باغ
خاموش،
درختان مغموم،
همه گلها پرپر...
دست غارتگر دشمن
در کار
داس عريان ستم
خونين تر...
ای سپيدار بلند!
بيد افتاده مباش!
ريشه در کينه من کن
محکم!
که به فردا سوگند
چون در آيد خور شيد
و فرو پاشد
اين کهنه رباط همه جايش
نير نگ
به گنا ه همه خونی که فرو ريخت
به خا ک،
به گنا ه همه زخمی که به جان زد
دشمن،
داری
از تو به پا خوا هم کرد!
باغ
خاموش،