برای آزادی ، دموکراسی ،صلح، استقلال و عدالت اجتماعی                         آزادی زندانیان سیاسی 
نویدنو -  کتاب - رحمان هاتفی  درباره ما -  بایگانی

2022-08-06

نویدنو15/05/1401         Print Friendly, PDF & Email      چاپ مطلب

 

  • اما یک اقدام تحریک‌آمیز دیپلماتیک حساب شده، مانند دیدار رئیس مجلس از جزیره‌ای که چین آن را بخشی از قلمرو خود می‌داند، می‌تواند برای هر کسی که در داخل دولت چین موضع جنگ‌طلبانه‌تر در قبال ایالات متحده دارد، خوراک فراهم کند. در حال حاضر، ما از زمان بحران موشکی کوبا به آستانه جنگ جهانی سوم نزدیکتر شده ایم. چشم انداز اضافه شدن سومین قدرت بزرگ به جنگ داغ نگران کننده است. اما این بدترین سناریوی افزایش تنش‌های آمریکا و چین نیست.

 

 نانسی پلوسی برای جنگ جهانی سوم تاس می ریزد/  برگردان: کمال فرهمند

نانسی پلوسی از تایوان دیدن کرد. سفری بی‌معنی که تنش‌ها را با یک ابرقدرت مجهز به سلاح هسته‌ای افزایش داد، درست در زمانی که ایالات متحده خود را تا زانو در یک جنگ نیابتی فاجعه‌بار با دیگری می‌بیند.

رئیس جمهور جو بایدن را نمی توان صلح طلب خواند، اما حتی او پلوسی را از سفر به تایوان برحذر داشت و خاطرنشان کرد از نظر ارتش این یک خطر احمقانه است. توماس فریدمن، ستون نویس نیویورک تایمز که بی پروا مشتاق قدرت نظامی آمریکا است ، سفر پلوسی را “خطرناک و غیرمسئولانه” توصیف کرد. استدلال او این بود: “تایوان به عنوان یک کشور، امن تر یا مرفه تر نخواهد بود. در نتیجه این دیدار صرفاً نمادین است و اتفاقات بد زیادی ممکن است رخ دهد.”

نزدیک کردن آمریکا و چین به آستانه درگیری

ایالات متحده ده‌ها میلیارد دلار برای تلاش‌های جنگی اوکراین و همچنین مشارکت مستقیم‌تر در عملیات‌های نیمه پنهان برای ترور ژنرال‌های روسی و غرق کردن کشتی‌های روسی، سرمایه‌گذاری کرده است. (من نمی‌دانم وقتی «منابع اطلاعاتی» این اطلاعات را به نیویورک تامیز می دهند این عملیات هنوز چقدر «مخفی» است(.

به گفته یک «مقام ارشد آمریکایی» به نقل از فریدمن، رئیس جمهور بایدن و جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی وی، «مجموعه ای از جلسات بسیار سخت با رهبری چین برگزار کرده اند» – از جمله اینکه بایدن شخصاً شی جین پینگ، رئیس جمهور چین را درباره عواقب اقتصادی کمک نظامی به روسیه تهدید کرده است.

اما یک اقدام تحریک‌آمیز دیپلماتیک حساب شده، مانند دیدار رئیس مجلس از جزیره‌ای که چین آن را بخشی از قلمرو خود می‌داند، می‌تواند برای هر کسی که در داخل دولت چین موضع جنگ‌طلبانه‌تر در قبال ایالات متحده دارد، خوراک فراهم کند.

در حال حاضر، ما از زمان بحران موشکی کوبا به آستانه جنگ جهانی سوم نزدیکتر شده ایم. چشم انداز اضافه شدن سومین قدرت بزرگ به جنگ داغ نگران کننده است. اما این بدترین سناریوی افزایش تنش‌های آمریکا و چین نیست.

در واکنش به سفر پلوسی، چین مانورهای شلیک مستقیم را اعلام کرده که شامل مختصاتی در فاصله ده مایلی ساحل تایوان است – چالشی مستقیم برای حاکمیت تایوان. (چین بیست و شش سال پیش تمرینات مشابهی را در جریان بن بست دیگری انجام داد، اما هدف آنها این بار بسیار نزدیکتر به سواحل تایوان است.) در حالی که احتمال یک جنگ همه جانبه بین چین و تایوان هنوز کم است، شکی نیست که پلوسی احتمال این موضوع را مطرح کرده است. تنها چند ماه پس از آن که جو بایدن بی پروایانه از موضع بلندمدت آمریکا مبنی بر «ابهام استراتژیک» در مورد اینکه ایالات متحده در چنین جنگی چه خواهد کرد دست کشید.

خبرنگاری در اواخر ماه مه از بایدن پرسید: «شما به دلایل واضح نمی‌خواستید در درگیری‌های اوکراین از نظر نظامی درگیر شوید. آیا حاضرید برای دفاع از تایوان از نظر نظامی درگیر شوید؟”

پاسخ یک کلمه ای وحشتناک بایدن این بود: «بله».

“وقتی مردان آمدند چیزی نگفتند”      

در تایوان، پلوسی گفت واکنش چین به تحریک دیپلماتیک عمدی او نشان دهنده استاندارد دوگانه جنسیتی است. وی با اشاره به دیدار لیندسی گراهام و چند سناتور دیگر در ماه آوریل از تایوان گفت چین «هنگامی که این افراد آمدند واکنشی نشان نداد».

حداقل به دو دلیل این یک دفاع بی معنی است. اولاً، به نظر می رسد پلوسی فراموش کرده رئیس مجلس، مطابق قانون اساسی در ردیف جانشین ریاست جمهوری، همواره از سوی دولت های خارجی به عنوان نماینده رسمی ایالات متحده تلقی می شده است. سناتورهای درجه ی یک چنین موقعیتی ندارند. دوم، چین در مورد دیدار سناتورها هم واکنش نشان داد و رسماً به ایالات متحده هشدار داد که در حال رفتن به مسیر خطرناکی است.

از آن زمان که نیوت گینگریچ، در سال ۱۹۹۷ به تایوان رفت، این اولین باری است که یک آمریکایی در رده پلوسی به این کشور سفر می کند.

او با یک جت نظامی رسمی ایالات متحده که شبیه ایر فورس وان بود به تایوان رفت. او سفر خود به تایوان را یک سفر رسمی توصیف کرد. او آن را به شیوه ای بسیار گسترده تبلیغ کرد. برخلاف نیوت گینگریچ که بیست و پنج سال پیش به عنوان رئیس مجلس ابتدا به پکن رفت و سپس در تایوان توقف کرد، پلوسی تبلیغاتی بسیار فراوان، بسیار بیشتر از جنبه های یک دیدار رسمی انجام داد و همه ی این ها نقض اساسی تفاهمی است که ایالات متحده و چین در زمان عادی سازی به آن دست یافتند.

تا کنون این درک وجود داشته است که پکن از ادعای ارضی خود بر تایوان چشم پوشی نمی کند و از حق خود برای استفاده از زور در قلمروی که متعلق به خود می داند چشم پوشی نمی کند، اما تلویحاً بر پیگیری طولانی مدت اتحاد مسالمت آمیز تمرکز خواهد کرد. از طرف ایالات متحده، واشنگتن ادعای پکن مبنی بر وجود “یک چین” را می پذیرد، اما از تصمیم گیری در مورد اینکه کدام دولت – پکن یا تایپه – ادعای قانونی حاکمیت دارد، خودداری می کند. در همین حال، این حق را برای خود محفوظ می دارد که تایوان را برای دفاع از خود مسلح کند. این سازش ناخوشایند گاهی اوقات بسیار متزلزل شده است. اما صلح را برای چندین دهه حفظ کرده است.

ایجاد تمایزات اساسی

تایوان تا دهه ۱۹۹۰ یک دولت راستگرا و تک حزبی بود. روند دموکراسی‌سازی با ظهور جنبش کارگری تایوان و توسعه یک دولت رفاه نسبتاً سخاوتمندانه همراه شد و این کشور اکنون یک دموکراسی چند حزبی واقعی است. در حالی که تعدادی از افراد در حاشیه ی چپ غربی ممکن است بر این باور باشند که نباید مخالفتی با ادغام تایوان در چین، برخلاف میل اکثریت قریب به اتفاق مردمی که در آنجا زندگی می کنند، از طریق زور صورت گیرد، اکثر چپ ها نگران عواقب بالقوه فاجعه بار تنش‌های آمریکا و چین هستند.

ما باید بتوانیم مانند جنگ روسیه در اوکراین، بین دو موضوع بسیار متفاوت تمایز قائل شویم. اول اینکه آیا اقدامات یک قدرت رقیب از نظر اخلاقی قابل توجیه است یا خیر. موضوع دوم این است که سیاست ایالات متحده می تواند چه نقشی در بروز این یا آن وضعیت ایفا کند. من آنقدر بزرگ هستم که زمانی را به یاد بیاورم که منتقدان سیاست خارجی آمریکا نظیر چامسکی وقتی گفتند اقدامات آمریکا در خاورمیانه به دامن زدن به تروریسم کمک می کند، متهم به حمایت از القاعده شدند. هر کسی که می تواند نقص این استدلال را درک کند باید بتواند بفهمد متهم کردن طرفداران تنش زدایی به حمایت از ولادیمیر پوتین یا شی جین پینگ چه اشکالی دارد.

مردم تایوان شایسته این هستند که در آرامش زندگی کنند. این یکی از دلایل بسیار مهم برای کاهش تنش میان قدرت های بزرگ است. برای دولت بایدن مناسب خواهد بود وقتی دفعه بعد نانسی پلوسی درخواست استفاده از هواپیمای نظامی کرد، به او نه بگوید.

منبع: ژاکوبن – بن بورگیس – برگردان به فارسی: کمال فرهمند

برگرفته از اخبارروز

 

از این قلم :

 

Share

Comments System WIDGET PACK

ادامه:

آرشیوماهانه

نقل مطالب نوید نو با ذکرمنبع آزاد است

 

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید

انتشار اخبار، مقالات و بیانیه ها در این صفحه الزاماً به معنای تایید آن‌ها نیست