بیانیه حزب کمونیست امریکا اوباما در کوبا : فرصتی تاریخی
برگردان : مهرگان
روز یکشنبه 14 مارس ، رئیس جمهور اوباما زمانی که نیروی هوایی یک در
فرودگاه بین المللی خوزه مارتی کوبا در ساعت 4:19 به وقت محلی به زمین نشست
تاریخ ساخت . او اولین رئیس جمهور امریکا از زمان کالوین کولیج است که از
کشور جزیره دیدار می کند. زمانی که کولیج در سال 1928 برای شرکت در کنفرانس
پان امریکن وارد عرشه ناو جنگی یو اس اس تگزاس شد ، پیام حمایت امریکا از
جراردو ماچادو دیکتاتور فاسد و خون ریز را با خود حمل می کرد .
این بار رئیس جمهور امریکا برای دیدار دو روزه به کوبا می رود که روند قابل
توجه آشتی را که در 17 دسامبر 2014 با انتشار بیانیه مشترک از سوی اوباما و
رائول کاسترو رئیس جمهور کوبا آغاز شد پوشش می دهد .
سفر اوباما تعهد هایی را که در آن روز برای عادی سازی رابطه بین کوبا و
ایالات متحده داده شده بود محکم می کند – رابطه ای که از زمان پیروزی
انقلاب کوبا در سال 1959 در انجماد ژرفی بوده است .
از زمان آن انقلاب ، و در طی تمام سال های جنگ سرد که پس از آن دامه یافت ،
دولت های متوالی امریکا بیشترین تلاش خود را برای سرنگونی دولت سوسیالیست
کوبا انجام داده اند . تحریم اقتصادی آهنین ، خرابکاری صنعتی وکشاورزی ،
تروریسمی که به قیمت جان هزار ها کوبایی تمام شده است و بیش از 600 تلاش
برای ترور فیدل کاسترو رئیس جمهور کوبا – تمام این حمله ها و بیشتر از آن
طی سال ها متوجه کوبا بوده اند .
هیچ یک از این تلاش ها ،اما ، مردم کوبا را از ساختن شکل ابتکاری سوسیالیسم
خود باز نداشت . آن حمله ها کوبا را از ساختن بهترین سامانه مراقبت بهداشتی
و آموزش وپرورش در امریکای لاتین باز نداشتند. آن ها کشور را از ارائه کمک
به مردم کشورهای مختلف بسیاری در امریکای لاتین ، افریقا و اسیا که تلاش می
کردند خود را از فقر و بهره کشی رها کنند باز نداشت . یاری کوبا در پایان
دادن به رژیم آپارتاید در افریقای جنوبی ، بعنوان نمونه ، یکی از عالی ترین
حرکت های کشور جزیره را نشان می دهد .
از بین رفتن اتحاد شوروی و کشورهای سوسیالیست اروپای شرقی در سال های
1989-91 بحران شدیدی را برای کشور ایجاد کرد . اما ، مردم کوبا مرعوب نشدند
. آن ها راه هایی برای سازگاری و زنده مان تحت شرایط ناگواری که به دنبال
از بین رفتن شریک های عمده تجاریشان پیش آمده بود یافتند .
راه طولانی برای موفقیت امروز
از آن زمان ، رخ داد های بسیاری برای ایجاد گرمی رابطه بین واشنگتن و
هاوانا به هم آمیخته اند.
مخالفت جهانی با سیاست ضد کوبای ایالات متحده افزایش یافته است . از 1991
به این سو – هر سال به مدت 24 سال – مجمع عمومی سازمان ملل با تمایل یک
سویه فزاینده ای به رفع تحریم رای داده است . در پاییز 2015 ، شکاف به 191
به 2 رشد کرد . همه کشور های منفرد ، به جز اسرائیل و امریکا ، به پایان
تحریم ، از جمله تمام تحریم های امریکا و دیگر متحد ها و شریک های تجاری
عمده رای دادند .
اینجا در داخل کشور امریکا ، نه تنها فعال های ترقی خواه ، بلکه بلوک های
تجاری عمده ، در سال های اخیر زمانی که دریافتند فرصت های کسب سود را به
رقبای خود از کشور های دیگر باخته اند فعالیت لابی علیه تحریم را آغاز کرده
اند . قدرت تبعیدی های دست راستی کوبا در فلوریدای جنوبی نیز کاهش یافته
است چون کوبایی – امریکایی های جوان از موضع سخت نسل مسن تر فاصله گرفته و
بعنوان جمعیت قومی فلوریدا تغییر یافته اند .
و البته ، نقش اساسی رئیس جمهور اوباما را نمی توان ناگفته گذاشت . میل او
به مخالفت کردن با بیش از نیم قرن دشمنی و ایستادگی در برابر کج خلقی
جمهوری خواهان نسبت به مسئله کوبا بعنوان برجستگی های ارثیه دوران ریاست
جمهوری او در یاد ها خواهد ماند .
تمام این رخ داد ها – همراه با دخالت پاپ فرانسیسکو و تعدادی دیگر از
رهبران خارجی – در نهایت به موفقیت اعلان های دسامبر 2014 منجر شد . سپس ،
مذاکرات سخت اما مسالمت آمیز بین امریکا وکوبا به رشته ای از گام های
سازنده هدایت کرد . دولت اوباما دستورهای اجرایی برای آسان تر کردن سفر
شهروندهای امریکا به کوبا و انجام تجارت در آن جا را صادر کرد . آخرین 5
زندانی کوبایی در معاوضه با آلن گروس ازاد شدند . کوبا از لیست کشور های
حامی تروریسم پاک شد . و سر انجام ، روابط دموکراتیک بین دو کشور احیا شد .
گفتگو ها در جبهه هایی ادامه دارد و کارهای زیادی برای انجام دادن وجود
دارد . طرف کوبایی ، در حین ابراز رضایت از پیشرفت های تاکنونی ، برخی از
آن ها را خاطر نشان کرده است . در بین اولویت های بعدی ، تحریم باید قطعا
پایان یابد به نحوی که کوبا بتواند محصولاتش را در ایالات متحده بفروشد و
نیز کالاهای ساخت امریکا را بخرد و اشغال امریکایی پایگاه دریایی
گوانتانامو باید خاتمه یابد .
وظایق پیش رو در کشور
این که آیا مزایای بالقوه ی فراهم شده توسط این موفقیت می تواند تحقق یابد
کاملا به نتیجه انتخابات 8 نوامبر بستگی دارد .
اگر هر نامزد جمهوری خواهی برنده ریاست جمهوری شود ، احتمال قوی وجود دارد
که روابطه حسنه بین امریکا وکوبا می تواند متوقف یا لغو شود .
اگر چه دونالد ترامپ می گوید که او با سیاست کوبای اوباما موافق است ، اما
اضافه می کند که برای گرفتن امتیاز های بیشتر از کوبا فشار وارد می کند. با
معلوم بودن بر خورد ظریف معروف ترامپ با کشورهای خارجی ، احتمال دارد که
اوبتواند به عقب نشاندن تمام ابتکار ها پایان دهد .
تدکروز اظهار کرده است که مایل است سیاست آشتی با کوبا را واژگون و برقراری
اخیر دوباره رابطه ها را قطع نماید . او خود را تا حد ارتجاعی ترین عناصر
جامعه تبعیدی های کوبا در فلوریدای جنوبی در این موضوع و موضوع های دیگر
کوچک می کند .
جان کاسیچ از زبان نرمتری استفاده می کند ، اما او نیز اساسا با عادی سازی
کامل رابطه بین امریکا و کوبا مخالف است .
هم زمان ، در سوی دموکرات ها ، هم برنی ساندرز و هم هیلاری کلینتون حرکت
عادی سازی اوباما را تایید و می گویند به آن هادامه خواهند داد .
برای لغو کامل محاصره تجارت کوبا ، اما گذراندن قانون در دو خانه کنگره
ضروری است . تعادل کنونی قدرت امکان هر پیشرفت قانونی در موضوع را دشوار ،
بلکه باید گفت به کمترین حد می رساند.
بنا بر این ، حیاتی است که حزب جمهوری خواه در انتخابات سنا و کنگره هر کجا
که ممکن است شکست داده شود. تا زمانی که ما به درستی به هر انتخابات
دموکراتیک ریاست جمهوری توجه می کنیم ، باید برای دست به کار شدن در سطح
کنگره ای اماده باشیم ، و کنگره ای ایجاد کنیم که به روابط حسنه ای که رئیس
جمهور اوباما و کاسترو آغاز کرده اند مساعدت خواهد کرد .
این بزرگترین شانسی است که ما تا کنون برای رفتار درست با مردم کوبا داشته
ایم . بیائید آن را به کار بندیم .
سرچشمه :
سولید نت
مطلب را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست
