فیدل

برگردان : هاتف رحمانی

 

در روزهای آینده ، فیدل درمیان کارگران و جوانان سراسر امریکای لاتین ، امریکا ، افریقا ، اسیا و اروپا یاد آوری و مورد ستایش قرار خواهد گرفت . اما در میامی ، در میان هواداران فاشیست ها که به انتخاب ترامپ یاری کردند مورد تمسخر و افترا قرار خواهد گرفت . 

من بستگان و دوستان بسیاری دارم که مسیر انقلابی آن ها، آن ها را به گرفتن فرصت عکس با فیدل کشاند، آن ها عکس هایشان را بالاتر از صلیب عیسی آویزان می کنند. من بستگانی نیز دارم که از شیلی آلنده به ایالات متحده "گریختند " و دوستان کوبایی آن ها فکر می کنند کاسترو دستور همه قتل ها از کامیلو سینفوگئوس تا کندی را صادر کرد .

من خودم را خوشبخت می دانم که مدتی کوتاه در کوبا رندگی کرده ام . در سال 1999 ، ما در آستانه اعتراض عظیم درخواست بازگشت الیان گونزالس به کوبا رسیدیم . در 2002 ، ما برای اقامت طولانی تر باز گشتیم . ما در بسیج های این چنینی بسیاری شرکت کردیم و با نواع گروه ها ملاقات کردیم . من احتمالا هرگز روز اول ماه می ای (روزکارگر) مانند آن چه من در کوبا در آن شرکت کردم نخواهم دید . من در کوبا با پزشکان و آموزگارانی که مایلند بودند به هر جای دنیا که می توانند کمک کنند بروند هم دیدار و با آن ها گفتگو کردم.

من هرگز فرصت دوباره ای برای دیدار انقلابی هایی که از سراسر جهان در آن جا با آن ها دیدار کردم  نخواهم داشت . بر خلاف فیدل ، بسیاری از آن ها ، جلای وطن کرده ، تحت تعقیب دولت های دست راستی و رها شده با تاریخ فراموش خواهند شد. مانند فیدل، بسیاری از این انقلابی ها از نسلی برخاستند که باید تکرار شود. مانند فیدل ، این انقلابی ها روح عصیانی وطغیان گری را که بسیاری از چپ معاصر آن را رها کرده است نشان می دادند. مانند فیدل، باید در یاد ها بمانند چون ، همان طور که برشت به شیوایی گفت ، " آن هایی که ضعیفند مبارزه نمی کنند، آن هایی که قوی هستند ممکن است برای یک ساعت بجنگند. آن هایی که هنوز قوی ترند ممکن است برای سال ها مبارزه کنند. اما قوی ترین ها برای تمام عمرخود می رزمند. آن ها افرادی فراموش ناشدنی هستند ."   

برای یک چپ جهانی که هیچ خاطره ای از انقلاب سوسیالیستی ندارد، بهتر است که ما فیدل را به یاد داشته باشیم نه برای جایگاهی که او برآن ریاست کرد بلکه برای مبدا انقلابی که صدای او (آن را) منعکس کرد.

برای امریکایی ها، شکی وجود ندارد :26 جولای 1953 در را باز کرد . هر چیزی پیش از آن تاریخ داستانی از عقب نشینی ، شکست و خیانت بود. بسیاری از کارگران زنده ازکمونیست های سازمان دهی شده نیمه اول قرن بیستم از سوی شوروی به خوبی یاد نمی کنند. این سال هایی بود که کمونیست ها انقلاب کردن را فراموش کردند. همان طور که فیدل در دومین بیانیه هاوانا اعلام کرد، او به آن ها یادآوری کرد :" وظیفه هر انقلابی انقلاب کردن است . معلوم است که انقلاب در امریکا و سراسر جهان پیروز خواهد شد. اما انقلابی ها نبایددر آستانه خانه هایشان در انتظار سقط شدن جنازه امپریالیسم بنشینند."

ما ممکن است محدودیت ها وشرایط انقلاب کوبا را مورد بحث قرار دهیم، اما نیروی نمونه آن به روشنی بلور است. آن انقلاب به نسل کاملی از انقلابی های امریکای لاتین برای ساختن مسیر خاص خود، برای ایمان به قدرت مردم عادی علیه قدرت سرمایه و متعهد کردن خود به فریاد فیدل "سوسیالیسم یا مرگ" الهام بخشید .

همان طور که چه و فیدل حواهان دو ، سه و ویتنام های بیشتری بودند ،ما می توانیم همان را با دو ، سه و کوباهای بسیاری بخواهیم، نه به خاطر آن که (کوبا) نمونه ای از سوسیالیسم است، بلکه به خاطر آن که مردم آن نشان داده اند می تواند نمونه مقاومت ، مبارزه و قدرت چشم انداز ها و ایده آل های تاریخی باشد. سرمایه داری ثابت نکرده است که پایان تاریخ است، بلکه به صورت قابل توجهی موفقیت در لکه دار کردن خاطره تاریخی را اثبات کرده است. حتی در میان انقلابی های ما، بسیاری از اوقات امپرسیونیسم می چربد. فیدل و انقلاب کوبا با تمام اشتباه های خود، هرگز در چشم انداز طولانی تاریخ تردید نکردند .

این امر کوبا را به نمونه زنده ای از آرمان گرایی– رویایی که تاریخ بسی بهتر از آن چه تاکنون تحقق یافته است ارائه می کند - تبدیل کرده است. گابریل گارسیا مارکز در باره فیدل گفت ،" من اعتقاد دارم او یکی از بزرگترین آرمان گرایان عصر ماست ... او تقریبا اعتقاد عرفانی دارد که بزرگترین دستاورد انسان سازمان دادن مناسب آگاهی است و انگیزه های اخلاقی بیشتر از انگیزه های مادی قادرند جهان را تغییر دهند و تاریخ را به پیش برند ."

ما نمی توانیم منتظر بمانیم تا جنازه اقتصادی سرمایه داری به پایان برسد، باید شانه های خود را زیر چرخ قرار دهیم و مانند همیشه برای پایان دادن به موضوع مبارزه کنیم .

فرمانده فیدل ، تا پیروزی ، همیشه !

سرچشمه : روزتانه جهان کارگران – امریکا