|
«اشغال»،
یک گام به پیشِ قیام مهسا "ژینا"
کسرا فروهی
مساله
۱)
شعارها و گفتمان‌های جنبش‌ها
جنبش هاو انقلاب‌ها حول شعارهای کانونی گرد آمده این شعارها اثرگذاری
دو جانبه‌ای هم بر روی شرکت کنندگان و هم بر سیر جنبش فارغ از شکست یا
پیروزی آن دارد. حول شعار کانونی است که هسته مرکزی جنبش شکل گرفته و
گفتمان خود را به تدریج پدید می آورد. در قیام ژینا مهسا شعار زن ،
زندگی، آزادی نه تنها حامل درک قیام کنندگان از شرایط فرهنگی، اجتماعی
و سیاسی داخلی و همچنین منطقه‌ای و جهانی است، که همچون سپری در برابر
سبعیت و بی رحمی امپراتوری دروغ و سرکوب حکومت کنندگان و در عین حال
امپراتوری رسانه‌ای سرمایه‌داری جهانی و انواع دیگر گرایش‌های
سکتاریستی، خشونت گرا و پدرسالارانه برای رخنه در قیام عمل کرده است.
لایه‌های اجتماعی و سیاسی جامعه هر یک صدای خود را در این شعار محوری
به خوبی باز یافته زیرا این شعار با توان جذب سایر گفتمان‌های هویتی،
سیاسی، جنسیتی، قومی، زنان و برابری خواهی که در بطن و زیر پوست جامعه
جریان دارد گفتمان‌های نوینی حول محور این شعار پدید آورده است. این
قیام اگرچه دارای خصلت ضد سلطه و ضد هژمونیک هست، ترجمان شعار مهم و
حهانی انقلاب فرانسه یعنی آزادی، برابری از دیدگاهی زنانه نیز هست.
مساله
۲) «اشغال»
 انقلاب‌ها
معمولا پیش از فروپاشی حاکمیت ضد انقلابی نطفه های شیوه نوین حکمرانی و
ساختاری پساانقلاب را پدید می آورند. در جریان اشغال وال استریت، شعار
قیام کنندگان علیه انحصارهای مالی سرمایه‌داری جهانی اشغال خیابان و
شهر و اشغال وال استریت به عنوان کانون اقتصاد مالی سرمایه سالاری بود.
با قیام مصر با اشغال خیابان و مشخصا میدان تحریر به عنوان نماد اشغال
انقلابی شهر آغاز شد، قیام ژینا مهسا، اگر اشغال خیابان و میدان از سوی
قدرت هژمونیک مستقر سرکوب می‌شود، در عوض محله‌ها و شهرک‌هایی
 چون
اکباتان در برابر شهرسازی ارتجاعی و سرکوب گر شهرداری از دوران اصلاحات
کرباسچی تا شهرداری سرهنگ قالیباف قد علم می‌کند. شهرک اکباتان و
محله‌های قدیمی لاله زار، نازی آباد، ستارخان، آریاشهر، بلوار فردوس،
نارمک، تهرانپارس ، فلاح و سایر محله‌ها عرصه انقلابی‌ها می شود و
اگرچه با خشونت دستگاه سرکوب از اشغال قیام کنندگان تهی می‌شود، عقب
نشستن قیام کنندگان تنها به قدرت سرکوب منحصر نمی‌شود، بلکه ناشی از
عدم تمایل یا کمبود نیروی قیام کنندگان برای اشغال خیابان نیز هست.
اشغال سلف دانشگاه و معدن تفتان
دو رویداد بسیار مهم در هفته اخیر توسط قیام کنندگان شکل گرفت که به
عنوان یک گام به پیش جنبش بایستی آن را در گوشه‌ای یادداشت کرد...
یک) اشغال سلف های دانشگاهی که مصادف است با فروریختن ساختار جنسیتی و
شبه فاشیستی جداسازی جنسی رژیم و قدرت مردسالارانه در دانشگاه ها.
دو) حرکت مردم متحد بلوچ و جلوگیری آنان از ادامه فعالیت در کانی طلا
در حوالی شهر تفتان بلوچستان. در این واقعه مهم نیز مردم متحد با اشغال
جاده و معدن بدون توجه به کشتار اخیر مردم در زاهدان، حکومت تا بن
دندان مسلح و خشن را وادار به عقب نشینی می کنند.
این دو رویداد به هیچ وجه تصادفی نبوده، اگر با اشغال کارخانه‌ها و
کارگاه‌های پروژه‌ها تو سط کارگران، مدرسه‌ها توسط دانش‌آموزان،
والدین و کادر آموزشی، اورژانس بیمارستان‌ها توسط پزشکان و کادر درمان
تکمیل شود رژیم وادار به عقب نشینی شده و تا حدودی شیوه مشارکت مردم در
حکومت پسانقلابی را روشن خواهد کرد.
|
