مانیفست جنگ[1]

 درحاشیه اهدا جایزه صلح نوبل به ناراضی چینی

دومه نیکو لوسوردو- برگردان میم حجری

سخنرانی رئیس کمیته نوبل به مناسبت اعطای جایزه صلح نوبل به لئو شیابو (مخالف چینی رژیم جمهوری خلق چین)[2] که از مهمترین فرستنده های رادیوئی ـ تلویزیونی مستقیما در سراسر جهان پخش شد، مانیفست بی کم و کاست جنگ بود.

هم اندیشه اصلی آن روشن است، هم نسنجیدگی آن و هم مانیگرائی آن.

رئیس کمیته نوبل اعلام کرد:

"دموکراسی ها هرگز در تاریخ جنگ افروز نبوده اند و هرگز بر ضد یکدیگر وارد جنگ نگشته اند.

از این رو باید برای پیروزی بی برگشت صلح، دموکراسی را در سراسر جهان رواج دهیم."

 

کسی که این سخنان را بر زبان می راند، باید از تاریخ بکلی بی خبر باشد.

برای مثال، او نباید از جنگ میان بریتانیای کبیر و ایالات متحده آمریکا (1812 ـ 1815) کوچکترین خبری داشته باشد.

جنگی که میان دو کشور سرتاپا «دموکراتیک» رخ داد.

جنگی که میان دو کشور متعلق به شجره «پراگماتیکی» و «صلح جوئی» آنگلوساکسونی شعله ور شد و آنچنان بربرمنش و وحشت انگیز بود که توماس جفرسون نه تنها رژیم لندن را «ابلیس» نامید، بلکه حتی پا فراتر نهاد و از «جنگ بی پایان» میان بریتانیای کبیر و ایالات متحده آمریکا سخن گفت و از جنگی سخن گفت که سرانجامی جز «نابودی» یکی از دو کشور نخواهد داشت.

 

وقتی رئیس کمیته نوبل امر صلح را با دموکراسی یکسان قلمداد می کند، باید از کولونیالیسم نیز بکلی بی خبر باشد، کولونیالیسمی که کشورهای «دموکراتیک» دست به گسترش طلبی لگام گسیخته زدند و به بی رحمانه ترین جنگ ها و قساوت ها دست یازیدند و حتی از قتل عام گروه های ملی، نژادی و مذهبی دیگر خودداری نکردند.

 

اما سخن فقط بر سر جنایات کشورهای «دموکراتیک» در گذشته نیست.

رئیس کمیته نوبل با سخنان پر طمطراقش به توجیه جنگ اول خلیج، جنگ بر ضد یوگوسلاوی و جنگ دوم خلیج می پردازد که هر سه بوسیله کشورهای موسوم به «دموکراسی» های بزرگ شعله ور می شوند.

 

اکنون ظاهرا بزرگترین سد در راه گسترش دموکراسی در مقیاس جهانی جمهوری خلق چین است و درست به هیمن دلیل خطرناکترین اجاق جنگ است.

از این رو باید با توسل به هر وسیله ای به «تغییر رژیم» در پکن دست زد.

تغییر رژیم در پکن عالی ترین خدمت به امر صلح است:

این است پیامی که از اسلو در سراسر جهان پخش می شود و به گوش همگان رسانده می شود.

این پیام درست در زمانی در سراسر جهان پخش می شود و به گوش همگان رسانده می شود که کشتی های جنگی ایالات متحده آمریکا در آب های سواحل جمهوری خلق چین بی امان و بی وقفه «تمرین می کنند.»

فیلسوف غربی و «دموکراتیک» نامداری به نام جان استوارت میل در ایام حیات خویش جنگ تریاک بر ضد چین را خدمتی بزرگ به امر آزادی نامیده بود و از آزادی «خریدار تریاک» بر ضد «آزادی مولد و فروشنده تریاک» به دفاع جانانه برخاسته بود.

 

جنگ افروزان اسلو، اکنون بر رد پای فلاکت بار سنت استعماری می رانند.

مانیفست جنگ اعلام شده از سوی رئیس کمیته نوبل اخطار و هشدارباشی است برای علاقه مندان حقیقی صلح در جهان!

 

 

  

مطلب را به بالاترین بفرستید: