در سوگ ورزشکاری
مردمی و میهن دوست
ناصر حجازی یکی از محبوب ترین ورزشکاران معاصر درگذشت. با مرگ او جامعه
ورزشی ایران یکی از برجسته ترین چهره های خود را از دست داد. محبوبیت وی در
میان مردم و اعتبار انکار ناپذیرش در جامعه ورزشی کشور تنها به علت سابقه
درخشان او بعنوان دروازبان افسانه ای تیم ملی فوتبال ایران و خدماتش به
ورزش و حتی کارنامه موفق دوران مربیگری اش در داخل و خارج نبود. ناصر حجازی
در تمام دوران فعالیت ورزشی خود با همه شهرت و جایگاه اجتماعی و امکانات
متعدد مادی، همواره مردم دوست و وفادار به مردم باقی ماند. او پس از پیروزی
انقلاب از حامیان و کوشندگان ”نشریه ورزش“ بود که به همت زنده یاد رفیق
فقید حسین فکری چهره نام آشنای فوتبال ایران در حفظ و تحکیم موقعیت ورزش و
ورزشکاران در برابر واپس گرایان منتشر می شد.
حجازی طی سال های اخیر به رغم تسلط کامل به دانش مربیگری و کامیابی های
گوناگون همچون بسیاری از ورزشکاران، هنرمندان و دگر اندیشان مورد غضب واپس
گرایان خرد ستیز بود. ناصر حجازی علی رغم توانایی و دانش فنی و تمایل
کارشناسان به علت مخالفت جمهوری اسلامی در مقام مربی تیم ملی فوتبال ایران
قرار نگرفت. حجازی به سبب رفتار مسئولان دستگاه ورزشی جمهوری اسلامی خصوصا
سازمان تربیت بدنی دوران احمدی نژاد از کشور خارج و مدتی را با شایستگی به
عنوان مربی یک باشگاه ورزشی فوتبال در اروپا (کشور اسلواکی) سپری کرد.
ناصر حجازی به شدت با سیاست های نادرست حاکم بر دستگاه ورزشی جمهوری اسلامی
مخالف بود و حضور کلان سرمایه داران نو کیسه بویژه فرماندهان سپاه را در
اداره تیم های فوتبال باشگاهی ایران زیانبخش ومخرب می دانست.
او در ماه های پایانی حیات خود و هنگام بیماری مهلک سرطان در خصوص برنامه
های ضد مردمی اقتصادی-اجتماعی رژیم ولایت فقیه و عملکرد فاجعه بار دولت
کودتا بویژه درارتباط با برنامه آزاد سازی اقتصادی و حذف یارانه ها گفته
بود: ”به من می گویند عصبانی نشوم، مگر بی غیرتم وقتی درد و مشکلات مردم را
به چشم می بینم، با بی تفاوتی از کنار آن بگذرم. آمده اند و یارانه ها را
قالب کرده اند. زندگی مردم بهتر نشده که بدتر هم شده است. دولت می گوید چهل
هزار تومان در ماه به مردم کمک می کنیم، مگر مردم گدا هستند؟ مردم ایران
روی گنج خوابیده اند ... دولت باید خدمت کند و زحمت و دسترنج مردم را دو
دستی تقدیم آنها نماید ... اگر مردم عادی شرایط امروز من را داشتند و با یک
بیماری پر هزینه روبرو شوند چه باید بکنند؟ بروند بمیرند؟ ... هیچ ابایی
ندارم که اگر من را ببرید و با شلیک دو گلوله به زندگی ام خاتمه دهید. اگر
نمی توانید رفاه مردم را فراهم سازید بروید. ... آخر یک کارگر که ماهی
چهارصد هزارتومان حقوق می گیرد ... چطور زندگی کند؟ نتیجه اش می شود فقر و
فقر یعنی فساد، فحشا و طلاق
....“
اینگونه اندیشیدن و زندگی کردن بود که ناصر حجازی را محبوب توده ها و
قهرمان آنان ساخت. او همیشه و همواره در کنار مردم و همراه آنان زیست.
حجازی بنابه تصریح سایت اینترنتی فدراسیون تاریخ و آمار فوتبال در سده
بیستم، یکی از 50 دروازه بان برتر و شایسته جهان در سده گذشته (سده بیستم)
نامیده شده و یکی از 2 دروازبان برتر تاریخ فوتبال آسیا در سده بیستم است.
نامه مردم 869- 2خرداد1390
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
