2018-04-03

نویدنو  14/01/1397 

• مهم ترین موضوع اکنون آن است که قدرت مندترین بخش های نخبگان حاکم امپراطوری انگلو صهیونیست در حال تلاش مشخصی برای ایجاد ائتلاف ضد روسی هستند. در این رابطه واقعاً گفتنی است که امریکا ، فرانسه ، و آلمان در 15 مارس بیانیه ای را بدون حتی زحمت مشورت با به اصطلاح "متحدان" خود در ناتو یا اتحادیه اروپا صادر کردند.

   

ماه مارس به راستی ماه شگفتی ها بود و جهان را تا آستانه جنگی بزرگ پیش برد . سیر رویداد ها آن چنان سریع و غیر منتظره بود که بسیاری از تحلیل گران جهانی را سر در گم کرد . کشور ما ایران در مرکز تقل این تحولات قرار دارد . باآن تحلیی که ساکر در این نوشته بیان می کند ، گذشته از بخش خبری آن که بر واقعیات رخ داده متکی است ، می توان موافق یا مخالف بود . اما نمی توان علت هایی را که بعنوان انگیزه تحرکات اخیر بر می شمارد نادیده گرفت . این تحلیلی ژورنالیستی است و جای تحلیل بر مبنای اقتصاد سیاسی امپریالیسم در وضعیت کنونی همچنان خالیست .    

یک ماه واقعا تاریخی برای آینده سیاره ما

 ساکر- برگردان : هاتف رحمانی

مارس 2018 بعنوان ماهی تاریخی در تاریخ به جا خواهد ماند.

اول مارس ، رئیس جمهور پوتین سخنرانی تاریخی خود را برای مجلس فدرال روسیه ایراد می کند.

چهارم مارس ، سرگی اسکریپال ، جاسوس سابق بریتانیا ، به قول معروف در بریتانیا مسموم می شود.

هستم مارس ، مقامات بریتانیایی روسیه را به استفاده از گاز اعصاب در تلاش برای کشتن اسکریپال متهم می کنند.

دوازدهم مارس ، ترزامی رسما روسیه  را مقصر مسمومیت اعلام و اولتیماتوم 24 ساعته ای برای توجیه او به روسیه می دهد، روسیه آن اولتیماتوم را نادیده می گیرد. همان روز ، نماینده امریکا در شورای امنیت سازمان ملل تهدید به حمله به سوریه حتی بدون اجازه شورای امنیت سازمان ملل می کند.  

سیزدهم مارس ، والری گراسیموف رئیس ستاد ارتش روسیه هشدار می دهد "در موارد ی که تهدیدی برای ارتش ماست ، نیروهای مسلح روسیه اقدام های تلافی جویانه ای هم در برابر موشک ها و هم هواپیما ها یی که از آن ها استفاده خواهند کرد اتخاذ خواهد نمود. " در همان روز والری گراسیموف، رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح روسیه، معاون وزیر دفاع ، ژنرال ارتش ، با جوزف دانفورد ژنرال دریایی رئیس ستاد مشترک امریکا گفتگوی تلفنی می کند .

پانزدهم مارس ، بریتانیا از طرح پیش نویس بیانیه شورای امنیت روسیه در باره مسمومیت اسکریپال با درخواست " تحقیق فوری و متمدنانه " درمورد اسکریپال جلوگیری کرد. امریکا، بریتانیا ،فرانسه و آلمان بیانیه ای در پشتیبانی از بریتانیا و محکومیت روسیه صادر کردند. وزیر دفاع بریتانیا به روسیه می گوید "خفه شو و گم شو "

شانزدهم مارس ، ایگور کوناشنکف ، ژنرال ارشد روسی  وزیر دفاع بریتانیا را "غرغروی ناهنجار" و "روشنفکر ناتوان" خطاب می کند.

هفدهم مارس ، ژنرال های روسی هشدار می دهند که امریکا در تدارک پرچم دروغین حمله شیمیایی در سوریه است .

هیجدهم مارس ، پوتین با قدرت در انتخابات ریاست جمهوری پیروز می شود . در همان روز ژنرال وتل،فرمانده سنتکام در شهادتی به کمیته خدمات مسلح اظهار می کند که اختلافات با روسیه باید "از کانال های سیاسی و دیپلماتیک" حل و فصل شود . وقتی از او پرسیده می شود این امر وقتی که می گوید" اسد با کمک روسیه و ایران جنگ داخلی را در سوریه برده است" ایا می تواند درست باشد ؟ ژنرال وتل جواب می دهد " من فکر نمی کنم خیلی این چنین باشد – آن (ادعا) نقطه بسیار قوی بیانیه است . من فکر می کنم آن ها او را با چیزی که عملی است تجهیز کردند – تا بتواند تا این نقطه پیش برود."

نوزدهم مارس ، شورای امور خارجی اروپا بیانیه ای در پشتیبانی کامل از بریتانیا صادر می کند.

بیست و یکم مارس ، وزیر امور خارجه روسیه تمام سفیران را جهت توجیه مورد اسکریپال احضار می کند. زبان مورد استفاده نماینده روسیه در این توجیه شاید بی پرده ترین زبان مورد استفاده از سوی هر مقام روس ( یا حتی شوروی) نسبت به غرب پس از جنگ جهانی دوم است . نمایندگان فرانسه، سوئد و امریکای حاضر در همایش همگی به پا می خیزند و "همبستگی" خود را با بریتانیا اعلام می کنند.

بیست و دوم مارس ، والری گراسیموف، رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح ، معاون وزیر دفاع و ژنرال ارتش ، گفتگوی تلفنی دیگری با جوزف دانفورد ژنرال دریایی رئیس ستاد مشترک ایالات متحده امریکا برقرار می کند . 

واقعا چه اتفاقی دارد می افتد؟ قطعا کسی به صورت جدی اعتقاد ندارد که بریتانیایی ها واقعا فکر می کنند که روس ها انگیزه ای برای کشتن اسکریپال داشته اند یا به آن خاطر ، اگر انگیزه ای هم داشته اند آیا کشتن او را با چنین رفتار احمقانه ای انجام می دادند؟ و با این حال رفتار نسبت به سوریه چیست؟ آیا امریکا تصمیم دارد پرچم دروغ خود را به اجرا بگذارد و (سوریه) را بمباران کند؟

من فکر می کنم اکنون نباید در باتلاق جزئیات همه این (رخ داد ها) غرق شویم. پشت این درخت ها جنگلی وجود دارد . مهم ترین موضوع اکنون آن است که قدرت مندترین بخش های نخبگان حاکم امپراطوری انگلو صهیونیست در حال تلاش مشخصی برای ایجاد ائتلاف ضد روسی هستند. در این رابطه واقعاً گفتنی است که امریکا ، فرانسه ، و آلمان در 15 مارس بیانیه ای را بدون حتی زحمت مشورت با به اصطلاح "متحدان" خود در ناتو یا اتحادیه اروپا صادر کردند. بلافاصله می توانید بگویید در این وضعیت بحرانی که بقیه ته مانده های یورو اصلا اهمیتی ندارند( اروپایی های شرقی فقیر با فریب خوردگی در باره مورد تقدیر یا حتی مورد احترام بودن از سوی غرب!) "رئیس کیست " . به علاوه کاملا آشکار است که در این مورد ، ترکیب "آنگلو" امپراطوری "آنگلو صهیونیست" بیشتر از بخش "صهیونیست" آن درگیر موضوع است، و حداقل تا کنون آن چنان که در جلو صحنه حاضر شده است (پشت صحنه تئوکان ها به خاطر تبریک به پوتین و دعوت به گفتگو در حال خروش بر ترامپ هستند). من فکر می کنم رشته ای از رخ داد های تعیین کننده امریکا و بریتانیا را به تلاش برای محکم کردن بقیه ملت های غربی در "احاطه واگون ها" گرد امپراطوری وادار کرده است :    

1-  امریکا به شکل تحقیر آمیزی در تلاش برای ترساندن و وادار کردن جمهوری دموکراتیک خلق کره به اطاعت شکست خورد

2-   انگلوصهیونیست ها جنگ داخلی در سوریه را باخته اند

3-   بریتانیا و بقیه ناتو از نظر نظامی بی ربط شده اند

4-  اکرایین خرد شده است و در حال احتراق است و حمله اکرایینی علیه دنباس بسیار محتمل است

5-  نیروهای سیاسی در اروپا که با سیاست های ضد روسی مخالفت می کنند در حال صعود هستند

6-  روس ها در حال به دست آوردن بسیاری از کشورهای اروپایی با ابزار های اقتصادی از جمله مسیل های شمالی هستند که تحریم ها به اتحادیه اروپا بیش از روسیه آسیب می رساند

7-  کارزار ضد پوتین به صورت نکبت باری شکست خورده است و روسیه در موضع خود علیه امپراطوری کاملا متحد است .

معنی همه این ها بسیار ساده است : امپراطوری هنوز نیاز به اعتراف به شکست یا دست بالا گرفتن و به حرکت در آوردن آن چیزی که نخبگان امپراطوری خواهان ملاحظه آن هستند نیست. از این رو از ابزارهایی که موثر ترین ابزار ها تلقی می کنند استفاده می کنند:

1-  پرچم دروغین : این حقیقتاً یک سنت درازمدت غربی است که به خوبی از سوی همه قدرت های غربی مورد استفاده قرار می گیرد. چون افکار عمومی مغر شویی شده است و اساسا حتی نمی تواند تصور کند که "لیبرال دموکراسی عاشق آزادی" می تواند از شیوه هایی که اغلب به رژیم های شیطانی، تشنه به خون دیکتاتوری نسبت داده می شود استفاده کند، پرچم های دروغ شیوه ایده الی برای جلب افکار عمومی  برای توضیح درست فکر در تایید تجاوز، دشمنی و حتی سیاست های خشن علیه تهدیدی قابل ملاحظه یا مانع سلطه هستند.

2-  قدرت نرم : ایا دقت کرده اید که فستیوال های اسکار یا کن اغلب دقیقا نوعی از "هنرمندان" را که امپراطوری به لحاظ سیاسی ترویج می کند انتخاب می کنند ؟ خوب، این نه فقط در مورد اسکار یا فستیوال کن بلکه تقریبا در تمام زندگی فرهنگی ، اجتماعی و سیاسی غرب حقیقت دارد . این امر به ویژه در مورد به اصطلاح "حقوق بشر" و سازمان های " صلح" که در واقع چاله هدف های سیاسی هستند که می توانند در هر کشوری در صورت نیاز به واژگونی و یا دخالت حفر شوند حقیقت دارد. روسیه هر گز آن نوع مجموعه سیاسی را توسعه نداده است . 

3-  جنگ لفظی : این راهکار (تاکتیک) به شدت زمخت هنوز بسیار موثر است. شما با صدای بلند ادعای چیزی دروغ را آغاز می کنید . حقیقتی که به این شیوه بلند و اغراق آمیز ادعا می کنید دو نتیجه بلافصل دارد: به دوستان و متحدان شما پیغام روشنی ارسال می کند " یا با مایید یا علیه ما"، که هیچ جای خالی برای اختلاف یا تحلیل باقی نمی گذارد ، و در این صورت به سیاست مدار های بی جرات راهی برای عقب نشینی نمی دهد، و به این ترتیب "تصمیم" آن ها را تقویت می کند.

4-    گرد هم آوری: در تعداد امنیت وجود دارد . بنا براین زمان رفتار با یک دشمن خطرناک احتمالی، مانند روسیه، تمام آدم کوتوله ها گرد هم می آیند، برای این که بزرگتر، یا حداقل نسبت به فرد درشت تر به نظر برسند. همچنین زمانی که همه مسئولند هیچکس مسئول نیست . بنا بر این گرد هم آوری از نظر سیاسی نیر مصلحت آمیز است . در نهایت این امر پویش روابط درونی را از یک دوست یا متحدان به یک بنیادی نمونه وار در میان همدستان جرم تغییر می دهد .

5-  تهدید مستقیم : امپراطوری دهه ها است که به تهدید های چپ و راست ادامه می دهد و این عادتی است که شکستن آن سخت است . کسانی مانند نیکی هیلی یا هیلاری کلینتون احتمالا صادقانه اعتقاد دارند که امریکا شبه قادر مطلق یا بالعکس آن است ، ان ها می توانند با بدگمانی خزنده  ای که ممکن است وجود نداشته باشد وحشت زده شوند. تهدید ها هم اگرچه جانشینی بی اثر ، اما سلیس برای دیپلماسی و گفتگو هستند، به ویژه زمانی که موضع شما به صورت عینی غلط است و طرف دیگر تا حد زیادی زرنگ تر از شما است .  

مشکل بزرگ آن است که هیچ یک از این روش ها علیه روسیه کار نمی کند، یا اجازه دهید اصلاح کنم که دیگر کار نمی کند( قطعا در گذشته موثر به نظر می رسیدند). افکار عمومی روسیه از تمام این روش ها کاملا آگاهند( رفتار رسانه های روسیه تحت کنترل آنگلو صهیونیست ها نیست) و مارگریتا سیمونینا استنباطی را که از این احساسات مردم روسیه دارد به زیبایی تمام خلاصه می کند:

" تمام بی عدالتی و ستم های شما، سخت گیری ریاکارانه و دروغ های شما ما را به متوقف کردن احترام به شما وادار می کند. احترام به شما و به اصطلاح به "ارزش هایتان" . ما نمی خواهیم بیش از این مانند شما زندگی کنیم . مدت پنجاه سال، آشکار و نهان، ما می خواستیم مانند شما زندگی کنیم، اما دیگر نمی خواهیم. ما احترام زیادی برای شما و برای کسانی در میان خود که مورد حمایت شما هستند، و تمام این افرادی که از شما حمایت می کنند قائل نیستیم (...) به همین خاطر، شما برای سرزنش کردن فقط خودتان را دارید (...) مردم ما لایق بخشش زیادی هستند. اما ما گردن فرازی از بخشش خود نداریم و هیچ ملت عادی نمی تواند داشته باشد . تنها امپراطوری باقی مانده شما باید برای آموحتن تاریخ از متحدان خود توانا باشد، تمام آن ها امپراطوری های سابقند. شیوه ای که آن ها امپراطوری خود را از دست دادند بیاموزید. تنها به خاطر تکبر. بارسنگین مردان سفید به کون من " ( این جمله آخری در انگلیسی  به عبارت اصلی(روسی) آمده است ).  

حقیقت سر راست آن است که فراتر از میل به تهاجم، ساکت کردن یا در غیر این صورت خشنود ساختن غرب، روسیه مطلقا نیازی، یا حتی علاقه ای به آن ندارد. به هیچ وجه. نخبگان روسیه قرن ها تا حدی متمرکز بر غرب یا دیگر ی بوده اند و هیچ یک از آن ها حتی نمی توانستند روسیه بی غرب را تصور کنند. این امر امروز هم حقیقت دارد، "نخبگان" روسیه هنوز هم دوست دارند مانند بریتانیایی های (بسیار ثروتمند) یا المان ها زندگی کنند و هنوز ار مردم عادی روسیه و ولادیمیر پوتین نفرت دارند. اما این نخبگان روس اکنون با عظمت پیروزی پوتین در انتخابات ریاست جمهوری شکست خورده اند. طبیعتا، این پیروزی می تواند به جلای وطن بزرگتر "تاجران " روسی به بریتانیا، فرانسه، یا اسرائیل شود، اما مسئله امروز این است که بریتانیایی ها در باره تنبیه آن ها، خوب ، به خاطر روس بودن ( حتی "روس های" روس هراس ، روس های طرف دار غرب) آن ها سرو صدا به راه می اندازند. در نتیجه، این لیرال های طرف دار غرب " فقیر" تنها می توانند در رسانه های اجتماعی و در خروجی اندک رسانه هوادار غرب باقیمانده در روسیه دست به ناله بزنند( نه به خاطر سرکوب، بلکه به خاطر مورد پشتیبانی نا مناسب سیاسی قرارگرفتن ، چون آن ها چیزی بین 2 تا 5 درصد جمعیت هستند) .   

اما برای لحظه ای با کنار گذاشتن "نخبگان"ثروتمند، روسیه بعنوان یک کشور و بعنوان یک ملت در واقع هیچ استفاده ای برای غرب و آن چه عرضه می کند ندارد. آن هایی که در باره علاقمند بودن روسیه به "اروپا" ، "هویت سفید" یا " مسیحیت غربی" خیال پردازی می کنند تنها خود را دست می اندازند. آن ها امیدوارند که احیا فرهنگی و معنوی جاری در روسیه به نوعی به سوی آن ها کشیده شود و به آنها اجازه رها کردن خود از آب راهه ای را که در حال حاضر در آن گرفتار آمده اند بدهد. این اتفاق نخواهد افتاد. فقط آن چه را سیمونیا در باره "ارزش" های غربی  در نقل قول بالا گفت دوباره بخوانید.

 برای اکثر روس ها "اروپا" بوی ناپلئون ، "هویت سفید" بوی هیتلرو "مسیحیت غربی" بوی ایجاد اکرایین و" جنگ صلیبی شرقی" را می دهد. نه ، روسیه هیچ علاقه ای به انتقام علیه هیچ یک از آن ها ندارد، او فقط هیچ احترامی یا علاقه ای به ان چه این مقولات بر آن استوارند ندارد. (لهستان – احتمالا آخرین کشوری است که در آن این امور جدی گرفته می شوند و با علاقه یادآوری می شوند). هنوز روس ها مشتاق مذاکره برای برقراری همزیستی پایدار بین غرب و قلمرو تمدنی روس ها هستند. پوتین به روشنی در سخنرانی خود گفت. نیازی به ایجاد تهدید های بیشتر برای جهان نیست. به جای آن، بیایید پشت میز مذاکره بنشینیم و با هم دیگر سیستم امنیتی مناسب و جدید و توسعه پایدار برای تمدن انسانی تدبیر کنیم . ما همیشه این را گفته ایم  همه این پیشنهاد ها هنوز معتبرند. روسیه برای انجام این امر آماده است.  

اما اگر انگلو صهیونیست ها بنا دارند با ابزار های جنگ بر دنیا مسلط شوند، پس روسیه نیز برای آن آماده است. نه یک جنگ تجاوز کارانه ، البته ، نه حتی علیه کشورهای کوچک بالتیک را اجازه نمی دهیم،پوتین زمانی که گفت " ما کسی را تهدید نمی کنیم ، تصمیم نداریم به هیچ کشوری حمله کنیم یا چیزی را از کسی با تهدید اسلحه بگیریم .این را هم گفت  ما به چیزی نیاز نداریم . بلکه بر عکس " ( تاکید را اضافه کرد) . اما اگر مورد حمله قرار بگیریم روسیه اکنون برای دفاع از خود آماده است : " و می خواهم به آن هایی که در 15 سال گذشته برای تسریع مسابقه تسلیحاتی تلاش کردند و برای مزیت یک طرفه علیه روسیه می کوشند،و تحریم ها و محدودیت هایی را که از نقطه نظر قوانین بین المللی غیر قانونی هستند با هدف مهارکردن توسعه ملت ما ، از جمله در عرصه نظامی وضع کرده اندبگویم : هر آن چیزی که شما تلاش کردید از طریق یک چنین سیاستی از آن جلوگیری کنید قبلا رخ داده است . کسی برای مهار روسیه تلاش نکرده است (...) هر استفاده از سلاح هسته ای علیه روسیه یا متحدان آن، اسلحه های میان برد یا کلا باهر بردی ، بعنوان حمله هسته ای علیه این کشور تلقی خواهد شد. عمل متقابل، با تمام پی آمد های ملازم آن بلافاصله خواهد بود. در این مورد به هیچ وجه شکی نمی تواند وجود داشته باشد".

چرا مسئله هسته ای این چنین مرکزی است ؟ چون روس ها از این حقیقت که آنگلو صهیونیست ها نمی توانند در جنگی متعارف با روسیه پیروز شوند آگاهند. این برای روس ها حیاتی است که آنگلو صهیونیست ها را متقاعد کنند که آن ها از لحاظ نظامی قوی ترند و آسیب پذیرنیستند( برای تحلیل کامل این دو افسانه اینجا را ببینید) . اما اگرزمانی نوعی از شیوه زیست با غرب حاصل شد، روسیه تلاش خود را بر جهت متفاوتی متمرکز خواهد کرد : اصلاحات و توسعه داخلی بسیار مورد نیاز، همکاری با چین در استقرار منطقه اقتصادی اوراسیای واحد، امنیت، صلح و شکوفایی، احیا صلح در خاورمیانه، توسعه شرق دور و شمال روسیه -  اسم آن را شما تعیین کنید . روسیه دنیایی کار دارد که باید انجام دهد، هیچ یک از آن ها غرب را با هیچ ظرفیتی در گیر نمی کند. 

و البته، این چیزی است که در نهایت برای غرب قابل پذیرش نیست. با این حال، رخ داد های تاریخی این ماه روسیه و غرب را در مسیر برخورد مستقیم قرار داده است . همان طور که در بالا گفتم، امپراطوری اکنون نه می تواند به شکست اعتراف کند نه دست بالا را بگیرد. اگر تصمیم به اعتراف بگیرد ، جنگ دفع خواهد شد و سرانجام وارد گفتگوهای معنی داری خواهد شد . اگر دست بالا را بگیرد، چیزی که نئوکان ها همیشه عمل می کنند، پس معنی آن جنگ با روسیه است. این انتخابی حساس و بسیاردشوار است (نه، نه برای افراد عادی، بلکه برای بیماران روانی حاکم بر غرب) . و در این نقطه روسیه کار زیادی نمی تواند یا نباید بکند. مثل هر باری که بحرانی جدی رخ می دهد، ظاهرا نخبگان متحد اداره کننده غرب اکنون به بخش های جداگانه ای تقسیم خواهند شد و هر یک از این بخش ها منافع تنگ نظرانه خود را ترویج و دنبال خواهند کرد. شدتی وجود خواهد داشت، بیشتر پشت صحنه، مبارزه بین کسانی که می خواهند دست بالارا بگیرند یا حتی جنگی علیه روسیه به راه اندازند و کسانی که از تصور آن وحشت زده خواهند شد ( نه الزاما به دلایل اخلاقی ژرف، صرفا از جایگاه منافع خود و غریزه سلامت برای صیانت نفس).

بعنوان کسانی که مسلط خواهید شد، تصور شما به خوبی یک مین است. اما این واقعیت که امروز ترامپ مک مستر را با یک جنگ طلب روانی مانند جان بولتون جایگزین کرد نشانه روشنی است که در امریکا نئوکان ها  در قدرتند .

برگرفته از UNZ

ساکر نام مستعار تحلیل گر نظامی پیشین ناتو است که در فلوریدا زندگی می کند. وبلاگ او تاکستان ساکر به قرار اطلاع  از اوت – سپتامبر 2014 روزانه 50.000 باز دید کننده دارد . ساکر در لغت به معنی شاهین است .

بازگشت به صفحه نخست

مطلب را به بالاترین بفرستید:

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید