و همیشه باید تمام نیرو را در تقویت «سیاست و مشی حزب » به کار گرفت. درست به همین  منظور باید با گفتگو اول- بر سر سیاست مشخص روز به توافق رسید، دوم- برداشت انتقادی را از سیاست حاکم با استدلال رد نمود و یا مورد تایید قرار داد تا به گفته مارکس «شناخت از وضع مشخص ارتقا یابد». آیا راه حلی دیگری وجود دارد. بگو. من آماده ام آن را بپذیریم. اما نباید اول با راه حل و استدلال درباره ی درستی آن آشنا شوم؟ مشکل نخواستن من نیست، بی اطلاعی از استدلال شماست! چرا، به چه دلیل نباید درباره ی استدلال گفتگو کرد؟ این نکته را من نمی فهمم، لطفن تفهیمم کن! خواهی دید که من را کامل در کنار خودت خواهی یافت و متحد پابرجا برای دفاع از «سیاست و مشی حزب» خواهی یافت

دستت را می فشارم

فرهاد

نامه هاتف به رفیق فرهاد

رفیق گرامی با درود

من نیز انتقاد را غرولند نمی دانم و چنین برداشتی از آن ندارم . اما انتقاد باید مبنای معین و مشخصی داشته باشد . شما تقریبا در تمام نوشته هایتان از فقدان برنامه جایگزین سخن می گویید . از سوی دیگر مدام از کنگره ششم حزب تعریف و تمجید می کنید و آن را به سنگ محکی برای رفتار ها تبدیل کرده اید که البته بسیار هم نیکوست . اما رفیق گرامی فراموش می کنید که با وجود همه حاشیه ها و ایراد های احتمالی و... بزرگترین دست آورد کنگره ششم تصویب برنامه حزب است . این برنامه آیا جز برنامه جایگزین برای اقتصاد سیاسی امپریالیستی و اسلامی است ؟ چرا اصلا توجهی به مفاد ان نمی کنید ؟ حزب بنا به ضرورت های روز و بر اساس نیازهای مشخص لحظه مشخص اجتماعی اتخاذ موضع می کند. در این اتخاذ موضع ها نمی توان همیشه به بدیهیاتی پرداخت که در برنامه های استراتزیک حزب بیان شده اند . این موضع گیری ها در واقع عصاره همان برنامه استراتزیک هستند که بنا به درخورد روند رخ داد ها متجلی می شوند. اگر ترسی از رمیدن متحدان وجود می داشت ، این قدر به اصلاح طلبان که حتی از سوی بسیاری از رفقای توده ای متحدان اصلی کنونی ما تلقی می شوند نمی پرداخت . حزب انصافا در هیچ موردی اصولیت را فدای مصلحت نکرده است .

اما شخصا تصور می کنم - با مرور نوشته های شخص شما و اطرافیانی که در سایت شما اظهار نظر می کنند- نوعی غرولند جای انتقاد را گرفته است . این که چرا مشخصا به بحث های شما توجهی نمی شود را اگر مثلا دادن پاسخ تلقی کنید حق با شماست اما تا جایی که من اطلاع دارم هیچ نوشته ای از نظر رفقا مکتوم نمی ماند. به هیچ نظری بی تفاوتی نشان داده نمی شود اما در چهارچوب امکانات و گزینش اهمیت موضوع به آن ها پرداخته می شود . تصوری که شما در نوشته هایتان عرضه می کنید عبارت از یک دستگاه بوروکراتیک تحت سلطه یکی دو نفر است که حکم ولی مطلق را دارند . آیا به راستی چنین است ؟ چند نفر چقدر می توانند توانایی داشته باشند که بتوانند تاریخ عظیم خون و حسرت حزبی 76 ساله را به سامان برسانند؟ آیا اصلا در شرایط کنونی جهان با حجم عظیم رسانه ها و کانال های ارتباطی چنین امری مقدور و اجرایی هست ؟ رفیق گرامی کمی واقع بین باشیم . توجه حزب به هر سخنی و پاسخ به آن می تواند حزب و سازمان حزبی را به کلوپ حرافان حرفه ای تبدیل نماید. همان کلوپی که مثلا امروز می توان حزب کمونیست کارگری را نماد آن دانست . وظیفه عملی حزب پاسخ به مشکلات عظیم اجتماعی ، سیاسی ، اقتصادی مبتلا به جامعه است . بذل نیرو بر آن که خواسته های زحمتکشان ، اقدام های ان ها ، خواسته های آن ها در شرایط بسیار بغرنج کنونی ، عملکرد های اعتراضی و اعتصابی آن ها چیست و چگونه است آیا واجب تر است یا جواب دادن به انتقاد رفیقی که - پاسخ خود را حتی با اندکی بررسی ارگان و اسناد حزب می تواند بیابد- ؟ بیایید با حفظ نظرات انتقادی به گسترش دامنه حزب یاری نماییم . ان را به کلوپ پرسش و پاسخ های بی پایان تبدیل نکنیم . عصاره توده ای ان را بشکافیم و به کسب هژمونی نظری ان یاری نماییم . قطعا در فرصتی دیگر هر انتقاد وارد ما قابل بررسی و موثر خواهد بود . تحکیم ستون فقرات اجتماعی حزب وظیفه عاجل هر آن کسی است که خود را توده ای می داند. اما اگر بحث بر سر جا و مکان و صندلی است آن امر دیگری است که من هیچگاه در تمام طول عمرم بدان نپرداخته ام و نخواهم پرداخت . من خود را سرباز ایده های رهایی بخشی می دانم که نماد سرفراز ان را حزب توده ایران یافته ام و داوطلبانه به این راه پیوسته ام . در مجموعه آن ممکن است عناصری خود خواه ، انحصار طلب ، کینه ای ، و حتی پلیس و خائن هم وجود داشته باشد، اما وجود این عناصر موجودیت ان را منتفی نمی سازد . حزب هم ارگانیسم زنده ای است که مجروح می شود ، به درمان نیازمند است و تیمار داری می خواهد و سرزندگی وسلامت ان به درستی کار همه اجزا آن بستگی دارد . ناخوشی یک ارگانیسم - البته اعتقاد ندارم که حزب ناخوش است بلکه به نظر من در یکی از شاداب ترین وسالم ترین دوران زیست خود به سر می برد- دلیل بر نا کار آمدی یک ارگانیسم نیست . در سیستم ها نیز همین قاعده کارکرد دارد . خونی که از حزب ما رفته است  عمیق و گسترده است . باید با قطع کینه ها ، دلخوری های شخصی و... به وظیفه تاریخی - اگربدان باور داریم - پرداخت و اسباب رهایی زحمتکشان و اعتلا جامعه ایران را فراهم کرد و حزب را بالنده تر نمود . من واقعا فرصت نداشته ام و ندارم که به همه بحث های شما بپردازم . اما در حد توان آن ها را می خوانم گاهی شاد می شوم گاهی خشمگین و گاهی امیدوار و لحظه ای دلسرد . این ترکیب برای من ازارنده است . نشان می دهد که تفکر و خواست منسجمی در محموعه آن وجود ندارد . من حتی رفقا مهرگان و آرش را هم از ورود به این بحث ها باز داشتم چون ان ها را وقت گیر و نا لازم می دانم . من خواهش می کنم یک بار از سر حوصله ان چه را بعنوان گفتگوی توده ای ها تیتر زده اید ، (با فاصله گرفتن از فرهاد عاصمی ) مرور کنید و به وظایف تاریخی حزب و اعضای حزب توجه و ان ها را مقایسه کنید متاسفانه ( حداقل از نظر من ) نتیجه مایوس کننده است .

شاد باشید و امیدوارم از صراحتم نرنجیده باشید .

با ارادت

هاتف

ادامه دارد

برای دریافت کتاب کلیک کنید

بازگشت به صفحه نخست

مطلب را به بالاترین بفرستید:

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید