نویدنو
12/04/1400
چاپ مطلب
ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید
نو شماره 18
خرداد-تیر1400
منتشر شد
با آثاری از:
م.ع.آتشسودا/ ا.ه.ابتهاج/ ا.افرادی/ امید/ م.امیدی/
ر.بابایی/ م.بارگاسبوسا/ ج.بیژنی/ ف.پادیاب فومنی/
ا.پارسینژاد/ م.پورصفری/ ع.پیروز/ ن.تقویطلب/ ع.توده/
م.چاکراوارتی/ ح.حسینیفرد/ م.خلیلی/ آ.حضرت/ ا.رهبر/
آ.زیس/ ش.زیبا/ ح.سربندی/ ی.سرید/ ا.طبری/ پ.عابدی/
ک.فرهادی/ ع.کوثری/ ر.واتس/ و دیگران... منتشر شد.
ما به خردادِ پُر از حادثه عادت داریم
ماهِ خرداد در جامعۀ ایرانِ پس از انقلاب سال 57 دست کم به دلیل
برگزاری سیزده دورۀ انتخابات ریاست جمهوری پیاپی بهدرستی "ماهِ
پُرحادثه" لقب گرفته است امّا در این دوره از عوام تا خواصِ جامعه، بر
کسی پوشیده نماند که انتخاباتِ خرداد 1400 از هر منظر که بنگریم، از
جنسی دیگر بود. قهرِ گستردۀ مردم با صندوقِ رای به گواهی پایینترین
آمار رسمی میزان مشارکت واجدین شرایط(48درصد) و بالاترین آمار آرای
باطله در چهاردهۀ اخیر(13درصد)، نشانههای بارزی از بیاثر شدن صندوقِ
رای مردم در تعیین مسیری است که جامعه در چهارسال پیشِرو طی خواهد
نمود. اگر آن 13درصد کسانی که در این دوره نارضایتی خود را با ریختن
آرای باطله نشان دادند از آن 48 درصد آرای ریخته شده در صندوق کسرکنیم،
به واقع 35درصد از واجدین شرایط برای برگزیدن یکی از پنج کاندیدای چیده
شده توسط شورای نگهبانِ همهکاره در ویترین رغبت نشان دادهاند و این
اتفاقا مطلوبِ جریانات مردمستیزی بود که
رسما
اعلام کردند
"ما به شورِ انتخاباتی نیازی نداریم!"
مغایرت بیسابقه در آمار اعلامی وزیر کشور در رسانۀ ملی پس از انتخابات
هم به تعداد 440158 رای ناشی از آرای
مفقودشده نسبت به مجموع آرای اخذ شده نیز حاکی از آن بود که در
پشتِ پردۀ سیاست خبرهایی است که طبقِ معمول باید از دیدِ نامحرمان
-یعنی جمهورِ مردم ایران- پنهان بماند. در این دوره، مناظرههای کمرمق
و وعدههای کاذب و بعضا مضحک و غیرعلمی کاندیداها هم نتوانست تنورِ
سردِ انتخابات را گرم کند و آمار رسمی اعلام شده، خود نقطۀ پایان
پُررنگی بر عمر تز "انتخاب بین بد و بدتر"
نهاد.
یکی از کاندیداهای پوششی انتخابات ریاست جمهوری در مناظرههای
تلویزیونی این دوره که کمترین آراء را کسب کرد، وعده داد "نظامِ
مالیاتی را جوری اصلاح میکنیم که در روستاها مالیات کمتری داده شود!"
یعنی او نمیداند که بهموجب مادۀ 81 قانون مالیاتهای مستقیم
"درآمد
حاصل از کلیه فعالیتهای کشاوزی، دامپروری، دامداری، صیادی، ماهیگیری،
پرورش ماهی و... صنایع روستایی"
کلا از پرداخت مالیات معاف هستند؟ و اگر میداند، چرا با عوامفریبی
وعدۀ اصلاح نظامِ مالیاتی و کاهش مالیاتِ روستائیان آنرا میدهد؟
برای اکثریت مردم ایران شامل تودههای چندده میلیونی کارگران و
زحمتکشان و خانوادههای آنها که با هیولای گرانی و تورم و نداری و
ویروس مرگبار کرونا دست به گریبانند، چیزی که دیگر اهمیتی ندارد، چهرۀ
"خندان" یا "عبوس" و یا قدرت سخنوری یا الکن بودن آن یا این رییس
جمهورِ منتخب است. مردم ایران نه بر اساس وعدههای دوران انتخابات، که
با کارنامه و عملکرد آنها قضاوت خواهند کرد. اولین پیامدِ بیاثر شدن
صندوق رای را به تدریج در فعالترشدن
و پاگیری جنبشهای اجتماعی و بهویژه به میدانآمدن بخشهایی از طبقۀ
کارگرِ آگاه و رزمنده با اعتصابات سراسری، به رغم ادامۀ جوّ فشار و
سرکوب در این روزها شاهدیم که طبعا با اشکالِ پیشین مبارزۀ صنفی نظیر
تجمعاتِ اعتراضی پراکنده متفاوت است.
در دوهفتۀ اخیر دهها هزار کارگر شاغلِ عمدتا پیمانی در بخشهای مرتبط
با نفت و گاز و پتروشیمی و نیروگاهی برای نخستین بار پس از 42 سال با
شعار "نفت و گاز آسان تولید نمی شود؛
بهایش زندگیِ ماست" و طرح خواستههای صنفی نظیر افزایشِ
حقوق، بهبود شرایطِ بهداشتی و ایمنی محیط کار، حذف قوانین ویژۀ مناطق
آزاد تجاری، کوتاه کردن دستِ پیمانکارانِ زالوصفت و لغو فضای پادگانی
در محیطهای کار دست از کار کشیدند که با حمایت گسترده طیف های مختلف
صنفی و سیاسی و حتی تعطیلی بازارهای چند شهر روبرو شده است.
در عرصۀ جهانی، دبیرکل اتحادیۀ جهانی اینداستریال
(IndustriALL Global Union)
که یک اتحادیۀ کارگری جهانی با بیش از ۵۰ میلیون کارگر عضو در ۱۴۰ کشور
جهان است، ضمن پشتیبانی از اعتصاب سراسری کارگران ایرانی با ارسال
نامهای از مقامات جمهوری اسلامی خواست بدونِ تعلّل به مطالباتِ آنها
رسیدگی کند.
در این مسیر، یگانه ضامنِ موفقیتِ چنین خیزشی دو عنصرِ "استمرار" و
"یکپارچگی" است که نمونۀ موفق آن را در مبارزات کارگران هفتتپۀ شاهد
بودیم و چه زیباست وقتی
پای هنرمندان و نویسندگان نیز بهتدریج به صحنۀ حمایت از جنبش کارگری
کشورمان باز میشود.
کیهان کلهر،
موسیقیدان متعهد و مردمی نیز با انتشار پستی در اینستاگرام با هشتگ "کارگران
صنعت نفت را تنها نگذاریم!"،
از اعتصاباتِ سراسری کارگران و زحمتکشان حمایت کرد و این شاید
تلنگری باشد برای جامعۀ هنری و ادبی ایران تا با یادآوری وظیفه که
همانا ایستادن در کنار مردم و دفاع از مطالبات روشن آنها در مقابل ظلم
و بیدادِ سرمایه است، صف خود را از مبلغانِ تئوری "هنر برای هنر" و
پیروان مکتب بورژوایی "هنرِ ناب" جدا کنند؛ که به مصداق این بیت از
شاعرِ ناشناس "غیر از هنر که تاجِ سرِ
آفرینش است/ بنیادِ هیچ منزلتی پایدار نیست."
و امّا این ویروسِ بلاگرفتۀ کرونا...
در
شرایطی که بسیاری از کشورهای جهان به سمت برداشتن محدودیتهای کرونایی
حرکت می کنند، در ایران به رغم آغاز
"موج
پنجم"
همهگیری، آنهم سویۀ جدیدی از ویروس کرونا -موسوم به
"دلتای
هندی"- متاسفانه بحث تولید واکسن و واکسیناسیون مردم بهدلیل تداوم
سیاست پنهانکاری ودروغپراکنی مسئولین بهکُندی پیش میرود. وقتی
بزرگترین غولهای داروسازی جهان ساکت هستند، ولی در ایران هر هفته از
یک واکسن ساخت داخل رونمایی میشود؛ وقتی رییسجمهور ادّعا میکند که
"همهگیری
کرونا در ایران در حالِ اتمام است!"،امّا کارشناسان نسبت به فاجعه
سرایتپذیری بیشتر سویۀ جدید ویروس هشدار میدهند؛ وقتی وزیر شارلاتان
بهداشت به دروغ اعلام میکند که "مجوز استفاده از واکسن کوو- برکت صادر
شده!"
و بلافاصله ستاد مقابله با کرونا میگوید
"هیچ
مجوزی برای تولید واکسن ساخت داخل صادر نشده است!"؛ وقتی واکسن مزبور
هنوز فاز دوم و سوم کارآزمایی بالینی خود را طی نکرده و اطلاعات آن
منتشر نشده، بهشکلی عجولانه نمایشِ تزریقِ آن به بالاترین مقامِ کشور
را ترتیب میدهند؛ وقتی در آن قراردادِ عجیب، بهای فروش هر دوز واکسن
مزبور به 200 هزار تومان قیمتگذاری
میشود؛ وقتی جهانپور، معاون فاسد وزیر بهداشت منتقدان به شیوۀ
واکسیناسیون را
"پُفیوز"
خطاب میکند؛ و بالاخره در روزهایی که بیش از 100 شهر بزرگ کشور در
وضعیت قرمز و 200 شهر در وضعیت نارنجی به سر میبرند، آمار روزانه
قربانیان هنوز سهرقمی است و شاهد میتینگهای انتخاباتی و برگزاری
کنکور سراسری بدون رعایت حداقلی پروتکلهای بهداشتی و ازدحام جمعیتِ
افراد مسن برای واکسیناسیون بیبرنامه هستیم، معنی و مفهوم همۀ این
گزارهها این است که یک جای کارِ حکمرانیِ حاکمانِ خوابآلوده و نالایق
در میهن عزیزمان میلنگد و این مشکل تنها و تنها با اراده و عملِ جمعیِ
آگاهانۀ مردمِ ایران برطرف خواهد شد.
بنابراین برای مردمِ انقلاب57، تیر78، خرداد76، خرداد88، دی96، آبان98
و کارگران اعتصابی امروز،کارنامه و برنامه و عملکرد رییس جمهورِ انتخاب
یا منصوبشده اهمیت دارد و نه عبوس یا خندان بودن و وعدههایی که تا
امروز دادهاند. صدای پای پابرهنهها و سلبِ مالکیتشدگان را بشنویم که
از "خوابِ گران" برمیخیزند و با اتحاد و همبستگی و جنبشِ نیرومندِ
خود، دیر یا زود بساطِ دروغ و تبعیض و فساد و ستمِ طبقاتی سرمایهداری
نئولیبرال ایران و همۀ ژاژخایان و پااندازانشان را از صحنۀ میهنِ خود
برخواهند چید...
مردم ایران بیشک لایق زندگی بهتری هستند، امّا اگر طالب برپا داشتن یک
زندگی بدون تبعیض و صلحآمیز در سایۀ نظامی عادلانه، ملی و دمکراتیک
هستند، کار نسبتا دشواری در پیش دارند؛ دشوار، امّا با آیندهای
تابناک...
آدمی را طلب وُ شوقِ "شناخت"/
سخت اندر شَعَف وُ شور انداخت/ وآنکه بیدار شد از خوابِ گران:/
دشت را دید، کران تا به کران/ ژاژها بود - که تا مُرد دروغ،/ نسل ها
سوخت - که تا زاد فروغ/ راهسنگِ خِرَدَم، گام به گام/ میبَرَد از رَهِ
پیکار به کام.
(ا.ط)
شورای دبیران ارژنگ
برای دریافت فایل کلیک کنید
تارنگاشت ارژنگ برای دریافت
تمام شماره ها :
https://mahnameh-arzhang.com/
|