روز خشم مصر ادامه دارد.آیا جهان ناظر است؟

امیره نواریا – برگردان مهرگان

مقیاس اعتراضات مصر رژیمی را به لرزه انداخته است که مدت طولانی بر انفعال شهروندان برای کسب قدرت تکیه کرده بود.

ده ها هزار مصری معترض روز 25 ژانویه به خیابان ها ریختند. جوان وپیر، مسلمان ومسیحی، غنی وفقیر، با سواد وبی سواد. تمام آنها شعارهای "زنده باد مصر"،" زندگی ، آزادی وکرامت انسانی" ومرگ بر رژیم مبارک " را سر دادند.

روز بزرگداشت پلیس روز خشم لقب گرفت . اعتراضاتی ، که طی دو روزتقریبا درتمام قسمت های کشور ادامه داشت، در روز سوم ، با راهپیمایی میلیونی برنامه ریزی شده برای روز جمعه هیچ نشانه ای از فروکش نشان نمی دهند. این اعتراض ها نشانه شکست ستون فقرات نه تنها رژیم بلکه دوستان ومتحدین آن را نیز ارسال می کنند.  

مقیاس عظیم اعتراض ها بر تمام کسانی که شرط بندی کرده بودند که اژدهای خفته به چرت زدن خود ادامه خواهد داد مانند ضربه ای فرود آمد .تاکنون طی سه دهه، مصری ها باتسمه محکمی نگاه داشته شده بودند،وبیشتراز نان با وعده ها تغذیه می شدند.آنها با رسانه ای که در قلب خود از منافع رژیم پاسداری می کرد و نهادمذهبی که تابعیت وموجودیت خودرا بدهکار رژیم بود به تسلیم  وادارشده بودند ، اما اغلب در صورتی هم که از موافقت خودداری می کردند با نیروی باتون وادار به اطاعت می شدند.  

مظالم مصریان بی شماراست .آنها هرگز میوه صلح و رشد عظیم اقتصادی را که در شاخص های بین المللی گزارش می شود که مصر درحال عملی کردن آن است را ندیده اند. آن چه آنها در زندگی روزانه تجربه می کنند صف بندی بی پایان برای نان غیر قابل خوردن وازدحام خفه کننده ترافیک است که نیروی پلیس به صورت فزاینده ای با وظیفه حفظ رژیم وکارمندانش تحمیل کرده است .

اعتراضات دیگری هم در ماه گذشته برای درخواست حداقل مزد ماهانه 1200پوند مصری ( تقریبا 130پوند ) صورت گرفت . دولت اعلام کرد این درخواست بسیار زیاد است . دولت تنها می تواند قول مقررکردن حداقل 400پوند درماه را بدهد. این امر اصلا از سوی دولتی متشکل ازتجاری که بدون شک منافع گسترده ای در پائین نگه داشتن تا حد ممکن دست مزدها دارند شگفت انگیز نیست . سخن گوی رژیم بی شرمانه استدلال کرد که 400پوند مبلغ دستمزد منصفانه ای بود که انتظار می رفت .

از چند سال پیش تا کنون ، رژیم مبارک در مسیر فاجعه قرار داشته است .با بیکاری حاکم ، پرواز قیمت ها وسی سال دولت فوق العاده ، محبوبیت مصر به کمترین حد خود رسیده بود.اما مهم تر از آن ، رژیم مبارک به طورمکرر بی اعتنایی خودرا نسبت به افکار عمومی نشان داده بود ، بی اعتنایی که می توانست تحت هر سیستم دیگری به خود کشی سیاسی منجر گردد.

یک مثال اشکارانتخابات مهندسی شده در نوامبر 2010 است ، که شاید بد ترین انتخابات در تاریخ مصر بود. حزب ملی دموکراتیک حاکم با بی شرمی اعلام کرد که این انتخابات یکی از بی طرفانه ترین انتخابات ها در تاریخ مصر بود. احمد عز، سیاستمدار آهنین ویکی ازاعضا گارد جدید در حزب حاکم ، که به مغز متفکر برگزاری انتخابات معروف است ،پیروز مندانه نتایج انتخابات را اعلام کرد . او اظهار داشت که پیروزی شایان توجهی که 98درصد از کرسی های پارلمان را برای حزب حاکم حفظ کرد نتیجه محبوبیت حزب در خیابان ها وثمره تلاش سخت اعضا آن است .

نخستین فراخوان برای روز خشم توسط جوانان فعال در فیس بوک با الهام از پیروزی مردم تونس در سر نگونی بن علی مطرح شد. دعوت فیس بوک برای اعتراض ها 95.000پاسخ مثبت دریافت کرد. سایر نیروها وگروه های اپوزیسیون ازجمله اخوان المسلمین،که مشارکت آنها تا کنون کاملا با چراغ خاموش بوده است  دیرتر به فراخوان پاسخ دادند.

برای اولین بار در طی دهه ها ،اعتراض کنندگان مصری باتعداد بی شماردر سراسر کشور با یک شعار بیرون آمدند:"مردم خواهان سرنگونی رژیم است". آنها مطالباتشان را روشن بیان کردند. مبارک باید هم اکنون خلع شود، پارلمان غیر قانونی منحل و وضع فوق العاده به تعلیق در آید.فراخوان برای سراسر کشور برای راهپیمایی واتحاد بود ، وهیچ سرود یا شعار مذهبی وجود نداشت . 

واکنش رژیم به اعتراض ها تا کنون به طور رقت انگیزی نابسنده بوده است .آن نشان می دهد که این رژیم هنوز در موضع انکار قراردارد. در حالی که مبارک سکوت خود را حفظ نمود، وزیر کشور وطیفه ارتباط با مردم را ،به  تنها  شیوه ای که بلد بود به عهده گرفت . به محض آن که به تظاهرات حمله کرد ،طی بیانیه هایی هرگونه اعتراض دیگری را ممنوع نمود وهمان بهانه های قدیمی را تکرار کرد.او اخوان المسلمین را به خاطر آنچه شورش در خیابان ها نامید مورد انتقاد قرار داد واعضا آن ها را به خاطر ایجاد ازدحام برای ویران گری آشکار سرزنش نمود.

روزنامه های دولتی نیز نشان دادند که گزارش های آنها، اگرنه مکتوب ، مورد تایید دستگاه امنیتی  است .مردم از دیدن تیترها ی روزنامه دولتی الاهرام در 26ژانویه ، پس از یک روز اعتراض های توده ای در شهر های مختلف مصرتکان خورده بودند :" اعتراض های گسترده وآشوب درلبنان". وضع تلویزیون دولتی مصربهتراز الاهرام نبود.در حالی که خیابان ها با اعتراض ها در حال زایمان بودند ، تلویزیون دولتی برنامه معمولی اشپزی واپرای صابون را پخش می کرد .اعتراض ها بدون شک ، در کشور دیگری رخ می دادند . 

واکنش رسانه های عربی وبین المللی هم مایوس کننده بوده است.در طی اولین روز،بی توجهی تقریبا کاملی نسبت به وقایع خیابان های مصر وجود داشت . الجزیره که معمولا مهمترین وقایع را به محض وقوع پیگیری می کند، تظاهرات را در حالی که برحوادث لبنان متمرکز بود به طور نسبتا مختصردرشروع آن پوشش داد .وقتی که سرانجام پوشش حوادث را آغاز کرد در مقایسه با تونس بسیار ضعیف بود.رسانه های غربی ازجمله سی ان ان وبی بی سی فضای محدودی را به مصراختصاص دادند.

جهان به اصطلاح آزاد که خودرا به خاطر قهرمانی به سبب آزادی ودموکراسی می ستاید بیشتر در مورد انچه رخ می داد گیج به نظر می رسید وبیانیه های رسمی برای ظاهر شدن نیازمند زمان بودند، اگر آنها درکل چنین قصدی می داشتند. تایید دولت های امریکا واروپااز دولت مبارک به این معنی بود که آنها به طور سیستماتیک چشم هایشان را به نقض حقوق بشر وسرکوب مخالفان بسته اند. تمام چیزی که باراک اوباما توانست در باره انتخابات مصر بگوید آن بود که نگران اوضاع است .او هراس ،محکومیت یا انتقادی به خاطرنقض خشن بنیادی ترین اصول دموکراسی ابراز نکرد. 

هیلاری کلینتون باورخود مبنی بر ثبات رژیم را تصریح کرده است و تمام طرف ها ی ذینفع را به خودداری دعوت کرده است .او احتمالا به خاطر گرفتاری اخبار راازنزدیک پیگیری نکرده است . در غیر این صورت می توانست دریابد که اعتراضات مسالمت آمیز با گلوله های پلاستیکی ، باتون های برقی وگاز اشک آور، که اتفاقا ساخت امریکا بودند مورد حمله قرار گرفته بود.این به خاطر یادآوری ابتکار جدید دستگاه امنیتی مصر نیست ، که بر اساس گزارش ها از آب فاضلاب برای متفرق کردن تظاهر کنندگان استفاده کرده بود. اما برای ادای حق کلینتون است که کاملا مودبانه ازمقامات مصری در خواست کرد تا فیس بوک وتویتر را که ساعت ها بود مسدود کرده بودند مسدود نکنند .

افراد جوانی که در جمع آوری مردم گرد موضوع عامی موفق شده بودند در خیابان ها در حال باز سازی خود وتمام کشورهستند.صدای انها بلند وآشکار است . رژیم اکنون مجبور به شنیدن است. وتمام جهان سر فرود خواهد آورد. 

امیره نواریا دکترای خودرا از دانشگاه  بیرمنگام انگلیس گرفت.او استاد سابق دپارتمان زبان انگلیسی در دانشگاه اسکندریه بود ودر حال حاضر استاد ادبیات انگلیسی در همان دپارتمان است .

سر چشمه : کامون دریمز

http://www.commondreams.org/view/2011/01/27-11

 

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: