|
نویدنو 07/06/1400
چاپ مطلب
ایران، رکورددارِ فاجعۀ کرونا
مردم که در امر
سیاست‌گذاری ها محلی از اعراب نداشته باشند، سلامتِ انسان‌ها که ملعبۀ
دستِ جناح‌های حکومتی شده باشد، پول که در همۀ عرصه‌ها در اولویت اول و
قبل از مردم و جان و زندگی و معیشتِ مردم قرار داده شده باشد؛ حاصلِ
آن، وضعیتِ فاجعه‌باری می‌شود که در زمان سیطرۀ همه‌گیری کرونا درکشور
شاهد آنیم. طُرفه آن‌که، در این وضعیتِ فاجعه‌بار، جناح های حکومتی
بازی نخ‌نمای "کی بود کی بود من نبودم" را راه می‌اندازند تا مشترکا با
ایجادِ توهّم و دادن آدرس عوضی، خاک در چشمِ مردم و منتقدان بپاشند.
نتیجه‌ی همه‌ی این بی‌مسئولیتی‌ها و سیاست‌های ضدمردمی می‌شود 480 شهرِ
قرمز، روزی بیش از 700 کشته شده طبق آمار رسمی، فروش واکسن‌های تقلّبی
و قاچاق، نایاب‌شدن داروهای ضروری و به 200 هزارتومانِ ناقابل رسیدنِ
قیمت یک سرم... و رکورداری کشورمان در کرونا در سطحِ جهان و در منطقه!
نگاهی به آمار کرونا در سطحِ منطقه در روز نهم شهریورگویای همه چیز
است: قربانیان کرونا در امارات 2نفر، عمان 5نفر،عربستان صفر، افغانستان
7نفر، عراق، ترکیه، کویت، و قطر همگی صفر و جمهوری اسلامی ایران 709
نفر!
سالگردِ روزی ننگین
 همین
چند روزپیش، 28 مرداد سال 1400 را پشت سرگذاشتیم. روزی شوم و فراموش
نشدنی برای همۀ مردم ایران و بسیاری از نیروهای مترقی در منطقه و جهان.
روزی نحس که یاد آورکودتائی جنایتکارانه و خونبار، علیه جنبش ملی شدن
صنعت نفت و به خاک و خون کشیده شدن جنبش ملی، آزادی خواهانه وعدالت
طلبانه مردم ایران توسط امپریالیزم انگلیس و آمریکا است.
28 مرداد ماه امسال
مصادف بود با 68 - مین سالگرد کودتای ننگین آمریکائی - انگلیسی 28
مرداد سال 1332 که منجرب ه سرنگونی دولت ملی دکترمحمد مصدق، و بازگشت
محمد رضا پهلوی، غلامِ حلقه به گوش کودتاگران، بر اریکۀ قدرت شد، غلام
و نوکر بی اراده وزبونی که چند روز پیش ازآن کودتای جنایتکارانه، یعنی
روز 25 مرداد 1332 از ایران گریخت، ودرست سه روز پس ازآن گریزِ
زبونانه، با کودتای اربابانِ جهانخوار خویش، باردیگر به ایران
برگردانده شد و بر اریکۀ قدرت نشست. فرارِ زبونانه ای که ابوالقاسم
لاهوتی شاعر بزرگ ایران زمین، بعدها خطاب به او، آن را بدین‌گونه توصیف
کرده بود:
یادت آید ای غلامِ حلقه بر گوشِ اجانب آن گریزِ تیزپائی را که در
مرداد کردی؟
سالگردِ جنایتی تبهکارانه
 مرداد
و شهریورماه هرسال، یاد آورِ جنایتی سبعانه و هولناک در زندان‌های
ایران است که به‌درستی "فاجعۀ ملی" نام گرفت. شهریورماه امسال 33- مین
سالگرد اعدام های دسته جمعی زندانیان سیاسی اسیر و دربند ایران در سال
1367 را پشت سر می‌گذاریم. در فاجعۀ قتل‌عام زندانیانِ سیاسی درسال
1367 هزاران زن و مرد و پیر و جوان آرمان‌خواه و میهن‌دوست که بسیاری
از آن‌ها اهلِ قلم و هنر و کتاب و کتابت بودند، با شقاوتی غیر انسانی،
به چوبه‌های دار سپرده شده و به دور از چشم مردم، در گورهای دسته جمعی
به خاک سپرده شده اند.
33 سال ازآن جنایت
هولناک می‌گذرد، اما هنوز هم آمرین و مجریان آن نمی‌خواهند به این پرسش
بسیار سادۀ خانواده‌ها و اقوام قتل عام شدگان، و نیز به افکار عمومی
پاسخ دهند که به چه دلیل و به چه جرمی هزاران نفر از فرزندان شریف این
سرزمین را قتل‌عام و آن‌ها را درگورهای جمعی بی‌نام و نشان به خاک
سپردند. آن‌ها که نه تنها خود را پاسخ‌گوی این جنایت بزرگ ضدّانسانی
نمی‌دانند، بلکه با سازمانگری و مهندسی رسواترین نوع انتخابات، یکی از
اصلی‌ترین مجریان و دست اندرکاران آن جنایات نابخشودنی را به بالاترین
مقامات اجرائی خویش منصوب می‌کنند. سیزدهمین دوره انتخابات ساختگی
ریاست جمهوری، نمونۀ بارزی بود از بی اعتنائی و دهن‌کجی به افکار عمومی
و مردم ایران.
در جستجوی عدالت - محاکمۀ یک جنایت‌کار
در پیوند با سالگرد مورد
اشاره، ازروز سه شنبه دهم ماه اوت امسال (19 مرداد ماه) محاکمه حمید
نوری (معروف یه عباسی) یکی ازمقامات پیشین قضائی جمهوری اسلامی و از
دست‌اندرکاران قتل عام هزاران زندانیان سیاسی درزندان های ایران درسال
1367 نیز به اتهام مشارکت در آن جنایات، در دادگاهی درکشور سوئد آغاز
شده است. این‌که سرانجامِ این دادگاه پرسروصدا، که افکارعمومی بخشی از
مردم جهان را به خود معطوف کرده است، دردستیابی به حقیقت و عدالت چه
خواهد شد و دادگاه چه حکمی برای جنایتکاری در سطح حمید نوری صادر خواهد
کرد، آنقدرها اهمّیت ندارد که خود تشکیل چنین دادگاهی درگوشۀ دیگری از
جهان، با فاصله ای هزاران کیلومتری با جانیان و جانباختگان فاجعۀ ملی
دارای اهمّیت است. دادگاه مزبور درکشور سوئد، شاید بتواند بشارت‌گر این
پیامِ خجسته به بازماندگان قربانیان باشد، که جانیان و جنایتکاران
نمی‌توانند گریبان خود را برای همیشه از چنگ عدالت رها سازند. دادگاه
حمید نوری درسوئد حتی اگر بتواند فقط این پیام کوتاه را به گوش جهانیان
برساند که زمین، همواره درهمه جای جهان درزیر پای جنایتکاران خواهد
لرزید و مشعل فروزان عدالت‌جوئی و حق‌طلبی چهرۀ کریهِ آنان را برای
جهانیان برملا خواهد ساخت، بی‌تردید یک گام به پیش است.
شورای دبیران ارژنگ
|
