تذکری درباره مقاله « پناهندگان جعلی، یا چه کسانی در واقع اروپا را ضبط می کنند»

محمود قریشی

 

تارنگاشت وزین نوید نو مطلبی را با ترجمه جناب آقای شیری در ستون چپ منتشر کرده است . این نوشته که عنوان « پناهندگان جعلی، یا چه کسانی در واقع اروپا را ضبط می کنند» دارد ، به نظر من از زاویه ای بسیار تنگ نظرانه به امر مهاجرت پرداخته و حتی رگه هایی از تبعیض از نوع جدید در آن به چشم می خورد . باید به نویسنده محترم و مترجم گرانقدر آن یاد آور شد که وقتی بمب ، موشک و یا تیری شلیک می شود ، از کسی که مورد اصابت قرار می گیرد نمی پرسد که آیا توانگر است یا فقیر ؟ و همین طور وقتی که یوغ نا مطلوب آوارگی بر گردن مردمان آویخته می شود از کسی نمی پرسند که طرف دار اسدی یا النصره ؟ بقا حق طبیعی همه انسان ها است و هیچ کس را نمی توان به خاطر تلاش برای بقا که البته با خطرهایی شدید تر وهولناک تر از خود آوارگی همراه است سرزنش کرد . و به علاوه در یک جامعه طبقاتی که از هم می گسلد نمی توان انتظار امکانات یک سان برای همه داشت . در جامعه ای که حاکم اصلی آن پول ودارایی است نمی توان کسی را که برای نجات خویش از دارایی هایش می گذرد مقصر قلم داد کرد . به نظر من نویسنده محترم ، اگر چه با حس هم دردی با فقیر ترین آواره ها سخن می گوید اما سخن درستی نمی گوید . تحقیر کسانی که از بلای وارده از سوی کشورهای امپریالیستی به مرزهای همان کشورها برای نجات خود وخانواده هایشان پناه می برند غیر انسانی وتبعیض آمیز است و حاصلی جز دلسوزی برای همان کشورهای مهاجم ندارد . من بخصوص توجه آقای شیری را به این جمله ها که «بدین ترتیب، زیاده خواهان مهاجم به اروپا، که معلوم نیست چرا رسانه های جهانی آنها را فراری می نامند، فقط در فکر انحراف توجه جامعه جهانی هستند. آنها می خواهند با این شیوه کمکهای رایگان و اشیاء مورد نیازشان را بگیرند که در صورت عدم پرداخت پول بازای «خدمات» سازماندهندگان قاچاق خود براحتی می توانستند بخرند. این در حالیست، که سوریهای واقعا نیازمند در لبنان و  در خود سوریه به بقاء در شرایط سخت محکوم شده اند.» جلب و خواهان داوری انسانی ایشان هستم .

یه یاد بیاوریم که مردم ما نیز در زمانی نه چندان دور از حافظه تاریخی ما رنج آوارگی از محل زیست خود را تحمل کرده اند . دوران جنگ را عرض می کنم ، که بسیاری از ما خود قربانی این مهاجرت اجباری از خانه وکاشانه خود بودیم ، و حکایت بر خورد هم وطنانمان هم با ما مثنوی هفتاد من کاغذ است .  نویسنده محترم جای قاتل وقربانی را عوض کرده است .

با پوزش وارادت

محمود قریشی

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید:  

     بازگشت به صفحه نخست