سکسیزم ( تبعیض
جنسی ) و ریاضت در یونان : وحشیگری علیه زوکونستانتوپولو
سونیا میترالیاس
–برگردان : هاتف رحمانی
در
بحران های آشفته ای که یونان در حال فرو رفتن در ان است ، ما شاهد رها شدن
یک کارزار خشونت تبعیض جنسیتی موجود علیه زن ها هستیم . علاوه بر این ، این
کارزار در صحنه اصلی سیاسی در پیش چشم همگان در حال رخ دادن است . ما باور
داریم که این تبعیض جنسی افراطی و خشن ، که ابعاد فراگیری می یابد ، به
صورت قابل توجهی از تبعیض مسالمت امیز معمول روزانه نه چندان گذشته ، پیش
از بحران بدهی جاری متفاوت است .
رئیس سابق پارلمان یونان ، زو کونستانتوپولو ، هم یک شخص و هم قربانی اصلی
این کارزار به راستی خشن است .
آشکارا
تصادفی نیست که انرژی ، عوامیت و خشونت این کارزار از زمانی که او کمیته
برای حقیقت در باره بدهی عمومی یونان را تشکیل داد ، و از زمانی که او به
رهبر سرسخت مخالفت با تسلیم دولت تسپیراس به خواست بستانکاران یونان تبدیل
شد به صورت قابل توجهی افزایش یافته است .
با نگاهی نزدیک تر ، مشاهده می کنیم که همه روزه در طی 7 ماه گذشته ، تمام
بیانیه های صادر شده از سوی رئیس پارلمان یونان از سوی جریان مسلط رسانه ای
هذیان تلقی شده است . تیتر هایی مانند " هذیان دیروز زو " بارها با حروف
درشتی ،همراه با عنوان هایی مانند " آیا دوستان زو نمی توانند اورا خفه
کنند ؟" در سر تیتر های روزنامه ها قرار گرفت . در رابطه با کارزار
انتخابات 20سپتامبر (29 شهریور) کانال های اصلی تلویزیون خصوصی با تمام قوا
ستون روزانه ویژه ای با عنوان " آن ها چه می گویند" در برنامه های اخبار
اصلی خود وارد کرده اند ، که آن چه را که رسانه های اجتماعی در باره زو می
گویند بازتاب می دهد. آن برنامه سرشار از کاریکاتورها است. آن برنامه اغلب
با برجسته کردن عکس هایی که به صورت ناجوانمردانه ای دستکاری شده اند و
نقاشی های زشت از منابع مشکوک توهین آمیز است.
بدتر از این هم وجود دارد . حتی نماینده های مجلس از " اوران گوتان عقیم "
( از نظر جنسی ) خواندن رئیس مجلس یونان ، یا درخواست از شوهر او که ناخدای
یک ناوگان تجاری است " تا به سرعت به ساحل بیاید و او را آرام کند" شرم نمی
کنند. رئیس مجلس یونان سر تیتر روزنامه ای را در تالار مجلس نشان داد ، که
از شوهر او می خواست "اورا خفه کند"
ما می توانیم به فهرست بلندی از این حمله های شفاهی و تبعیض جنسیتی تحمل
شده از سوی رئیس پارلمان یونان ادامه دهیم . مورد زو کونستانتوپولو مهم است
چون نشانه یک تهاجم خشن تبعیض جنسیتی از سوی قدرت های مختلف ( سیاسی ،
رسمی دولتی ، رسانه ای ، مافیا...) علیه زنان سرکشی است که به ادعای حقوق
خود و حقوق سرکوب شده ها ادامه می دهند. از لحظه ای که زو برای تبدیل شدن
به شخصیت مهم مخالف با مموراندا (موافقت نامه) یی که یونان را ویران کرده
است پا پیش گذاشت ، لکه دار شد ، مورد بدگویی قرار گرفت ، تحقیر شد ، مورد
اتهام قرار گرفت ...به طور مختصر ، از سوی کسانی که در عرابه تروئیکا قرار
دارند تبدیل به دیو شد . حمله ها علیه او چنان پایدار ، سازمان یافته ،
هماهنگ شده و سامانه مند است که تنها می توانند بعنوان یک راهبرد واقعی جنگ
آوری با هدف محو سیاسی او از عرصه عمومی تلقی شوند .
" این یک
شکار
ساحره عصر جدید است !"
نسبت دادن این " پدیده به شدت تبعیض جنسیتی" به مردسالاری یا رفتار معمول
فردی یا تفکرات آنارشیستی ، آن طور که بخش سیاسی فمنیست سیریزای( قدیم) در
بیانیه ای با عنوان " حمله های تبعیض جنسیتی علیه کونستاتوپولو قالب های
آنارشیستی هستند" می تواند غلط باشد . این یک شکار ساحره عصر جدید است !
آیا شکار ساحره ای که در طلوع سرمایه داری رشد یافت اشتراکی با پدیده خشن
تبعیض جنسی جاری دارد ، که می تواند به آسانی تبدیل به یک شکار ساحره معاصر
شود ؟ شکار ساحره ها حوالی قرن 16 اتفاق افتاد ، یعنی زمانی که سرمایه داری
اولین ظهور خود را آغاز می کرد . آن زمان بامعرفی اهریمنی سامانه مند زن ها
بعنوان ساحره هایی دریک دوره از بحران ، مشابه بحران بدهی کنونی ، که در آن
زن ها خط مقدم طغیان و مقاومت را بعهده دارند توصیف می شد.
امروز ، مانند ان روز ها ، ما در دورانی زندگی می کنیم که رابطه های تولید
و باز تولید به شیوه ای دو باره سازمان دهی می شوند که مطلوب زن ها نیست .
آن ها یی که قدرت های سیاسی، جایگاه ها و جلوه گری را در اختیار دارند ،
به طور کلی از این پدیده بی اطلاع هستند.
در زمان شکار ساحره ها زن ها از انجمن ها ، آموزش وپرورش و عرصه های عمومی
محروم شده بودند. آن ها در داخل خانه ها و رختخواب ها منزوی و قفل شده
بودند . آن ها امروز تامین کننده تلقی می شوند و به ارائه رایگان وظیفه
هایی وادار می شوند که دولت رفاه تحت فشار سیاست های نئو لیبرال ریاضتی آن
ها را رها کرده است . پس انداز های عظیم ایجاد شده از سوی کشور برای پرداخت
بدهی ملی صرف می شود .
تصادفی نیست که کلیشه های زنانه معروف مانند " جای زن در خانه است " در
زمان شکار ساحره پدیدار شد . زن هایی که نمی ترسیدند آشکارا آن چه را که می
اندیشیدند اعلام می کردند ، که اعتماد به نفس داشتند ، مورد انتقاد قرار می
گرفتند و گفته می شد زنان به شدت مهاجمی هستند که مزاحمت ایجاد می کنند و
صلح عمومی را آشفته می کنند . زن درگیر در امور عمومی بودن جنایتی بود که
سزاوار بود برای تنبیه به چوب بسته شود .
خوب ممکن است شما فکر کنید این یادآور سیاست های ریاضتی و قدرت طلبی امروز
ما است و حق با شماست . در مصیبت های انسانی و اجتماعی امروز یونان ، همه
آن هایی که به دفاع از شکنجه دهنده ها و سیاست های غیر انسانی آن ها (
رسانه ها ، حزب های سیاسی ، محل کار ، سیاست مدارهای فاسد ، حلقه های پنهان
قدرت ، اتحادیه های کارفرما ها ، و حتی مافیا ) هجوم می آورند شیطانی ترین
برگه های موجود را برای محدود کردن ، که پیش از این سابقه نداشت ، و خرد
کردن فعالیت زنانی که مبارزه علیه سیاست های ریاضتی و سامانه بدهی را پیش
می برند ، که از مهاجر ها ، آواره ها ، محیط زیست و قربانی های بسیار سیاست
های کاربردی بربر منشانه دفاع می کنند بازی می کنند .
این رفتار استاندارد برای استقرار قانون مافیا ، قانون رئیس ، قانون جاکش ،
بردگی جنسی و قاچاق فحشا است . ترس ابزار است ، خشونت وشکنجه وسیله هایی
برای نابود کردن قلب ، روح ، وقار و عزت نفس زنان است برای به دست گرفتن بی
قید وشرط کنترل بدن آن ها تا در قربان گاه سود های حداکثری سامانه فاحشگی
قربانی شوند.
گفته می شود ، تنها می توان از گرایش یک نهاد مانند دبیرخانه عمومی دولت
تسپیراس برای برابری جنسی ، که برای حفاظت از همه زن هایی که قربانی حمله
تبعیض جنسی هستند ایجاد شده است انتقاد کرد، که در مقابل لینچ تبعیض جنسی
که رئیس پارلمان یونان هدف آن بوده است کاملا بی حرکت ماند. این برداشت
منفی زمانی که ملاحظه شود قربانی شخصیت عمومی بسیار مطرح ، یک رهبرحزب
سیریزا است که نخست وزیر و دبیر کل نیز عضو آن هستند بدتر می شود . این
سکوت ، زمانی که در می یابیم که همان دبیر کل ، که در باره حمله تبعیض
جنسیتی به رئیس پارلمان یونان این چنین ساکت است ، برای محکوم کردن روزنامه
ای که حمله جنسیتی به رومانیان دلیا ولکولسوس ، که اکنون رئیس نماینده "
تروئیکا " است که دیکتاتوری آن را بر یونان تحمیل می کند وارد عمل می شود
شگفت آور ، و تقویت کننده است.
ما بر این مسئله تاکید می کنیم چون نشانه ای از دوران نئو لیبرالی است که
ما در آن زندگی می کنیم . ما فکر می کنیم که دفاع موثر از حقوق خودمان
بعنوان یک جنس ، باید به مثابه یک جنبش فمنیست رادیکال جدید درک شود ، که
از دل مبارزه دشواری که زن ها باید علیه واقعیت اجتماعی اوایل قرن بیست
ویکم ، علیه سامانه بدهی وانواع بنیاد گرایی پدرسالارانه مبارزه کنند رشد
خواهد کرد . برای ایجاد یک جنبش جدید فمنیست و کنار گذاشتن گرایش فمنیست
کنونی که تنها با جنبه های سیاسی هویت جنسی سرو کار دارد و از تایید ارتباط
بین سوء استفاده معمولی تحمل شده از سوی زن ها و مبارزه طبقاتی و نیز شکل
های دیگر نابرابری و تبعیض خود داری می کند وقت مناسبی است .
نتیجه گیری :
تبعیض جنسیتی که به طور جاری در یونان شایع می شود اسلحه ترسناکی برای
تقسیم مبارزه ها و محو کردن تمام شکل های مقاومت است . این نه تنها مبارزه
زن ها نیست ، بلکه مبارزه ای است که باید همه ، بسیار فرا تر از مرزهای
یونان ، در گیر آن شوند .
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست
