برای آزادی ، دموکراسی ،صلح، استقلال و عدالت اجتماعی                         آزادی زندانیان سیاسی 
نویدنو -  کتاب - رحمان هاتفی  درباره ما -  بایگانی

2021-07-30

نویدنو 07/05/1400         Print Friendly, PDF & Email      چاپ مطلب

 

  • درکوبا گروه هایی هستند که از دولت متنفرند، از سیستم متنفرند، وتنها می‌خواهند بتوانند به شیوه ای که مردم درکشورهای سرمایه داری زندگی می‌کنند زندگی کنند. گروه دیگری از مردم وجود دارد که به دلایل و باورهای مختلف درواقع با شیوه ای که این قدرمتمرکز شده است  مشکل دارند. و بعد درواقع گروه بزرگی ار مردم هستند که واقعا احساس می‌کنند که دیگر نمی‌توانند تحمل کنند.

 

درکوبا چه می گذرد؟

 میریام آنسارا- هاتف رحمانی

خشونت تازه نیست. در واقع، خشونت کنونی به مدت 60 سال از سوی امریکا علیه کوبا جریان داشته است- از یک محاصره اقتصادی که شرکت‌های امریکایی را از تجارت با کوبا باز می دارد و کشورهای دیگر را به عدم تجارت با کوبا تشویق می‌کند، تا خشونت نظامی، ایدئولوژیکی و فرهنگی. و این خشونت و اشغالی را که به دنبال تجاوز امریکا به کوبا درجنگ به اصطلاح اسپانیایی –امریکایی اواخردهه 1800 روی داد شامل نمی‌شود.

در اینجاآدرس ویدیوئی از خشونت در شهر کاردناس(شهری که مرکز شیوع گسترده کووید-19 هم هست ، تقریبا 600 مورد در یک شهر 115000 نفری) را می ببینید

https://youtu.be/IJqbusFlSkQ

این جنبش‌ها را ایالات متحده و سازمان های دست راستی در سراسر امریکای لاتین تحریک کردند، مورد حمایت قرار دادند و برای آن‌ها پول فراهم کردند. به علاوه، تهدید های سطح بالای متعددی وجود دارد که تا حد زیادی از سوی شهروندان خصوصی( برخی کوبایی- امریکایی ها)، که می‌خواهند دراینجا (امریکا) زندگی کنند اما می‌خواهند برای تغییر درکوبا هم فشار واردکنند سازماندهی شده بودند. این خطر وجود دارد که دولت امریکا اقدام خواهد کرد، اما این (نگرانی) اساسا درباره تلاش برای ایجاد یک "کودتای نرم" است.

اکثر اعتراض کننده های اخیر درکوبا مسالمت جو بودند. اما، آن‌چه نگران کننده بود، تعداد افرادی بود  که به آن‌چه واقعا تحریک غیر قابل تحمل نا امیدی است دچار شده بودند.

اما، با به یاد داشتن آن‌که من 11 ماه از 18 ماه گذشته را درکوبا سپری کرده ام، این نظر من است. مردم وارد 17 مین ماه بیماری همه‌گیر و سختی می‌شوند. زمانی که من در ماه ژوئن از کوبا به ماساچوست بازگشتم، مردم خسته بودند و زندگی روزانه را به‌خاطر کمبودها مشکل می‌گذراندند. نه تنها خستگی بلکه استرس دائمی مراعات پروتکل های بهداشتی برای کووید دشوار بود، اما به موازات آغاز مایه کوبی، مردم نوری را در ته تونل دیدند. کمی بعد ازآن‌که گونه های بتا و دلتا شایع شد، ویروس تازه شکوفه کرد- از 2000 مورد به دشواری قابل تصوردر یک ماه- به حدود7000 مورد در ماه بعد. از این رو استرس نوشده و ترس ازبیماری ویروس قبل از مایه کوبی و استرس جاری کمبود ها نه فقط در مواد غذایی بلکه  در دارو نیز وجود داشت.

آنتی‌بیوتیک ها، مسکن‌ها یا کیسه‌های کولوستومی(ادرار) پیدا نمی‌شود. باید ساعت ها برای خرید مرغ بد مزه امریکایی درصف‌های طولانی ایستاد، یا مقدار پول بسیار زیادی را برای خرید آن از دست فروش‌ها پرداخت. یک ماه کمبود روغن نباتی بود( من سرانجام افراد انلاینی را یافتم که با قیمت هر لیتر روغن 22 دلار به خانواده ام ارسال کردند).  و بعد با گسترش کووید در ماتانزاس/کاردنسا،مقدا زیادی ازتجهیزاتی که از قبل کمیاب بود باید برای بستری کردن موارد مثبت و ارتباط های منزوی شده به استان فرستاده می‌شد.

وزیر برنامه ریزی روز بعد گفت که هزینه روزانه غذا، تجهیزات، تدارکات و دارو برای مراقبت از هربیماردر بیمارستان مراقبت ازکووید 4500 پزو می‌شود. این مبلغ برای افراد نیازمند مراقبت شدید به 13045 پزو بالغ می‌شود.

این مبلغ تقریبا معادل حقوق روی هم رفته‌ی نوه من و همسر - ماهیانه 5000 پزو- او می شود.

دکترها و پرستارها از سراسر کشور باید به مناطق شیوع ، به ویژه کاتانزاس منتقل شوند. آن‌ها حتی باید پزشکان و پرستاران سراسرکشور و حتی تعدادی از بریگاد هنری ریو را جابه جا کنند. کارکنان مراقبت بهداشت پس از آن باید مشخص کنند چگونه باید فضای کافی برای تخت و برق کافی رابه دست آورند. موج شیوع بیماری ، شبکه برق از قبل دچار مخاطره،  به خاطرمسدود شدن انتقال نفت، را تحت فشار قرار داد، که منجر به خاموشی درجای دیگرشد. برای افراد زیادی این اتفاق بد نهایی بود.

درضمن کاملا آشکار شد که بایدن قصد ندارد برای برداشتن 243 اقدام ترامپ علیه کوبا، ازجمله، توانایی خانواده های کوبایی مستقر در امریکا برای ارسال حواله به اعضا خانواده خود از امریکا کاری انجام دهد.

فروشگاه های ارز معتبر در طی اعتراض ها بدترین ضربه را ازخرابکارها دیدند- ویدیو را ببینید. این فروشگاه ها در ژانویه گسترش یافته بودند چون درآمد ارز معتبر ودرآمدهای دولت در سال 2020 میلیون ها میلیون دلار کاهش یافته بود. نه تنها نهادهای کوبایی هرچیزی را که نمی‌توانند تولید کنند از خارج می خرند، بلکه با تحریم در خرید خارجی خود هم که به ارز معتبراست محدود شده اند. در آغاز سال 2021، وزیر تجارت داخلی کوبا فروشگاه های ویژه را که می‌توانستید کالاهای وارداتی را با ارزمعتبر از آن‌ها خریداری کنید به دربرگرفتن موادغذایی وارداتی ونیزابزارها وقطعات یدکی وارداتی گسترش داد. این قدم به عنوان یکی از اندک راه ها برای به دست آوردن ارزمعتبر کمیابی که در کشوردر گردش بود، جهت  استفاده در خریدهای خارجی بیشتر تلقی می‌شد، چیزی که تعداد محدودی از برخی افراد می‌توانستند به آن دسترسی یابند.

درک این که این وضعیت چقدر پیچیده است برای مردم عادی دشوار است. بیایید ، حتی زمانی  که مردم عادی می‌توانند آن را درک کنند،  تنها این پیچیدگی را بپذیریم. همه آن‌ها عادلانه به نظر نمی رسند. و حقیقت ساده است: مردم تنها کسی را می‌خواهند که مشکلات را حل کند. و زمانی که حل نشده است ،مانند خیلی جاها، مردم دولت را مقصر می‌دانند. محاصره امریکا می‌تواند غیرقابل درک به نظر برسد، اما دولت درست همان جاست و تصور می‌شود به تضمین کیفیت زندگی ،به مفهوم کوبایی متعهد است.

درکوبا گروه هایی هستند که از دولت متنفرند، از سیستم متنفرند، وتنها می‌خواهند بتوانند به شیوه ای که مردم درکشورهای سرمایه داری زندگی می‌کنند زندگی کنند. گروه دیگری از مردم وجود دارد که به دلایل و باورهای مختلف درواقع با شیوه ای که این قدرمتمرکز شده است  مشکل دارند. و بعد درواقع گروه بزرگی ار مردم هستند که واقعا احساس می‌کنند که دیگر نمی‌توانند تحمل کنند. آری، آن‌ها دوز اول، دوم، وبرخی حتی دوزسوم واکسن را دریافت کرده بودند، اماچنین به نظر می‌رسید که چیزی درحال تغییر نیست، و قطعا به زودی تغییر نخواهد کرد.

من فکر می‌کنم این هم روشن است که یک اکثریت حتی بزرگتری از مردم وجود دارند که آن ها هم خسته وبیمناک هستند، اما چه کسی فکر می‌کرد و باور داشت که تنها راه به پیش ادامه همان کاری باشد که آن ها انجام می‌دهند: همکاری با دولت و سیستم ها  به جای تلاش برای پیش رفت از طریق این مصیبت دوقلوی کووید-19 وکله شقی بایدن. آلترناتیورهاکردن هر فرد و خانواده آن‌هابه خودشان، بیرون کشیدن موثر هرچیزی که آن‌ها به خاطر آن کارکرده اند وقربانی سگ‌ها شده اند. آن‌ها روز یکشنبه 17 جولای با قبول خطر کووید به یک توده تبدیل شدند تا حمایت برای پیشرفت را روشن کنند.

من مایلم نوشته را با آن چه نوه بیست ساله ام، که کوبایی است،پس از اعتراضات 11 جولای به من نوشت به پایان ببرم:

« من خیلی اضطراب دارم. من چیزی درک نمی کنم و فقط می خواهم (این وضع) خاتمه پیدا کند. من با کل وضعیت کووید، ماندن تمام وقت در خانه، صف های طولانی، قیمت ها، و اکنون در راس همه چیزاین اعتراض، که کاری صورت نمی دهند در اضطرابم. من بسیار نگرانم.  من احساس می‌کنم مثل یک قناری در قفسم و بازشدن قفس را دوست ندارم. من هروز از محل کار به خانه می روم و دوباره باز می گردم. من به بیرون رفتن احتیاج دارم، به دیدن چیزها، من به انجام دادن چیزهایی نیاز دارم.»

او برای شرکت دراعتراض ها به خیابان نیامد همان طور که گفت آن ها اورا بیشتر مضطرب می‌کنند.

در اینجا پتیشنی هست که امیدوارم نه تنها همه امضا خواهند کرد بلکه به صورت گسترده ای منتشر خواهد شد. این پتیشن از سوی گروهی از افراد با ملیت های متفاوت مطرح شده است ، برخی از آن‌ها وابسته به گروه های همبستگی با کوبا و برخی ها نا وابسته هستند: معافیت فوری برای کوبا.

منبع : Portside

 

 

از این قلم :

 

Share

Comments System WIDGET PACK

ادامه:

آرشیوماهانه

نقل مطالب نوید نو با ذکرمنبع آزاد است

 

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید

انتشار اخبار، مقالات و بیانیه ها در این صفحه الزاماً به معنای تایید آن‌ها نیست