بیانیه ها
ودیدگاه های گروه ها وسازمان ها
پیرامون تفاهم هسته ای لوزان
فدائیان خلق (اکثریت):
پیرامون تفاهم جمهوری
اسلامی و کشورهای ۱+۵.
سازمان اتحاد
فدائیان خلق ایران
عقب نشینی رژیم را با مبارزه برای
آزادی تشدید کنیم!
هیئت اجرائی
سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
عقب نشینی هسته ای جمهوری اسلامی و پی آمدهای آن
حزب دموکرات
کردستان
در مورد توافق هسته ای.
۱۲۲ نفر
از فعالان سیاسی و مدنی با انتشار بیانیه‌ای از توافق لوزان استقبال کردند.
این توافق نقطه عزیمتی شاخص به سوی
روزهای بهتر است
سازمان دانش آموختگان ایران
اسلامی (ادوار تحکیم وحدت):
اعلامیه هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
پیرامون تفاهم جمهوری اسلامی و کشورهای
۱+۵
در شادی مردم ایران و نیروهای صلح دوست جهان شریکیم!
هیئت
نمایندگی جمهوری اسلامی و کشورهای ٥+١ پس از سال ها مذاکره و بدنبال
گفتگوهای فشرده چند ماه و چند روز گذشته، در رابطه با برنامه هسته ای
جمهوری اسلامی بر سر "راه حل ها" به تفاهم رسیدند و فرصت زمانی تا ١٠ تیر
را برای توافق جامع تعیین کردند. نگارش متن توافق جامع از امروز شروع خواهد
شد.
این تفاهم، لازم ولی کافی نیست. تلاش برای رسیدن به توافق جامع ادامه خواهد
داشت. ما تلاش بی وقفه هیئت نمایندگی دو طرف برای رسیدن به تفاهم را ارج
می گذاریم و امیدواریم با امضاء توافق جامع ، تحریم های اقتصادی که بار آن
بردوش مردم و به ویژه کارگران و زحمتکشان و بخش تولیدی کشور سنگینی می کند،
برداشته شود و از فشارهای اقتصادی بر روی مردم کاسته شود.
توافق برسر پروژه هسته ای برای مردم ایران و برای تامین منافع ملی کشور،
امری سرنوشت ساز است. پروژه هسته ای با تهدیدات نظامی، تحریم های اقتصادی و
با تامین معاش گروه هائی از مردم ما گره خورده بود. با حصول این توافق، خطر
حمله نظامی به مراکز هسته ای رفع و راه برای بهبود شاخص های کلان اقتصادی و
وارد شدن ایران به جامعه جهانی باز خواهد شد.
در یک سال و نیم گذشته، دولت دست راستی اسرائیل، اکثریت جمهوری خواهان
امریکا، تعدادی از سناتورهای دمکرات و برخی از کشورهای عربی از یکسو و از
سوی دیگر فرماندهان سپاه و نیروهای راست افراطی در داخل کشور و گروه هائی
که از تحریم اقتصادی بیشترین بهره را گرفته اند، در امر مذاکرات کارشکنی
کردند. تفاهم به دست آمده، نشانگر ناکامی تلاش مخالفین توافق هسته ای است
که منافع خود را در شکست مذاکرات می دیدند.
پیشبرد پروژه هسته ای توسط جمهوری اسلامی و تاخیر در تصمیم گیری برای حل
این معضل، هزینه سنگینی بر کشور ما تحمیل نمود. در این مدت صدها میلیارد
دلار تلف شد، فرصت های طلائی برای ساختن کشور و رشد اقتصادی از دست رفت و
براثر تحریم های بین المللی، خسارت جبران ناپذیری بر کشور وارد شد. تفاهم
صورت گرفته فرصتی برای جمهوری اسلامی فراهم ساخته است که در برنامه تولید
انرژی هسته ای تجدیدنظر کند. برنامه انرژی هسته ای جمهوری اسلامی
غیراقتصادی، سرمایه سوز، ناایمن و بی چشم انداز است. ایران دارای منابع
سرشار فسیلی است. لازم است که حکومت ایران
یک
برنامه تولید انرژی برپایه تحقق تدریجی انرژی های تجدیدپذیر و پاک به جای
انرژی های فسیلی و هسته ای برای آینده طراحی کند.
با تفاهم حاصل شده، فضای جدیدی برای ایران در سطح بین المللی فراهم خواهد
شد. لازم است که حکومت به خصومت دیرینه با دولت امریکا خاتمه دهد، وارد
گفتگوی مستقیم با دولت اوباما برای برقراری مناسبات عادی بین دو کشور شود،
دو دولت
فلسطین و اسرائیل را به رسمیت شناسد، به سیاست توسعه طلبانه در منطقه پر
تنش ما پایان دهد و از برقراری مناسبات دوستانه و سیاست همکاری در منطقه
پیروی کند.
تفاهم بین جمهوری اسلامی و کشورهای ٥+١، در شرایطی صورت گرفته است که در
داخل کشور فضا به شدت امنیتی است. این نگرانی وجود دارد که جمهوری اسلامی
برای حفظ موجودیت خود با غرب به تفاهم و توافق برسد. ولی با کاهش فشار
بین المللی، به جای باز کردن فضای سیاسی، فضا را بیش از این تنگ تر کند.
ما ضمن همراهی با شادی مردم، نسبت به خطر بسته تر شدن فضای سیاسی و
اجتماعی، هشدار می دهیم و از نیروهای سیاسی و فعالین جنبش های مدنی
می خواهیم که از فرصت فراهم آمده بهره گرفته و مبارزه برای به دست آوردن
خواسته ها، باز شدن فضای سیاسی و تامین آزادی های سیاسی و اجتماعی را منطبق
با شرایط جدید سازماندهی کنند.
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) تفاهم حاصله را به
مردم ایران و نیروهای آزادیخواه و صلح
دوست جهان شادباش می گوید و امیدوار است که دو طرف مذاکرات بر تعهدات خود
پای بند بمانند، به فشار نیروهای افراطی برای برهم زدن تفاهم تن ندهند،
برای سایر موضوعات مورد اختلاف راه حل پیدا کنند، بر سر جزئیات به توافق
برسند و در زمان تعیین شده توافق جامع را امضاء کنند.
هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
١٤ فروردین ٢٠١٥ (٣ آوریل ٢٠١٥)
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران بیانیه ی لوزان را عقب نشینی
حکومت ایران ارزیابی کرده و خواهان تشدید مبارزه در راه آزادی شده است:
پس از چندین روز مذاکره بین جمهوری اسلامی و گروه دولتهای
۱+۵
و
۴٨
ساعت پس از موعد تعیین شده، تفاهم نامه‌ای بین طرفین به امضاء رسید و
بیانیه مشترکی منتشر شد. مطابق این بیانیه قرار است تا بر اساس این تفاهم
نامه سیاسی توافق جامعی پیرامون برنامه هسته‌ای ایران از یک سو و چگونگی
برداشتن تحریمهای اقتصادی از سوی دیگر در آخر ماه ژوئن (۱۱
تیر ماه) به امضای جمهوری اسلامی و دولتهای پنج به علاوه یک به رسد.
توافق طرفین مذاکره در پنهان کردن متن تفاهم نامه و همزمان انجام
مصاحبه‌های مطبوعاتی و انتشار برداشتهای خود از متن تفاهم نامه نشان از آن
دارد که همچنان حکومت‌ها سعی در پنهان کردن واقعیت‌های مذاکرات از مردم و
دروغپردازی پیرامون توافقات دارند. کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق
ایران با صراحت اعلام می‌کند : « تا زمانی که جزئیات کامل توافق پیش رو
انتشار نیابد و با دقت توسط کارشناسان مستقل و مردمی مورد بررسی حقوقی قرار
نگیرد نمی‌توانیم در باره این امر خطیر اظهار نظر قطعی کنیم. به ویژه آن که
فعلا همه طرف‌های مذاکره کننده در مقابل افکار عمومی مخاطب خود روایت خاص
خویش را از این تفاهم ارائه می‌دهند و دست اندرکاران فریب دادن مردم ایران
با به کارگیری ادبیاتی پیچیده, عقب‌گرد های خود را به عنوان پیروزی‌های
تاریخی حقنه می‌کنند». بوق‌های گشاد تبلیغاتی جمهوری اسلامی و بویژه دستگاه
دولت سعی در الغای این توهم دارند که تیم مذاکره کننده با دست پر برگشته
است. در اذهان عمومی نیز زمینههای زیادی برای انداختن تقصیر همه بدبختی ها
بر دوش احمدی نژاد ادامه دارد، گویا این رهبر جمهوری اسلامی نبوده است که
مستقیما اداره این پرونده فساد آلوده را در همه دوره‌ها تحت نظارت خود
داشته است.
خاتمه ماجراجوئی‌های اتمی رژیم خواست همه مردم و کلیه نیروهای ترقیخواه،
دمکرات و آزادیخواه ایران است. سالها است که اپوزیسیون ترقیخواه و دمکرات
ایران بر خطرات این ماجراجوئی و خسارات اقتصادی و اجتماعی عظیم آن برای ملت
ایران هشدارداده و ضمن محکوم کردن تلاش‌های حکومت در این راه، خواهان توقف
آن بوده است.
اکنون نیز ضمن استقبال از امضاء این تفاهم نامه، اما تاکید داریم کسانی که
سالها منافع مردم و کشور ما را دستمایه سیاستهای اقتدارطلبانه و
ماجراجویانه ونظامیگری توسعه طلبانه خود قرار داده و کشور را به مرحله
بحرانی کنونی رسانده‌اند، باید افشا شوند و از اریکه قدرت به زیر افکنده
شوند . این رژیم با سیاستهای کشور ویران‌کن سال‌های گذشته به شدت با
مشکلات و تناقضات اساسی روبروست. فشار بحران اقتصادی و تشدید آن بر اثر
تحریمها تغییر سیاست را به رژیم جمهوری اسلامی و به ویژه رهبر آن تحمیل
کرده است. اکنون دولت ایران امضاء این تفاهم‌نامه را یک پیروزی قلمداد کرده
و به خود تبریک می‌گوید، فارغ از این که همین حکومت است که در طی دو دهه
گذشته با تلاش برای دستیابی به تکنولوژی هسته‌ای و احتمالا دستیابی به سلاح
اتمی، آغازگر ماجراجوئی بوده است که علیرغم شعارهای دهن پرکن، عملا از یک
سو میلیاردها دلار از درآمدهای این کشور را هزینه سرمایه گذاری در این راه
کرد و از سوی دیگر با پنهان کاری و دروغگوئی مدام، ضمن منزوی کردن ایران در
جامعه جهانی، تحریمهای سنگینی را نیز به مردم ما تحمیل کرده است. امروز پس
از بیش از دو دهه ماجراجوئی اتمی، حکومت اسلامی زیر فشار جامعه جهانی و با
وحشت از انفجار اجتماعی و شورش‌های مردمی، جام زهر را سر می‌کشد
نباید پرچمداران ماجراجوئی‌ها، به عنوان قهرمانان نرمش به افکار عمومی غالب
شوند. اهمیت افشای این نیرو که در راس نظام قرار دارد، در این است که
معمولا بعد از هر عقب نشینی وچرخش مهمی، سیاست ارعاب جامعه در دستور قرار
می گیرد و بسته به توان خود می‌کوشند سرکوب را تشدید کنند. وضعیت حقوق بشر
در ایران در دوره حکومت حسن روحانی به مراتب وخیم‌تر شده است وآمار
دستگیری، زندان، اعدام، ارعاب و سرکوب بالا رفته است. یقینا در ماه‌های
آینده سرکوب‌ها تشدید خواهند شد.
مردم ایران که توسط این رژیم به ورطه بحران پرتاب شده اند بار دیگر با
شنیدن خبر مجبور شدن رژیم به سر کشیدن جرعه تازه‌ای از سم عقب‌نشینی به
امید گشایش در وضع و حال خود شادمانی می‌کنند.
ما درعین حال که به همراه مردم ایران از شنیدن این خبر شاد شده‌ایم، هشدار
میدهیم که این شادی نباید حقیت بزرگتری را که همانا خسارت‌های مادی و معنوی
ناشی از سیاست های رژیم در تحمیل چنین شرایطی است به فراموشی سپارد. ما نیز
امیدواریم، که با عقب نشینی رژیم نه تنها تحریمها کاهش یافته و از فشار
طاقت فرسای اقتصادی بر دوش مردم به ویژه کارگران و زحمتکشان و حقوق بگیران
کاسته شود، بلکه این عقب نشینی پایه‌های حکومت را بیش از پیش به لرزه
درآورده و ضمن تشدید تزلزل در حکومت، به جنگ قدرت بین جناح‌ها دامن زده و
فضای مناسبی برای تقویت مبارزه مردم در سوی تامین مطالباتشان و آزادی‌های
اجتماعی باز کند. این بر نیروهای سیاسی و فعالین جنبش های مدنی است که از
فرصت فراهم آمده بهره گرفته و مبارزه برای به دست آوردن خواسته ها، باز شدن
فضای سیاسی و تامین آزادی های سیاسی و اجتماعی را منطبق با شرایط جدید
سازماندهی کنند.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران همواره خواهان قطع برنامه اتمی
حکومت ایران و پایان دادن به تحریمها بوده است. اگر چه هنوز با لغو کامل
تحریمها و کاهش فشار آن بر دوش مردم فاصله وجود دارد، اما همین حد از تفاهم
را ادامه چرخش در سیاست اتمی و خارجی حکومت ارزیابی کرده و خواهان توقف
کامل سیاستهای ماجراجویانه اتمی و لغو کامل تحریم‌هایی هستیم که زندگی
اقتصادی و سلامت مردم را به مخاطره انداخته است.
ما همزمان از همه جریانات سیاسی , کنشگران جامعه مدنی و فعالان حقوق بشر در
ایران می خواهیم که فضای ایجاد شده در سایه توافق روی برنامه هسته‌ای را،
به موقعیتی برای مبارزه متحدانه علیه استبداد حاکم و آزادی زندانیان سیاسی
و تغییر در معیشت مردم بدل کنند! ما نسبت به تشدید نقض حقوق بشر در ایران،
خصوصا در این مقطع که نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی ممکن است با سکوت
کشورهای غربی مواجه شود، هشدار می دهیم و از همه نیروهائی که آزادی را پاس
می دارند می خواهیم به سهم خود مبارزه و فشار را علیه استبداد تشدید کنند.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
۱۵
فروردین
۱٣۹۴
- ۴
آوریل
۲۰۱۵
پیرامون توافق لوزان
توافق نمایندگان جمهوری اسلامی و شش قدرت بزرگ برای منجمد کردن برنامه
هسته ای ایران (در ۱۳ فروردین ۹۴ در لوزان) بی تردید ، نشان دهندۀ باخت
کامل و درماندگی قطعی رهبران جمهوری اسلامی در قمار هسته ای است ؛ حادثه ای
تاریخی در ردیف همان "جام زهری" که خمینی ناگزیر شد (در ۲۹ تیرماه ۶۷)
هنگام پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل ، سر بکشد. با نهایی شدن
این توافق در ماه های آینده ، آنهایی که دستیابی به "انرژی هسته ای" و
(بدتر از آن) خودکفایی در غنی سازی را به مهم ترین شاخص استقلال و توان
اقتصادی و علمی کشور تبدیل کرده بودند ، می پذیرند که حتی سوختِ رآکتور
اتمی قدیمی و کوچک تهران را تا آینده ای نامعلوم از خارج وارد کنند.
"رهبران با بصیرتِ" "حکومت امام زمان" که سال ها قطعنامه های شورای امنیت
را "کاغذ پاره" می نامیدند ، پس از سوزاندن تریلیون ها دلار از منابع و
فرصت های مردم ایران ، اکنون به امید برچیده شدن تحریم های بین المللی ، با
"شیطان بزرگ" به معامله نشسته اند. این "جام زهر" دیگری است که این بار
خامنه ای باید آن را سر بکشد.
اما اگر پایه اجتماعی جمهوری اسلامی هنگام پذیرفتن قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت
سازمان ملل هنوز چنان گسترده بود که خمینی می توانست اعتراف به شکست را به
نوشیدن "جام زهر" تشبیه کند ؛ پایه حمایتی رژیم اکنون چنان شکننده است که
خامنه ای ناگزیر است با "بصیرت" بی همتای خودش ، شکست کنونی را "نرمش
قهرمانانه" بنامد. تفاوت این وارونه گویی خامنه ای و آن صراحت جسورانه
خمینی ، خود ، نموداری روشن از ابعاد ورشکستگی جمهوری اسلامی است. عقب
نشینی هسته ای در شرایطی صورت می گیرد که ورشکستگی رژیم ولایت فقیه در همه
حوزه ها علنی شده است. کافی است فقط به سه شکست مرتبط با این عقب نشینی
توجه کنیم:
بحران همه جانبه اقتصادی که در چند سال گذشته ، با تشدید تحریم های بین
المللی ابعاد فلج کننده ای پیدا کرده ، مهم ترین عاملی بود که جمهوری
اسلامی را به عقب نشینی واداشت. مقایسۀ ترازنامه اقتصادی ایران با کشورهای
دیگر در چهار دهه گذشته ، جای تردیدی نمی گذارد که نتایج حاکمیت نظام ولایت
فقیه در این حوزه فاجعه بار بوده است ؛ بی هیچ اغراق ، فاجعه بار در حد
قابل مقایسه با ایلغار مغول.
جمهوری اسلامی که تا همین چند سال پیش خود را "ام القرای جهان اسلام" و
پیشآهنگ "انقلاب اسلامی" و "حکومت اسلامی" معرفی می کرد ، با قدرت گرفتن
اسلام گرایان مختلف و به ویژه جریان های سنی سلفی و جهادی ، به یکی از
سازمان گران اصلی جنگ های فرقه ای میان خودِ مسلمانان تبدیل شده و به عنوان
مدافع فرقه گرایی اسلام شیعی ، اکثریت قاطع مسلمانان را (که سنی هستند)
علیه خود برمی انگیزاند ؛ تا جایی که حتی جریان هایی مانند "حماس" نیز نمی
توانند در مقابله با آن ساکت بمانند.
معامله با "شیطان بزرگ" در صورتی می تواند نتایج ملموسی برای رهبران جمهوری
اسلامی داشته باشد که با تغییرات ملموسی در سیاست های منطقه ای رژیم تکمیل
گردد. بنابراین ، عقب نشینی هسته ای ، ناگزیر پیش درآمدی است بر پایان
"استکبار ستیزی" جمهوری اسلامی. هر تلاشی برای جدا کردن این دو از هم دیگر
، هزینه های شکست رژیم راسنگین تر خواهد ساخت و عقب نشینی هسته ای را برای
دستگاه ولایت بی ثمرتر. تصادفی نیست که هم اکنون شاهد هم سویی های
انکارناپذیری میان "حکومت امام زمان" و "شیطان بزرگ" در منطقه هستیم.
این شکست ها نه تنها جمهوری اسلامی را در میان مردم ایران بی اعتبارتر می
سازند ، بلکه حتی در درون دستگاه های سرکوب و نهادهای اطلاعاتی و امنیتی
رژیم نیز بحران ایدئولوژیک گریزناپذیری به وجود می آورند. اگر "جام زهر"
خمینی به سرخوردگی و شکاف بزرگی در صفوف سرسپردگان رژیم دامن زد و به
پیدایش اصلاح طلبان حکومتی در درون رژیم شتاب داد ؛ "نرمش قهرمانانه" خامنه
ای نیز ، بی تردید ، نظام ایدئولوژیکِ هم اکنون آشفته دستگاه ولایت را
آشفته تر خواهد ساخت و به شکاف ها و اختلافات بیشتری در صفوف حکومتیان دامن
خواهد زد.
در چنین شرایطی فراموش نباید کرد که شکست جمهوی اسلامی ، شکست مردم ایران
نیست ؛ بلکه برعکس ، عقب نشینی آن در مقابل امپریالیسم می تواند به فرصتی
برای بیداری سیاسی مردم و شکل گیری پیوندهای مبارزاتی و ارادۀ توده ای
مستقل آنان تبدیل شود. اما تبدیل این امکان به واقعیت ، نیازمندِ باور
استوار به نقش تعیین کننده و حیاتی جنبش رهایی توده ای و مستقل خودِ مردم
ایران است و کنار زدن همه توهمات و آشفته اندیشی هایی که بر سر راه آن قرار
دارند:
قبل ار هر چیز ، به یاد داشته باشیم که رهبران رژیم و به ویژه دستگاه های
تحت امر مستقیم خامنه ای می کوشند برای پوشاندن عقب نشینی ها و شکست های
شان ، ماجراجویی های فرقه ای شان را در بعضی کشورهای منطقه ، اقداماتی نجات
بخش و نشانه گسترش نفوذ ایران در منطقه قلمداد بکنند. با تمام توان باید با
این تبلیغات رذیلانه به مقابله برخاست. چنین اقداماتی مسلماً مردم ایران را
با مخاطرات بیشتری روبرو می سازند و حتی در داخل کشور نیز همبستگی بخش های
مختلف مردم را تضعیف می کنند. امنیت و نفوذی که با اقدامات و طرح های امثال
قاسم سلیمانی ایجاد شوند ، برای موجودیت ایران خطرناک تر از خطر داعش و
سلفی های جهادی رنگارنگ است. فراموش نباید کرد که شریعتِ حاکمان مسلط بر
ایران از شریعت داعش و طالبان و القاعده و وهابی های سعودی مرغوب تر نیست.
جریان هایی که عقب نشینی هسته ای رژیم را شکستی برای ایران و مردم ایران می
دانند ، در بهترین و معصومانه ترین حالت ، بی راهه می روند و آشفته اندیشی
می پراکنند. اگر کشور صنعتی پیشرفته ای مانند آلمان می خواهد بدون انرژی
هسته ای پیش برود ، دلیلی ندارد کشور ما با منابع عظیم فسیلی و منابع
بالقوه عظیم خورشیدی اش نتواند بدون انرژی هسته ای پیش برود. حتی اگر (بر
فرض) نظر مدافعان انرژی هسته ای را درست بدانیم ، دلیلی ندارد دست یابی به
آن را به اولویت اصلی ایران امروز تبدیل کنیم و هست و نیست کشور را به پای
این قمار بریزیم ؛ آن هم در زیر سیطره یک رژیم تاریک اندیشی که رهبران اش
مدام در باره نزدیکی "آخر الزمان" دَم می گیرند و با وقاحت تمام در باره
ملاقات های شان با "امام زمان" لاف می زنند.
آنهایی که می گویند توافق هسته ای قدرت های غربی با جمهوری اسلامی این رژیم
را تقویت می کند و رهایی مردم را عقب می اندازد و بنابراین خواهان ادامه یا
حتی تشدید تحریم ها هستند ، دانسته یا ندانسته ، دارند قیمومت بر مردم را
تبلیغ می کنند. آزادی و دموکراسی چیزی نیست که کسی به کسی هدیه کند. تردیدی
نیست که تحریم های بین المللی به جمهوری اسلامی نیز ضربه می زنند و
بنابراین برچیده شدن آنها در کوتاه مدت ، به نفع رژیم هم تمام می شود ؛ اما
باید دید بود و نبود تحریم های فلج کننده کنونی با مردم ایران چه می کنند.
به تجربه می دانیم که همه تحریم های این چنینی ، بیش از همه و پیش از همه
کمر مردم را می شکنند و مخصوصاً اکثریت زحمتکشان کشور را به خاک سیاه می
نشانند و بدتر از همه ، صفوف مردم و قدرت مقاومت آنها را در مقابل
دیکتاتوری حاکم تضعیف می کنند.
هرنوع خوشبینی در باره امکان شکوفایی اقتصاد ایران در زیر حاکمیت جمهوری
اسلامی ، با تحریم های بین المللی یا بدون آنها ، اندیشه ای خطرناک و گمراه
کننده است و خواه ناخواه ، به بازی در بساط این رژیم جهنمی می انجامد.
جمهوری اسلامی رژیمی است که تمام عوامل و شرایط فساد و تباهی را در خود جمع
کرده است و تا پابرجاست ، فلاکت ذلت بار توده ای و نابرابری های فلج کننده
طبقاتی گریبان مردم ایران را رها نخواهد کرد. تردیدی نیست که برچیده شدن
تحریم های بین المللی یا حتی کاهش آنها می تواند تا حدی فشار فلج کننده
کنونی بر اکثریت قاطع مردم کشور را کاهش بدهد ، اما انتظار بهبود بزرگ و
پایدار در شرایط زندگی و معیشت اکثریت زحمتکش ایرانیان در زیر سیطره این
رژیم بیهوده است.
عقب نشینی رژیم در مقابل قدرت های غربی ، به طور گریزناپذیر ، رژیم را در
مقابل مردم شکننده تر می کند و مردم را در مقابله با آن جسورتر. تجربه نشان
می دهد که رژیم های سرکوب گر در چنین شرایطی قاعدتاً از عقب نشینی در مقابل
مردم می ترسند. بنابراین خوش بینی به اصلاحات سیاسی یا حتی کاهش سرکوب در
دوره پیش رو ، بسیار خطرناک است. همان طور که "جام زهر" خمینی در سال ۶۷ ،
قتل عام زندانیان سیاسی را به دنبال داشت ، ممکن است "نرمش قهرمانانه"
خامنه ای نیز به بهانه های مختلف ، جنایات خشن و گسترده ای به دنبال
بیاورد. فراموش نباید بکنیم که در همین دو سال اخیر که مذاکرات هسته ای
فعال تر از گذشته جریان داشته ، در بعضی حوزه ها ، سرکوب ها و بگیر و
ببندها شدیدتر از گذشته بوده است. کافی است مثلاً آسید پاشی های زنجیره ای
را به یاد بیاوریم که یادآور قتل های زنجیره ای دوره اصلاح طلبان حکومتی
بودند و البته مانند آنها با سد مقاومت و اعتراضات توده ای مردم روبرو شدند
و متوقف گردیدند ، ولی عاملان آنها ، حتی برخلاف دوره قبل ، معرفی هم نشدند
و پرونده به طور کامل درزگیری شد.
بزرگ ترین نقطه امید در دوره پیش رو این است که علیرغم تمام تدابیر و بگیر
و ببندهای رژیم ، کاهش تحریم های بین المللی و بهبود اقتصادی (هرچند مختصر)
، شرایط مساعدی برای گسترش جنبش های مطالباتی بخش های گوناگون مردم فراهم
خواهد آورد. تمرکز روی سازمانیابی مستقل این حرکت های مطالباتی غیر قابل
مهار در مقیاس توده ای و ایجاد شبکه ها و ارتباطات پایدار میان آنها (که
ناگزیر باید به نحوی سنجیده حتی در زیر رادارهای اطلاعاتی و امنیتی رژیم
نیز پیش بروند) ، صفوف مقاومت مردم را در مقابل جمهوری اسلامی تقویت خواهد
کرد و زمینه را برای اشتعال پیکارهای بزرگ تر و آگاهانه تر سیاسی و طبقاتی
فراهم خواهد آورد. با این امید باید با اعماق گره خورد و با تمام توان
"نقبی به سوی نور" را تدارک دید.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
دوشنبه ۱۷ فروردين ۱۳۹۴ برابر با ۰۶ آوريل ۲۰۱۵
بیانیه
موضع ما پیرامون تسلیم ایران در مقابل اداره‌ی بین‌المللی در خصوص پرونده‌ی
اتمی
در خلال روزهای
۲۶
مارس الی
۲
آوریل
۲۰۱۵ (۶
الی
۱٣
فروردین
۱٣۹۴)
و در ادامه‌ی مذاکرات پیشین جمهوری اسلامی ایران و کشورهای
۱+۵
در رابطه با پرونده‌ی اتمی ایران، سرانجام تفاهم بر چارچوبی برای توافق
نهایی میان طرفین حاصل شد.
پرونده‌ی هسته‌ای ایران و برنامه و فعالیتهای مشکوک و غیر شفاف جمهوری
اسلامی، دیر زمانی بود که موجب بروز چالش و اختلاف میان جامعه‌ی جهانی و
این رژیم گشته‌بود و و در همین راستا چندین قطعنامه از سوی سازمان ملل
متحد و سلسله تحریمهای بین‌المللی گوناگون متوجه ایران گشت که هم بر
مناسبات میان جمهوری اسلامی ایران و کشورهای جهان و هم بر اقتصاد کشور و
زندگی مردم ایران، تأثیرات غیر قابل انکاری داشته‌است. هم از اینرو بدلیل
آنکه تداوم فعالیتهای هسته‌ای مشکوک رژیم ایران و حل و فصل نشدن و ادامه‌ی
اختلاف و چالش با جامعه‌ی جهانی، احتمال برخوردهای شدیدتر و تهدید صلح و
ثبات منطقه را قوت می‌بخشد، مذاکرات میان ایران و غرب در پی بر سر کار
آمدن حسن روحانی و ایجاد نوعی تغییر در سیاست دولت ایران در قبال موضوع
هسته‌ای، هم در سطح جهان و هم در سطح داخلی مورد توجه خاص قرار گرفت.
بنابراین همانگونه که شاهد بودیم با نزدیک شدن به آخرین مهلت تعین شده
برای به نتیجه رسیدن این مذاکرات، مراکز سیاسی و دیپلماتیک جهان و
رسانه‌های گروهی و افکار عمومی، به شیوه‌ی کم نظیری توجه خود را به روند
گفتگوها و نتایج آن معطوف داشتند. این گفتگوها سرانجام به تفاهمی بر سر
چارچوبی برای توافق نهایی منتهی شد. تفاهم یاد شده با بازتاب گسترده‌ای در
سطح جهان مواجه گردیده و تا آن اندازه مهم تقی شده‌است که از آن بعنوان
یک "اقدام تاریخی" یاد می‌شود.
حزب دمکرات کردستان بدلیل آنکه دود اهداف پنهان فعالیتهای هسته‌ای جمهوری
اسلامی ایران و تأثیرات کشمکش و اختلافات این رژیم با جامعه‌ی جهانی، پیش
از همه به چشم مردم ایران می‌رود، همواره به تحوات مربوط به این موضوع
اهمیت داده‌است. حال که تفاهمی میان جمهوری اسلامی و کشورهای
۱+۵
در شهر لوزان سویس بر سر پرونده‌ی هسته‌ای ایران حاصل شده‌است، لازم
می‌داند دیدگاه و موضع خود را در ا ین خصوص، بدین شیوه به اطلاع
هواداران و دوستان خود برساند.
ـ علیرغم آنکه هر دو طرف این کشمکش، در خصوص بسیاری از نکات مهم تفاهم
یادشده، ابراز نظرها و تعاریف مختلف و متمایزی را ارائه داده‌اند،
ـ اگرچه قرار براین است که توافق نهایی، اواخر ژوئن آینده به امضا برسد
و تا آنزمان و در روند برداشتن گامهای مربوط به توافق یاد شده، احتمال
بروز مجدد اختلاف و حتی دور شدن طرفین از یکدیگر وجود دارد.
براین باوریم:
۱ـ
ناچار ساختن جمهوری اسلامی به قبول "شفافیت" و نظارت بین‌المللی در مورد
مقاصد و فعالیتهای اتمی آن و تغیر مسیر برنامه‌ی هسته‌ای این رژیم بسوی
مقاصد صلح جویانه، در همان حال که از فشارهای گوناگون جهانی و خطر حمله‌ی
خارجی به ایران می‌کاهد، مانع به هدر رفتن بخش عظیمی از سرمایه‌ی کشور
نیز می‌گردد. از این لحاظ تفاهم ایران و
۱+۵
برسرپروه‌نده‌ی اتمی در لوزان را با مصالح و خواست مردم ایران و کاهش تنشها
و نابسامانی‌های منطقه‌ای و جهانی هم‌راستا می‌دانیم.
۲-
علیرغم هیاهوی مقامات و دم و دستگاه‌های تبلیغاتی جمهوری اسلامی که قصد
دارند چنین بنمایانند جامعه‌ی جهانی را به عقب‌نشینی واداشته‌اند، تفاهم
لوزان را پیروزی اراده‌ی بین‌المللی بر سرکشی و عدم پزیرش یک رژیم تاکنون
بی‌توجه و بی‌اعتنا به پیماننامه‌های جهانی در خصوص مسأله‌ی حساس و مهم
اتمی می‌دانیم.
درواقع جمهوری اسلامی پس از این همه سرسختی در عدم قبول شروط جامعه‌ی جهانی
و مواجه ساختن مردم ایران با تأثیرات چندین تحریم بین‌المللی و تمامی
زیان‌ها و خساراتی که از این طریق به مردم و کشور ایران تحمیل کرده است،
حال ناچار به قبول شروطی گشته که بیشتر از تن دادن به آنها سرباز می‌زد.
٣- توافق با جامعه‌ی جهانی برسر پروه‌نده‌ی هسته‌ای و لغو مجازاتها و
تحریمهای جهانی مربوط به این پرونده، اگر از سویی می‌توان بر اقتصاد ایران
و زندگی مردم این کشور، تأثیرات مثبتی داشته باشد، از سویی دیگر به مفهوم
کاهش فشارهای خارجی ازروی خود جمهوری اسلامی و ایجاد فرصت و امکان هم برای
اعمال سرکوب در داخل کشور و هم برای جولان دادن در سطح منطقه و ادامه دادن
به دخالت در امور داخلی کشورها و حمایت از تروریسم و افراط گرایی است. لذا
ما امیدواریم با حل‌و فصل صلح‌آمیز مشکل اتمی، مجال برای برجسته شدن مسئله
نبود دمکراسی و نقض حقوق ملیتها و سرکوب آزادیها در ایران فراهم آید و
اراده‌ی بین المللی همانگونه که درعرصه‌ی اتمی این رژیم را ناچار ساخت که
سیاست‌ها و موضع خود را مورد بازنگر قرار دهد، دراین ضمینه نیز به یاری
مردم ایران آمده و جمهوری اسلامی را وادار به تغییر سیاست و رفتار خود
بنماید.
۴-
جمهوری اسلامی از بیم انفجار نارضایتی‌های داخلی و بمنظور خلاصی از
بحران‌ها و فشارهایی که در نتیجه‌ی پافشاری بریک سیاست نادرست، گریبانگیر
خود و مردم ایران ساخته، به اداره‌ی بین‌المللی گردن نهاده است. این عقب
نشینی، شرایط و فرصت وبسترهای سیاسی گوناگونی را در پی خواهد داشت که
نیروها و جریان‌های سیاسی آزادیخواه ایران، چه آنهایی که ازدیرباز اپوزسیون
جمهوری اسلامی هستند و چه آنهایی که در داخل کشور و در چارچوب قوانین و
حاکمیت این رژیم برای ایجاد شرایط سیاسی بهتری فعالیت می‌کنند، باید به
منظور برپایی یک مبارزه‌ی عمومی، گسترده و پیگیرانه از آنها بهره‌گیرند.
۵-
مبارزه‌ی مردم کردستان ایران و فعالیت حزب دمکرات کردستان در راه تأمین
حقوق ملی و استقرار دمکراسی در ایران، بسیار بیشتر از سربرآوردن اختلافات
هسته‌ای ایران و غرب و حتی بسیار پیشتر از برسرکار آمدن این رژیم، جریان
داشته است. گرچه همواره فشار خارجی و موضع قاطعانه‌ی جامعه‌ی جهانی درخصوص
لجاجتهای این رژیم را عامل مثبتی برای مبارزه‌ی آزادیخواهانه‌ی مردم
کردستان ایران و سراسر ایران علیه این رژیم دانسته و می‌دانیم، براین
اعتقادیم که تحقق اهداف مبارزه‌ی مردم ما در گروه تداوم این مبارزه است و
نه نحوه‌ی تحولاتی که در مناسبات این رژیم با کشورهای جهانی ایجاد می‌گردد.
از این منظر و در راستای تداوم پیشبرد هرچه فزونتر مبارزه‌ی آزادیخواهانه،
فرصت را غنیمت می‌شماریم تا یکبار دیگر برهمکاری و اتحاد نیروهای سیاسی در
سطح کردستان و ایران تأکید نماییم.
حزب دمکرات کردستان
دفتر سیاسی
۱۶فروردین۱٣۹۴
۵
ئاوریل
۲۰۱۵
۱۲۲
نفر از فعالان سیاسی و مدنی با انتشار بیانیه‌ای از توافق لوزان استقبال
کردند.
امضا گنندگان بیانیه در بخشی از نامه خود آورده‌اند:” این توافق نقطه
عزیمتی شاخص است به سوی روزهای بهتر برای اقتصاد و امنیت کشور و جلوگیری از
روندهای قبلی که خلاف منافع اقتصادی و امنیت ملی کشور بود. آنچه امروز در
لوزان رقم خورد نه تنها کشور ما را یک گام بلند از جنگ و رویارویی، از
تحریم و تهدید دور کرد، بلکه امیدواریم چشم انداز همکاری های متقابلا
سودمند با قدرت های اقتصادی جهان را به سوی ما بگشاید.”
این فعالان سیاسی و مدنی با تأکید بر نقش مردم در حصول این توافق تصریح
کرده اند : این موفقیت قبل از همه حاصل هوشمندی و روشن بینی شهروندانی است
که، علیرغم همه فشارها و محدودیت ها، همه حبس ها و حصرها، نومید نشدند، در
صحنه ماندند و با تاکید بر ضرورت گفتگوی ایران و امریکا و صیانت رای کمک
کردند که تدبیر و امید جان بگیرد و جایگزین تهدید و ترس شود.
متن کامل این بیانیه به گزارش ملی – مذهبی به این شرح است:
در حمایت از تنش زدایی در سیاست خارجی
ما امضاء کنندگان متن حاضر حصول توافق اولیه در لوزان میان قدرت های بزرگ و
نمایندگان جمهوری اسلامی ایران را یک موفقیت بزرگ برای کشور دانسته و آن را
به همه مردم ایران و به مردم صلح دوست و عدالت خواه جهان تبریک می گوییم.
این توافق نقطه عزیمتی شاخص است به سوی روزهای بهتر برای اقتصاد و امنیت
کشور و جلوگیری از روندهای قبلی که خلاف منافع اقتصادی و امنیت ملی کشور
بود. آنچه امروز در لوزان رقم خورد نه تنها کشور ما را یک گام بلند از جنگ
و رویارویی، از تحریم و تهدید دور کرد، بلکه امیدواریم چشم انداز همکاری
های متقابلا سودمند با قدرت های اقتصادی جهان را به سوی ما بگشاید.
این موفقیت قبل از همه حاصل هوشمندی و روشن بینی شهروندانی است که، علیرغم
همه فشارها و محدودیت ها، همه حبس ها و حصرها، نومید نشدند، در صحنه ماندند
و با تاکید بر ضرورت گفتگوی ایران و امریکا و صیانت رای کمک کردند که تدبیر
و امید جان بگیرد و جایگزین تهدید و ترس شود.
در این روزهای بهاری، که توافق لوزان نوروز را به کام مردم ما بس شیرین تر
کرده است، یاد جان هایی را گرامی می داریم که بیدریغ در آرزوی آزادی و
دموکراسی و حضور و مشارکت و همدلی همگانی جان باختند.
ما ایرانیان علیرغم بسیاری اختلاف نظرات در حوزه های مختلف، مثل هر ملت
پویای دیگر، همگی کشور خود را دوست داریم، خواهان سربلندی ایران و مدافع
منافع ملی آن هستیم. ما قدر دان قلم ها و قدم هایی هستیم که راه این توافق
را به روی ایران هموار کردند. امیدواریم در سه ماهه آینده نیز این تعامل
ادامه یابد و طرفین بتوانند با منطق برد- برد مسیر این مذاکرات طولانی را
به سرانجام نهایی برسانند.
امیدواریم توفیق دولت محترم در تحقق مهمترین وعده خود در باره تنش زدایی در
سیاست خارجی و مذاکرات هسته ای راه تحقق مواعید در عرصه داخلی را نیز هموار
کند؛ فضای سیاسی بر فضای امنیتی غلبه یابد، زندان ها از فعالین سیاسی و
مدنی تهی شود، انتخابات
۹۴
با حضور گرایشات مختلف سیاسی و سطح مشارکتی بالاتر برگزار گردد، و همبستگی
مستحکم تر ایرانیان پشتوانه موفقیت های بیشتر کشورمان در عرصه های بین
المللی گردد.
امضا کنندگان
امضا کنندگان
سمانه ابولپور؛ حمید احمد زاده؛ باقر احمدی؛ گلاله احمدی؛ مصطفی احمدی؛
مسعود آذری؛ کمال ارس؛ محمد ارسی؛ مرتضی اصلاحچی؛ امیر اعتدالی؛ روزبه
اعتدالی؛ حمید آقایی؛ مجتبی آقا محمدی؛ گودرز اقتداری؛ بابک امیرخسروی؛
مریم اهری؛ دنا بابا محمدی؛ پروین بختیار نژاد؛ حمید بهشتی؛ محمد برقعی؛
داریوش پارسا؛ نورالدین پیر موذن؛ بیژن پوربهنام؛ احمد پورشیروی؛ بیژن
پیرزاده؛ عسل پیرزاده؛ مهدی جامی؛ محمد رضا جلایی پور؛ حسن جعفری؛ رضا
جواهری؛ رضا جوشنی؛ رضا حاجی؛ حمید حمیدی؛ خسرو حیدریان؛ محسن حیدریان؛
مهدی خانبابا تهرانی؛ رضا خدابخش؛ اسماعیل ختایی؛ مصطفی خسروی؛ سروش دباغ؛
شیریندخت دقیقیان؛ اکبر دوستدار؛ معصومه دهقان؛ تقی رحمانی؛ آزیتا رضوان؛
فرهاد روحی؛ اسماعیل زرگریان؛ هرمز زمانی؛ حمید زنگنه؛ ملیحه زهتاب؛ حمید
سالک؛ عیسی سحرخیز؛ جلال سرفراز؛ سیامک سلطانی؛ مریم سطوت؛ محمد سهیمی؛
ژیلا سیاسی؛ احمد شاکری؛ زهره شاکری؛ کاوه شاکری؛ کیوان شاکری؛ علی شاکری؛
مسعود شب افروز؛ منصوره شجاعی؛ حسن شمس؛ حمید شیرازی؛ محمد صابر؛ اسفندیار
طبری؛ ضیا عابدی؛ بهرام عباسی؛ صابر عباسیان؛ علی عبدی؛ رضا علیجانی؛
فرزانه عظیمی؛ حمید عمرانی؛ رضا فانی یزدی؛ مهدی فتاپور؛ مسعود فتحی؛ شهرام
فداکار؛ فرهاد فرجاد؛ حسن فرشتیان؛ فاطمه فرهنگ خواه؛ پروین فهیمی؛ خسرو
فهیمی؛ مهین فهیمی؛ کبری قاسمی؛ مهین قاسمی؛ بهمن قاضی؛ سیاوش قائنی؛ مصطفی
قهرمانی؛ صادق کارگر؛ رضا کاکازاده؛ حسن کلانتری؛ مرتضی کاظمیان؛ عزیز
کرملو؛ سید کوهزاد اسماعیلی؛ اسمعیل گرامی مقدم؛ عفت ماهباز؛ مهدی محسنی؛
منوچهر مختاری؛ حنیف مزروعی؛ علی مزروعی؛ مینا مجدزاده؛ بیژن معجری؛ فهیمه
ملتی؛ پروین ملک؛ مهدی ممکن؛ فرخ معصومی؛ علی اکبر موسوی؛ یاسر میردامادی؛
محمود میرزاوند؛ حجت نارنجی؛ ابراهیم نبوی؛ فرخ نگهدار؛ شهریر نواختر؛ مهدی
نوربخش؛ احمد نوری؛ داریوش وثوقی؛ طهماسب وزیری؛ احمد هادوی؛ مهدی یار
محمدی؛ حسن یوسفی اشکوری
پیچیدگی ها، اختلاف و گاه تضاد منافع دولت ها، موجب شده تا پیگیری و کسب
حداکثر منافع ملی و تامین سعادت، رفاه و تضمین رشد و توسعه اقتصادی مبتنی
بر امنیت، به کارویژه اصلی دولت ها تبدیل شود. لذا ارزیابی موفقیت و شکست
هر حکومتی تنها با سنجش کمی و کیفی شاخص های مورد اشاره، میسر بوده و مورد
پذیرش آگاهان است؛ گاه برهم کنش و تاثیر مداوم این عوامل موثر، تا آنجاست
که حتی موجب می شود دولت ها بر اساس نیاز سنجی و اولویت بندی علمی و عینی،
با توجه به مقدورات و معذورات پیش روی خود، معمولا بر اساس اولویت منافع
عالی بر منافع دانی تصمیم گیری می کنند.
امروز و دو دهه پس از فراز و فرودهای فراوان، ملت ایران در جایی ایستاده
است که به راحتی می تواند بر اساس مولفه های فوق، سیاستهای دستگاه دیپلماسی
کشور در خصوص مسائل هسته ای را در ترازوی نقد قرار دهد و ارزیابی دقیق و
درستی از کامیابی و یا ناکامی سیاستهای کشور در بخش انرژی هسته ای توسط
دولت های زمامدار در این سالها داشته باشد.
اگرچه مطابق اسناد و توافقنامه های بین المللی، برخورداری از دانش اتمی و
استفاده مسالمت آمیز از انرژی هسته ای جزو حقوق بدیهی و به رسمیت شناخته
شده کشورها است، اما مطابق همان اسناد، تعهد به انجام مسئولیت ها و تکالیف
قابل ارزیابی بخشی تفکیک ناپذیر در توسعه و به کارگیری فناوری هسته ای است
و توجه توامان به حقوق و مسوولیت ها و تعامل با نهادهای جهانی و پرهیز از
درشت گویی های ماجراجویانه، ضامن بهره گیری از این حق است.
این برنامه؛ در دولت اصلاحات و ریاست جمهوری جناب آقای خاتمی، بر اساس جلب
اعتماد و رفع نگرانی ها و تحت کنترل و نظارت آژانس جهانی انرژی اتمی، در
راستای منافع ملی پیش می رفت و قدرت های جهانی طبق بیانیه سعدآباد و در
قبال تعلیق داوطلبانه برخی فعالیت ها، آماده ارائه امتیازات و بسته تشویقی
جدی و واقعی به کشور بودند که می توانست کشور را در جهت گشایش امور در
مسیری مفید و کم حاشیه قرار دهد. به طوری که؛ این سیاست مشروع و راهبردی
دولت اصلاحات، بارها نیز، مورد تایید قاطع و تاکید نمایندگان واقعی ملت در
مجلس ششم قرار گرفت.
متاسفانه با روی کارآمدن دولت نهم در سال
۸۴،
دولت جدید به یک باره راه دیگری را در پیش گرفت، مسیر تقابل، ماجراجویی و
بی تفاوتی به نظام و حقوق بین الملل به راهبرد اصلی دولت جدید تبدیل شد به
طوری که؛ رئیس دولت بارها قطعنامه های الزام آور و اجماعی شورای امنیت را
“کاغذپاره” خواند و با تاکید بر تهدید، مبارزه با نظم و دیسیپلین جهانی را
وجهه همت و سیاست رسمی ایران اعلام کرد که به واسطه این رفتارهای ضد عرف
دیپلماتیک و جهانی خسارت هایی بی شمار بر ملت تحمیل شد.
درآمدهای سرشار نفتی که می توانست موتور محرک رشد و توسعه کشور باشد و
جایگاه کشور را در جداول توسعه پایدار، رفع فقر عریان، کاهش بیکاری، افزایش
ارزش پول ملی، ارتقا دهد، خرج پر کردن جیب های مافیای کاسبان تحریم شد و
حتی کشور را در آستانه بحران ناکارآمدی و جنگ قرار داد.
و کار چنان بر مدار کج، بنیان نهاده شد که در انتخابات سال
۹۲ –
که به درستی باید رفراندم هسته ای نام می گرفت – حتی نامزدهای اصول گرای
سابقا حامی دولت احمدی نژاد نیز با بیانی آشکار، زبان به انتقاد از سیاست و
رفتار دولت گشوده و راهبرد وی را ویرانگر و موجب در خطر افتادن کشور
دانستند.
باری در انتخابات ریاست جمهوری سال
۱۳۹۲
مردم آگاه ایران برای نجات کشور با رای به سیاست تدبیر و امید و تعامل با
دنیای خارج، فصل تازه ای در تاریخ ایران گشودند. خوشبختانه در راستای تعامل
ریاست محترم جمهوری با دیگر ارکان نظام و تایید و حمایت رهبری محترم نظام،
عقلانیت همراه با عزت به محور سیاست خارجی کشور تبدیل شد و قطار سیاست هسته
ای در ریل عقلانیت قرار گرفت و دولت با جدیت و پیگیری مستمر و به کارگیری
تیمی متخصص و دلسوز و با کسب اعتماد ارکان حاکمیت در یک ماراتن نفس گیر
هجده ماهه توانست جغد شوم ویرانی روزافزون را از کشور دور کرده تا امروز
همزمان با بهار طبیعت شاهد شکوفه های نهال عقلانیت و تدبیر و تعامل دولت
باشیم.
دور نخواهد بود، که با تاکید بر تداوم سیاست مدارا و صلح طلبی، این نهال
عقلانیت که ریشه در فرهنگ ایرانی دارد به بار نشیند و سایه شوم جنگ، نا
امنی و تحریم از سر ملت کنار رفته و راه توسعه و پیشرفت کشور با کمک و
“همدلی
و همزبانی ملت و دولت”، هموار شود و با رفع تحریم های تحمیلی و ناعادلانه
آثار سوء پیشین، به آرامی از چهره کشور زدوده شود.
سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت) با سپاس صمیمانه از
مجموعه تصمیم گیران نظام جمهوری اسلامی ایران و مجریان مذاکرات به ویژه
ریاست محترم جمهوری و وزیر محترم امورخارجه و تیم پر تلاش مذاکره کننده، و
تقدیر از همراهی، حمایت و یاری دولت توسط مقام محترم رهبری، حمایت جدی خود
را از بیانیه سوییس اعلام کرده و با تایید سیاست تنش زدایی دولت محترم
نکاتی را به اختصار معروض می دارد:
۱-
تجربه مذاکرات اخیر به خوبی نشان داد که احترام به معاهدات و حقوق بین
الملل، مسئولیت پذیری و درک درست منافع ملی و پیگیری صحیح آن با پرهیز از
شعارزدگی ایدئولوژیک می تواند دستیابی به حقوق و منافع ملی را تسهیل کند و
حتی سنگ اندازی دشمنان منطقه ای و لابی های قدرتمند جهانی هم نمی تواند
مانع دستیابی به منافع ملی شود. لذا شایسته است دولت محترم این راهبرد موفق
را همچنان نصب العین خود قرار دهد.
۲-
متاسفانه ؛ امروز بنیادگرایی و نزاعهای فرقه ای خطری جدی و ویرانگر برای
جهان و به طور خاص منطقه ی مستعد تنش چون خاور میانه به شمار می رود؛ تنوع
مذهبی، عقیدتی و قومی کشورمان و موقعیت مهم ژئوپلتیک اش، ایران را نیز در
معرض آسیب قرار داده است، تنوع فرهنگی و مذهبی کشور ما که در وضعیت ثبات و
آرامش، فرصت و مغتنم است، می تواند در چنین شرایطی به واسطه تحریکات و
رفتارهای نابخردانه بدخواهان، به عنوان تهدیدی برای آرامش ملت، بروز کند،
از این رو نظام جمهوری اسلامی ایران باید جهت حفظ امنیت و منافع خویش، تمام
نیرو و پتانسیل و نفوذ منطقه ایی خود را در جهت مبارزه با فرقه گرایی و
ایجاد آرامش و صلح در منطقه و ساختار جهانی به کار گیرد و از نفوذ خود برای
اصلاح نظام های بسته فرقه گرا با استفاده از راه حلهایی مسالمت آمیز از
جمله توسل به ترتیبات منطقه ای استفاده نماید.
۳
–
واقعیت امر این است هر گونه تنش در سیاست خارجی بخش قابل توجه ای از منابع
داخلی را به خود اختصاص خواهد داد.اکنون که هیولای تروریسم و وحشت افکنی،
جهان جدید را با تهدیدات جدی مواجه کرده است و این تهدید، جهان را به سمت
جهان ستایی یا جهان وطن انگاری سوق داده است، بی گمان دولت ایران می تواند
با حفظ اصول و نه در چارچوب رژیم های نیک نهاد و بد نهاد بلکه در چارچوب
رژیم های مذاکره ای با دولت آمریکا برای پایان دادن به مناقشات چندین ساله
وارد تعامل شود
.
۴-
دلواپسان که هیچ وقت دلواپس حیف و میل میلیاردها دلار اموال بیت المال، از
دست رفتن جایگاه بین المللی کشور، خروج ده ها هزار نخبه فکری و علمی و
اقتصادی نبوده اند اکنون با به کارگیری پروپاگاندای رسانه ای خود برای قلب
ماهیت بیانیه سوییس و حمله به دولت صف آرایی کرده اند.
ما اکیدا به دولتمردان توصیه می کنیم ضمن رعایت احترام مخالفان و منتقدان
هر چه سریع تر نسبت به ارتباط وسیع با جامعه با استفاده از رسانه های جمعی
ترتیبی اتخاذ نماید و با شفاف‌سازی و صداقت، زمینه های ایجاد شرایطی را که
افراد بحران زیست می توانند در آن رشد و نمو پیدا کنند بخشکاند. بی گمان
تشریح دستاوردهای توافق اخیر و نتایج مترتب بر آن برای مردم، مانع بزرگی
خواهد بود تا دلواپسان امکان سوء تعبیر و تحریف را نداشته باشند.
سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی-ادوار تحکیم وحدت-
پانزدهم فروردین ماه یک هزار و سیصد و نود و چهار
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست
