توضیح نویدنو : نوید نو با اعلام این که با لحن نامه موافقتی ندارد ، ضمن درج این نامه سر گشاده به اطلاع دوست ارسال کننده می رساند که ایشان می توانستند با اندکی دقت آدرس ای میل دبیر خانه حزب توده ایران را در صفحه آخر نشریه نامه مردم ملاحظه نموده وآن را نیزبرای تماس آزمایش می کردند.

 

مطلب دریافتی

نامه سرگشاده به کمیته مرکزی حزب توده ایران

   علی بهروز

"از اعضای قدیمی حزب توده ایران"

 

 

رفقای گرامی.

 

 همانگونه که میدانید طی یورش های پیاپی گزمگان رژیم ولایت فقیه در اواخر سال 1361 و اوایل 1362 بیش از 90 درصد از اعضای رهبری حزب و تعداد بیشماری از کادرها و فعالین توده یی دستگیر و روانه زندانها شدند، تشکیلات حزب تقریبا از هم پاشید و هزاران نفر از اعضا و هواداران حزب در سرتاسر کشور ارتباطشان با حزب قطع گردید.

اکثریت این رفقا، علیرغم ضربه وارده به حزب و تبلیغات ضد توده یی دستگاههای امنیتی و رسانه های حکومتی و برخی وازدگان و رانده شدگان از صفوف حزب ، همچنان اعتقادات توده یی خود را حفظ نمودند و ماهها و بلکه سالها در انتظار برقراری "تماس" مجدد با تشکیلات حزب به سر بردند.

شماری از این رفقا، که اغلب جوان و تازه کار بودند به مرور زمان انتظارشان به یاس و نامیدی بدل گردید و سرانجام بریدند.

 اما بسیاری از آنان مصمم بودند که به هر شکل ممکن به مبارزات خود ادامه دهند و برغم نداشتن رابطه تشکیلاتی با حزب، بویژه با حضور فعال در نهادهای مدنی و جنبش های اجتماعی به راه خود ادامه داد.

اینان حتی یک لحظه از تلاش برای برقراری ارتباط مجدد با تشکیلات حزب غافل نبودند. اما دریغا که دستکم طی ده سال اول بعد از ضربه وارده به حزب "چراغ های رابطه خاموش بودند" و اکثریت این رفقای مشتاق مبارزه منسجم تشکیلاتی، راه به جایی نبردند که گناه آن به گردن ایشان نبود.
بگذریم که در این راه متحمل چه آسیب ها شدند و چه تلاشها کردند و چه ایمان استواری داشتند که یاس بر آنان مستولی نشد و تا امروز نیز همچنان"توده یی" مانده اند.

بدون شک روزی فراخواهد رسید که دستکم برخی از این رفقا "شرح هجران تلخ" خود را بازگویند و حکایت تلاشهای خود و رفقای پیرامون خود را برایمان بنویسند.

 شاید تازه در آن روز، بویژه رفقای "کوچ کرده" و "گریخته" از تیغ بیداد گزمگان ولایت فقیه بدانند که در غیاب آنان چه ستمها بر توده یی های "بازمانده" رفته است و اینان چه حماسه ها آفریده اند.

 

رفقای عزیز

اگر فراموش نکرده باشید!

 یکی از قطعنامه های بسیار با اهمیت کنگره چهارم حزب در بهمن ماه 1376به "تقویت و انسجام صفوف حزب" اختصاص یافته بود.

در این قطعنامه از جمله آمده بود: "چهارمین کنگره حزب توده ایران همه توده ای ها را در هر کجا که هستند فرامی خواند تا در راه تقویت و انسجام صفوف حزب توده ایران حزب طبقه کارگر ایران، تلاشهای خود را تشدید کنند... چهارمین کنگره حزب توده ایران از همه رزمندگان طبقه کارگر و رفقایی که در سالهای اخیر به دلایل مشکلات پیش آمده در مبارزه از صحنه پیکار در صفوف حزب توده ایران جدا شده اند می خواهد تا بار دیگر به صفوف حزب توده ایران، حزب ارانی ها، روزبه ها و مهرگان ها بپیوندند و پرچم پرافتخار حزب را برافراشته تر دارند."

 

اکنون حدود 13 سال از صدور این قطعنامه می گذرد و سوالی که به حق برای من و بسیاری از رفقای دیگر مطرح است این است که شما به عنوان اعضای رهبری حزب در مدت این 13 سال برای اجرای آن چه اقداماتی به عمل آورده اید و چه تسهیلات و امکاناتی را برای پیوستن مجدد رفقای دور مانده از تشکیلات فراهم کرده و به کار گرفته اید.

به عبارتی ساده تر آیا هرگز به این اندیشیده اید که اگر یکی از رفقای مخاطب این قطعنامه تمایل داشت مجددا با حزب تماس بگیرد و به صفوف حزب بپیوندد چگونه و از چه راهی باید این کار را انجام دهد؟

من یقین دارم که هرگز به این امر مهم نیندیشیده اید که اگر اندیشه کرده بودید، لابد امکانات و تسهیلاتی را برای تحقق آن فراهم می نمودید و وضع تشکیلات حزب و جریان امور به ازاین بود که هست.

البته من زیاد با اوضاع خارج از کشور آشنا نیستم و ممکن است با توجه به حضور نیمه علنی اعضای حزب در برخی کشورهای اروپایی، بتوان آنها را پیدا کرد و از طریق آنها به صفوف حزب ملحق شد، اما سوال من این است رفقای داخل کشور چگونه و از چه طریقی باید به این آرزوی چندین ساله خود جامه عمل بپوشانند؟

و شما، به عنوان رهبران حزب چه امکانات و تسهیلاتی را برای این دسته از رفقا، که نقش و تاثیرشان بر رویدادها و تحولات جامعه بسیار بیشتر از "کوچ کردگان" است، تامین نموده اید؟

 

رفقای عزیز

در حال حاضر تنها نشانه علنی حزب، که هر کسی می تواند به راحتی به آن دسترسی داشته باشد و از طریق آن با حزب تماس بگیرد "سایت" رسمی حزب به نشانی:  www.tudehpartyiran.org                                                        است. اما متاسفانه این سایت و لینکها و امکانات آن کاملا یک سویه است و هیچگونه امکانی برای برقراری ارتباط با حزب در آن قرار داده نشده است.

این سایت که از هر لحاظ، چه از لحاظ امنیتی ،چه صرفه جویی در وقت و هزینه می توانست با صرفه ترین و سهل الوصول ترین وسیله ارتباط حزب با علاقمندان، هوادران و اعضای حزب باشد، از همان روز نخست راه اندازی و تاکنون نیز نه تنها نتوانسته این وظیفه خطیر و بسیار اساسی را انجام دهد، که به دلیل طراحی غلط و بی مسئولیتی شما ، تبدیل به "آیینه دق" مخاطبین قطعنامه مصوب چهارمین کنگره حزب و پژوهشگران و پرسشمندان از حزب گردیده است.

برای اینکه اتهام بی اساس وارد نیاورده باشم، از رفقای رهبری حزب میخواهم، برای یک بار هم که شده در کسوت یکی از مشتاقان پیوستن به" صفوف حزب"، یعنی مانند یک توده یی دورمانده از تشکیلات به سایت حزب سری بزنند تا عمق فاجعه را دریابند.

بدون شک اگر یکی از مشتاقان پیوستن به صفوف حزب وارد سایت حزب شود، پس از شوق و ذوق اولیه، نخستین لینکی که توجه او را جلب خواهد کرد لینکی است با عنوان "تماس با ما" که در بالای صفحه نخست وب سایت قرار گرفته است.

با کلیک کردن روی این لینک صفحه ای باز می شود که این آدرس ها در آن قرار دارد:

آدرس های ما

1. Postfach 10566 Berlin Germany

2. B.M. Box 1686, London WC1N 3XX, UK

شماره فاکس و تلفن پیام گیر

00 - 49 - 30 324 1627

E-mail - mardom@tudehpartyiran.org

خوب توجه کنید . تنها آدرس الکترونیک موجود در این صفحه آدرس ایمیل "نامه مردم" است. هیچ آدرس ایمیلی از حزب در این صفحه وجود ندارد.

به عبارتی دیگر بازدیدکننده این صفحه تنها می تواند با "نامه مردم" که نشریه ارگان حزب است تماس بگیرد.که به هیچ عنوان، بویژه برای رفقای  داخل کشور نمی تواند به کار "پیوستن به صفوف حزب" بیاید.

، چون به لحاظ رعایت مسایل امنیتی،آنها حاضر نیستند و نباید مشخصات خود را در اختیار "گردانندگان نامه مردم" قرار دهند.

 بخصوص که معلوم نیست ایمیل او را چه رفیقی و در چه رده سازمانی دریافت و مطالعه خواهد کرد.

با این وصف بیایم و فرض را براین بگیریم که یکی از رفقای دورمانده از حزب به دلیل بی تجربگی، مشخصات و درخواست خود را به ایمیل نامه مردم ارسال کند. میدانید چه جوابی دریافت خواهد کرد؟

متاسفانه اگر ماه ها و سالها هم انتظار بکشد هیچ جوابی، خوب یا بد، دریافت نخواهد کرد و حتی به او گفته نمی شود که "اشتباه" کرده ، چه رسد به آنکه او را راهنمایی کنند یا مثلا آدرس ایمیل دبیرخانه یا بخش تشکیلات حزب را در اختیار او بگزارند.    

در این خصوص من شخصا حداقل از چندین مورد ارسال نامه و درخواست از طرف رفقای قدیمی، هواداران جدید حزب "یک مورد وبلاگ نویس جوان" و یک محقق شناخته شده کشورمان اطلاع دارم که رفقای "آنسوی خط"

 کمترین جوابی به آنها ندادند. که این به دور از ابتدای ترین اصول کار حزبی، روزنامه نگاری و نزاکت اجتماعی است.

(اگر واقعا پیگیر شدید مشخصات همه موارد را برایتان ارسال خواهم کرد.)

 

کار "سکوت" این آدرس ایمیل به جایی رسیده است که یکی از دوستان باذوق شیرازی آن را به "چاه جمکران" تشبیه می کرد!

 چون درست مثل آن چاه معروف، هرچه نامه و درخواست داشته باشی دریافت می کند، اما کمترین جوابی به آنها نمی دهد!

 البته ممکن است همه جواب ها را گذاشته باشید برای روزی که حزب امکان "فعالیت علنی" پیدا کند. که این هم بی شباهت به "ظهور آقا" نیست که گویا بعد از ظهور شخصا جواب همه نامه های ریخته شده به چاه جمکران را می دهد!

 

این در حالی است که بسیاری از احزاب و گروههای سیاسی با استفاده صحیح از امکانات وسیع و کم هزینه "اینترنت" حتی به "عضوگیری الکترونیکی" مبادرت می کنند.

علاوه براین کافی است به سایت یکی از این احزاب مراجعه کنید و آدرس ایمیل خود را در اختیار آنها بگذارید، در کمترین زمان ممکن ایمیل شما را در فهرست هواداران و علاقمندان خود قرار می دهند و به طور مرتب انواع خبرنامه، اعلامیه و تراکت های تبلیغاتی حزبی را برایتان ارسال می کنند.

یقینا رفقای رهبری حزب، که از بد حادثه سالهاست در کشورهای اروپایی به سر می برند بخوبی اطلاع دارند که احزاب و گروههای سیاسی آن کشورها با چه درایت و مهارتی از امکانات وسیع اینترنت در ارتباطات سازمانی و تبلیغات حزبی اشان استفاده می کنند.

 اگر چنین است که هست، پس به چه علت وب سایت حزب ما بایستی در حد یک" نشریه اینترنتی" معمولی و پیش پا افتاده عمل کند که کمترین احترامی برای مخاطبین و مراجعین خود قایل نیست ؟

 آنهم برای حزبی که بیش از 26 سال است خیل عظیم اعضای تشکیلاتی سابق خود را در انتظار برقراری "تماس" دوباره به امید خدا رها کرده است؟

 دیگر بگذریم از هواداران و علاقمندانی که طی این سالها از طروق مختلف با دیدگاه های حزب آشنا شده و شوق مبارزه منسجم تشکیلاتی دارند. اما کادر رهبری حزب هیچ امکانی برای برقراری تماس با آنها تدارک ندیده است.

 

رفقای گرامی

هر چند که جهد و کوشش شما و همه رفقایی که در این مدت 26 سال در رهبری حزب قرار گرفته اند، در بازتشکیل ارگانهای گوناگون حزبی قابل تقدیر است.

 اما اگر صادقانه و بدور از خودفریبی و خودبزرگ بینی به آنچه انجام گرفته و آنچه می بایست انجام گیرد بنگرید، درخواهید یافت که کارها و فعالیت های انجام گرفته بسیار ناچیز و اندک است و بعد از این همه سال باید برای شما روشن شده باشد که "تقویت و انسجام صفوف حزب" با شیوه ها و امکانات و برنامه هایی که تاکنون به این امر مهم اختصاص داده اید، ممکن و میسر نخواهد شد.

 بنابراین اگر واقعا اعتقاد دارید که "آغوش حزب توده ایران برای همه کسانی که در راه آرمان های والای طبقه کارگر و در راه پایان دادن به استبداد حاکم بر میهن ما می رزمند باز است و حزب توده ایران خانه تمام کسانی است که جز پیروزی طبقه کارگر و زحمتکشان و رهایی میهن از بندهای استبداد قرون وسطایی و استقرار سوسیالیسم آرزو و اندیشه ای ندارند".

 لازم است در شیوه ها و برنامه ها و امکاناتی که تا کنون به این امر اختصاص داده اید تجدیدنظر جدی بفرمایید و به طور عملی "آغوش حزب" را دستکم بر روی رفقای قدیمی و اعضای سابق تشکیلات بویژه آنهایی که در داخل کشور مانده اند و در پیکار رودررو با استبداد ولایت فقیه آبدیده و آزموده شده و با توده های مردم رابطه مستقیم دارند، بگشایید.

کلید دروازه "آغوش حزب" در دست شما قرار گرفته است و "گشودن" آن فقط با درایت و دلسوزی شما ممکن می گردد.

 بنابراین در وهله نخست بر شماست که در "تقویت و انسجام صفوف حزب" بکوشید و در را بگشایید.

بدون شک هرگونه تعلل و کم کاری و ندانم کاری در این زمینه خطای جبران ناپذیری به شمار خواهد رفت که رزمندگان و توده یی های آینده آن را بر شما نخواهند بخشید.

 

رفقای عزیز

برای گشودن آغوش حزب پیش از هر چیز لازم است سروسامانی به وضعیت اسفبار "وب سایت" حزب بدهید. آن را از یک سویه بودن خارج کنید و تبدیل به یک وسیله ارتباط دو جانبه کنید.

به رفقایی که ایمیل های ارسالی به نامه مردم را مطالعه می فرمایند تذکر لازم را بدهید. این رفقا در هر رده سازمانی که باشند، دستکم می توانند با نزاکت پاسخ ایمیل های دریافتی را بدهند.

 اگر نمی توانند نیز ، لطفا این آدرس ایمیل را از صفحه "تماس با ما" حذف کنید تا تشبیه به "چاه جمکران" نشود که این دور از شان و شخصیت حزب ماست.

پیشنهاد می کنم در صفحه "تماس با ما" آدرس ایمیل هایی از دبیرخانه حزب ، تشکیلات حزب ، آبونمان نامه مردم و آدرسهایی از این دست قرار داده شود تا مراجعین به سایت حزب، با توجه به نیازهایشان بتوانند با ارگانهای مختلف حزب تماس بگیرند و جواب لازم را دریافت کنند.

فراموش نکنید که در شرایط مبارزه مخفی و سرکوب خشن پلیس ، تنها نشانی و دروازه علنی حزب همین وب سایت است

لطفا این دروازه را به روی اعضا ، هواداران و دوستان حزب توده ایران بگشایید.

 

 

موخره :

رفقای عزیز

از سرگشاده بودن و انتشار این نامه مرا سرزنش نکنید.

چون نمی خواستم تنها آن را در " چاه جمکران " بیندازم .

 

hawpishti@yahoo.co.uk

 

 

  

مطلب را به بالاترین بفرستید: