برنیه ساندرز
به خشونت اقتصادی صندوق بین المللی پول در یونان و افریقا پایان خواهد داد.
رابرت نایمن – برگردان : هاتف رحمانی
افراد
بسیاری می خواهند در مورد برنامه سیاست خارجی برنیه ساندرز نامزد ریاست
جمهوری دموکرات بیشتر بدانند . آری ، آن ها می گویند ما آن چه را که ساندرز
در باره کاهش نابرابری شدید ، در باره کاهش قدرت سیاسی طبقه میلیاردر می
گوید دوست داریم . اما در باره سیاست خارجی امریکا چی ؟ آری ، آن ها می
گوید ساندرز به
جنگ عراق
رای نه داد ، آری ، آن ها می دانند ، ساندرز از گفتگو با ایران پشتیبانی می
کند . اما ما بیش از نیمی از در آمد مالیات فدرال خود را برای امپراطوری
پنتاگون صرف می کنیم ، پولی که ما باید برای ساختن زیر ساخت های دموکراتیک
ملی خود صرف کنیم . دکتر (مارتین لوتر) کینگ می گفت " ملتی که سال به سال
به صرف پول برای دفاع نظامی ادامه می دهد تا برای برنامه تعالی اجتماعی به
مرگ معنوی نزدیک شود " برنیه در این مورد چه تصمیمی دارد ؟
من به بارنیه فشار می آورم تا در باره کوچک کردن پنتاگون تا حد تبدیل آن به
نهادی متمرکز بر دفاع واقعی ایالات متحده سخن بگوید ،- همان طور که با
گردش دور جهان برای سرنگونی دولت های دیگر خلق ها مخالفت کرد – پنتاگونی که
آن گونه که رئیس جمهور جان کوئینسی آدامز مطرح کرد در جستجوی هیولاها بیرون
نمی رود تا آن ها را " نابود کند".
اما باید از فرصت جدیدی که خود را نشان می دهد نیز بهره برداری کنیم ،
تنها با بمب نیست که سیاست خارجی امریکا غیر نظامی های بی گناه را می کشد و
زخمی می سازد .
ما باید این واقعیت را که برنیه ساندرز تنها نامزد ریاست جمهوری است که در
باره آن چه صندوق بین المللی پول در یونان انجام می دهد صحبت می کند ، تنها
نامزد ریاست جمهوری است که پرونده قطور مخالفت با صندوق بین المللی پول را
دارد ، تنها نامزد ریاست جمهوری است که اگر انتخاب شود احتمالا هر کاری
برای پایان دادن به خشونت اقتصادی صندوق بین المللی پول انجام می دهد را
درک و اطلاع رسانی کنیم .
جکی جکسون در کار زار تاریخی خود برای نامزدی ریاست جمهوری دموکرات در سال
1988 ، اغلب مضمون " خشونت اقتصادی " را مطرح می کرد :
خشونت اقتصادی حادترین موضوع روزگار ماست . وقتی که کارخانه بی هیچ توجهی
به روی کارگر ها بسته می شوند ، وآن ها بدون شغل یا آموزش برای شغل جدید
رها می شوند –خشونت اقتصادی است .وقتی سه تا 5 میلیون امریکایی در خیابان
ها وبی خانمان هستند – خشونت اقتصادی است . وقتی ادغام دیوانه (وار شرکت
ها) سود باد آورده می سازد و به مدیریت ارشد انعام بیش از اندازه ،
(بعنوان) چتر طلایی برای کمک به فرود نرم پرداخت می شود ، در حالی که از
کارگران دستمزد کمتر ، مزایای کم تر و از دست دادن شغل خواسته می شود –
خشونت اقتصادی است . وقتی کودکان ما با مراقبت بهداشتی ضعیف ، اموزش
وپرورش ضعیف ، مسکن فقیر ، رژیم غذایی ضعیف وغیر آن قربانی می شوند – خشونت
اقتصادی علیه کودکان است .
جسی جکسون در باره سیاست های داخلی امریکا صحبت می کرد . اما دیگران از
همین اندیشه برای صحبت در باره صندوق بین المللی پول استفاده می کنند :
صد ها سازمان فعال کارزار در پراگ به محض این که شخص اصلی سیاست گذار
صندوق بین المللی پول در همایشی گفتگو در باره کاهش بدهی را آغاز می کند
دست به راه پیمایی می زنند.
آن ها از صندوق بین المللی پول وسازمان خواهرش ، بانک جهانی می خواهند روی
هم رفته وام های بدهکاری فقیر ترین کشورها به آن ها رالغو کنند .
تظاهر کننده ها در سراسر پایتخت چک مراسم " تدفینی" را برای برجسته کردن
عقیده خود که سالانه 7 میلیون کودک به خاطر بحران وام می میرند بر گزار می
کنند .
جشن 2000، که سازمان دهنده راه پیمایی است ، می گوید که راه پیمایی کاملا
بدون خشونت خواهد بود و به اعتراض مسالمت آمیز متعهد است .
آن پتی فور مدیر بریتانیایی گروه به بی بی سی می گوید" ما خشونت را محکوم
می کنیم ، هم خشونتی که به شکستن پنجره ها ختم می شود ، وهم خشونتی که
روزانه 19.000 کودک را می کشد".
صندوق بین المللی پول در محل حضور ندارد . دفتر مرکزی فیزیکی ، سیاسی و
مالی آن در واشنگتن است . زمانی یک اقتصاد دان ترقی خواه که در سمیناری در
صندوق بین المللی پول خضور داشت گزارش کرد ، که یک مقام ارشد
(صندوق)خشمگین بود که مردم گفته اند صندوق بین المللی پول قابل اعتماد نیست
. مقام صندوق می خواست بداند : چرا مردم همیشه مارا به غیر قابل اعتماد
بودن متهم می کنند ؟ ما هر گز کاری را بدون هماهنگی با خزانه داری امریکا
انجام نمی دهیم .
تاکنون ، شوربختانه ، دموکرات های کنگره تا حد زیادی از اجازه دادن به
خزانه داری برای اجرای نمایش در صندوق بین المللی پول بدون افزایش دموکرات
های واقعی راضی بوده اند .
صندوق بین المللی پول اکنون همان کاری را که از دهه 1980با افریقا و
امریکای جنوبی تا زمانی که دولت های مترقی صندوق را بیرون انداختند انجام
می داد با یونان انجام می دهد . صندوق یکی از سه عضو بستانکارهای رسمی "
تروئیکا" است که خواستار ریاضت شدید اقتصادی از دولت یونان بوده اند و
اکنون قبل از آن که هر معامله ای بتواند به بحران یونان که تروئیکا تحمیل
کرده است پایان دهد آشکارا خواهان " تغییر رژیم" در یونان هستند .
( برخی افراد شکایت می کنند که ما نباید صندوق بین المللی پول را برای ان
چه در یونان انجام گرفته است سرزنش کنیم ، آن ها می گویند که نهاد یا
بازیگر دیگری هم مسئول است . این افراد از ما می خواهند با نهاد ها جک پات
بازی کنیم . لازم است ما نهاد ها را " مشترکا وجداگانه قابل اعتماد" نگه
داریم ، و صندوق بازیگر بدی در تروئیکا برای امریکایی هایی است که بیشترین
مسئولیت را دارند.)
برنیه ساندرز تنها نامزد ریاست جمهوری است که در این باره صحبت می کند . در
کنگره دموکرات های ترقی خواه – از جمله ساندرز- است که در این باره صحبت می
کنند.
حمایت امریکا از صندوق از نظر سیاسی شکننده تر از آن است که افراد بسیاری
درک می کنند. جمهوری خواه های بسیاری در کنگره از صندوق متنفرند ، تا حد
زیادی به این دلیل که صندوق را مورد حمایت دموکرات های تامین مالی شده از
مالیات پردازها می بینند که صندوق را برای کمک مالی به بانک های خصوصی که
وضعیت بین المللی آن ها رو به خرابی می رود به لجن می کشند ( این بر آورد
کاملا درست است ) بدون حمایت دموکرات های کنگره ، صندوق جسد مرده ای در
واشنگتن است . هر جایی که صندوق پول بیشتری از واشنگتن طلب می کند ،
کارزاری برای فریب دموکرات های کم اطلاع برای باور به آن که صندوق " کمک
خارجی " است از این رو دموکرات ها از آن حمایت می کنند ، به راه می افتد .
زمانی که دموکرات های بیشتری این حقیقت را که برنامه صندوق همان برنامه
نفتا – سازمان تجارت جهانی وهمکاری فرا پاسفیک با رخ دیس چهره خندان
اروپایی انترناسیونالیست گذاشته شده بر آن - است در یابند ، صندوق در قطار
سریع السیر به زباله دان تاریخ خواهد بود . و این ضرورتا یک چشم انداز دور
نیست – و مثلا در بین فعال های کارگری این واقعیت که این هویت بنیادی صندوق
بین المللی پول است به خوبی شناخته شده است .
ویلیلم اسپریگز رئیس اقتصاد دان سندیکای
AFL-CIO
اخیرا نوشت :
ما در امریکا در این مبارزه باید جانب یونان را بگیریم . این به نفع ماست ،
چون مشکل فوری این بی ثباتی سبب افزایش قیمت دلار می شود که به صادرات وشغل
های امریکا آسیب خواهد زد . و ما هر گز نباید به ماهیت به هم پیوسته
فروپاشی مالی اعتماد کنیم چون بسیاری از بخش های بانک داری ، با تجارت فرعی
جهانی به ارزش هایی بزرگ تر از خروجی جهانی در سایه می مانند .
مهم تر ، ما باید علیه این نظم اقتصادی شورش هم بکنیم . این همان نظمی است
که جی پی مورگان چیس ( بانک معروف امریکایی که در 2008 درشکسته شد - مترجم
) را نجات داد ، اما اجازه داد دیترویت ونیو پورتوریکو ( دو مرکز تولیدی
بزرگ- مترجم) شکست بخورند . همان مذهب است که می تواند در آمد از دانشجوهای
امریکایی را با افزایش وام های دانشجویی وسرمایه گذاری دوباره در آموزش
عالی قربانی کند . همان مذهبی است که می تواند شغل های امریکایی و
استاندارد های کار را قربانی واز همکاری فرا پاسییفیک پشتیبانی کند. ما
باید این ها را به مثابه مبارزه همانندی برای زنده کردن احتیاط و هدف برای
نقش دولت و نوکر آن اقتصاد ملاحظه کنیم .
به این خاطر است که پشتیبان های صندوق می توانند از برنیه ساندرز و
دموکرات های ترقی خواهی که آن چه را صندوق در یونان انجام می دهد محکوم می
کنند ترسیده باشند .
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست
