2020-03-26

نویدنو 05/01/1399                چاپ مطلب

• بدبختانه، جامعه جهانی- که هر گز مشکلی  با از بین بردن منابع و انسان های بسیاردر تعقیب جنگ ، با مانورهای منظم و نیروهای دخالت سریع ندارد- هرگز برای آمادگی برای احتمال بیماری های همه گیرکاری انجام نداده است. اصلا هیچ کار.

   

بارها و بارها به ما هشدار داده شد - ما توجهی نکردیم

 نیکولتا دنتیکو- هاتف رحمانی

هم در شهرهای بزرگ و هم در شهرهای کوچک ، در اروپا و در سراسر جهان ، ما هر روزه عمیق تر به سوی یک سناریوی سر راست از یک فیلم  تخیلی حرکت می کنیم، به نحوی که خیابان های خالی، دستکش های لاتکس ، ماسک های صورت و منزوی کردن فردی به هنجارعادی تبدیل می شود.

روز یکشنبه در هند، اولین آزمون تعطیلی کامل ملی در تاریخ انسان از 7 صبح تا 9 شب صورت گرفت که 1.3 میلیارد شهروند را در کشوری که تخمین زده می شود 1.8 میلیون نفراز آنان بی خانمان هستند و 73 میلیون نفر شرایط زندگی آبرومندی ندارند درگیر کرد. پیش از این تمام دنده های جهان از سوی یک ویروس هرگز به توقف کامل دچار نشده بود. ویروس سارس - کووید2 ناشی از جهش دورگه انواع در جای نامعلومی در شهر ووهان ساخته شد، وبعد از آن در عبور از تمام مرزهای ملی غیر قابل توقف بوده است ، مرز هایی که جهانی سازی در دهه های اخیر برای از بین بردن تا حد ممکن این مرزها تلاش کرده بود.

این امر در عین حالی که به ما یادآوری می کند که ما ، با وجود سستی های کارکردی و وجودی خود ، چقدر دراین زمین به هم مرتبط و وابسته ایم ، اما اولین تناقض آن است که از ماه های اول فراگیری جهانی ویروس چند جانبه گرایی کنار گذاشته می شود.

جامعه جهانی، که امروز در حال بازی با تعهدات خود - همیشه بهانه ای برای تاخیروجود دارد- برای توسعه پایدار است، هرگز از نشانه های فساد تدریجی که از آغاز هزاره شاهد آن بوده است، یعنی ازحمله به برج های دو قلو و بحران مالی 2008 ، که هرگز به صورت واقعی پایان نیافت چیزی نیاموخته است.

جامعه جهانی هرگز خواهان آموختن آن  نبود که باید به صورت کامل بنیاد بی کفایت بهره کشی اقتصاد جهانی از سوخت فسیلی را، که به صورت پیشرفته ای در حال نابود کردن محیط زیست و ایجاد بی عدالتی است متوقف کند.

حتی بد تراز آن، در عصر دانش ما، جامعه جهانی هرگز ارزش یافته های جامعه علمی را درک نکرده است . کارشناسان سازمان بهداشت جهانی سال ها نسبت به امکان بیماری همه گیر مانند انفولانزای اسپانیایی 1918هشدار داده بودند.

گزارش پاییز 2019در باره آمادگی برای فوریت های بهداشتی از سوی هیئت پایش آمادگی جهانی بانک جهانی تاکید می کند که" یک تهدید بسیار واقعی حرکت شتابان ، همه گیری به شدت کشنده یک میکروب بیماری زای تنفسی" است که می تواند 5 درصد اقتصاد جهانی را نابود کند.

اکنون که ما در میانه ی بحران هستیم ، سارس - کوید-2 دقیقا همان ویروسی به نظر می رسد که انتظارش را داشتیم . ویروسی که جلوگیری از آن دشوار تر از کنترل ویروس های اولیه گونه های متقاطع قرن جاری - سارس در سال 2003 در چین - است . کووید 19 سبب 10 برابر ابتلای بیشتر در یک چهارم زمان شده است.

بدبختانه، جامعه جهانی- که هر گز مشکلی  با از بین بردن منابع و انسان های بسیاردر تعقیب جنگ ، با مانورهای منظم و نیروهای دخالت سریع ندارد- هرگز برای آمادگی برای احتمال بیماری های همه گیرکاری انجام نداده است. اصلا هیچ کار. در امریکا، آخرین مانور جدی شبیه سازی به یک بیماری همه گیر به سال 2001 بر می گردد( مانور زمستان سیاه). اروپا حتی وضعیت بدتری دارد. اروپا حتی سیاست مشترک بهداشتی در سطح اتحادیه اروپا ندارد، از این رو هیچ برنامه مشترکی برای از میان برداشتن یک فوریت سلامتی وجود ندارد.

در حقیقت، در حالی که اولین شیوع ویروس آشکار شدن خرابی در ووهان بود، کشورهای اروپایی از فاصله به چین نگاه می کردند، به نحوی متقاعد - ظاهرا هیچ کس نمی دانست چرا- که همه گیری ممکن است هرگز اثری روی جهان غرب نگذارد.

آن ها می توانستند با مطالعه داده های اپیدمولوژیکی ( شناخت بیماری های همه گیر) که چین از آغاز آن  در 7 ژانویه ( روزی که همه گیری رسما اعلام شده بود) به بعد در میان گذاشته بود کار بهتری انجام دهند. آن ها می توانستند به فهمند که احتمالا کل جهان باید با کووید 19 در مراحل مختلف تکامل ویروسی آن برخورد کند. در واقع، بر خلاف الزامات همکاری خواسته شده از سوی مقررات بهداشت جهانی که از سوی سازمان بهداشت جهانی در سال 2005پس از شیوع سارس تصویب شده بود، کشورهای اروپایی (مانند دیگر کشورهای جهان) در کنترل یک شکل ویروسی  خودمختاری گرایانه سلامتی بوده اند که اغلب انفعال خوانده می شود.  

می توان آن (شکل) را فورمول کامل تبدیل اروپا به کانون جهانی گسترش ویروس نامید.

کووید 19 در مبتلا کردن ایتالیا زمان راحتی در اختیار داشت : اینجا، خدمات سلامت ملی - بنا شده بر پایه ارزش های عام- یکی از انقلابی ترین و موثرترین موسسات در اروپا در بخش رفاه ، ابتکارسیاست عمومی بود، که پیش از هر چیز دیگری به توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور کمک کرده است، با کاهش های پیاپی بودجه به زانو در آمده است. در کمتر از 10 سال ، از سال 2010تا 2016 ، 70.000 تخت بیمارستانی ناپدید شد، 175 واحد بیمارستانی بسته شد، و دفاترمستقل محلی از 6452 در دهه ی 1980 به فقط 101 واحد در سال 2017 کاهش یافت. همه هم به خاطر سود مراقبت بهداشتی خصوصی و صنعت بیمه، که هیچ محافظتی را در برابر بیماری های فراگیر عرضه نمی کند. هزینه های بهداشت بخش خصوصی تا 9.6 درصد در سال 2017 افزایش یافت، و 7 میلیون ایتالیایی را نا گزیر بدهکار کرد.

اکنون ، با شیوع کووید-19،ما شاهد ماهیت واقعی همه هستیم . در کشور های بسیاری، مردم انگار که اتفاقی نیفتاده است به زندگی خود ادامه می دهند- حتی امروز، چندین دولت اروپای شمالی صرفا به مردم نصیحت می کنند که از گردهمایی های گسترده اجتناب کنند، در حالی که " قرنطینه" به عنوان مفهومی مبهم باقی می ماند. بسیاری به انتخاب خود قرنطینه شده اند.

اصول همبستگی خاطره ای دوراست - کافی است به واکنش های آلمان و فرانسه در برابر درخواست لوازم پزشکی ایتالیا بیندیشیم. و تنش قدیمی و خشن بین حق سلامت و منطق اقتصادی یک بار دیگر سبب تمایل به نوسان بسیار زیاد به سمت بازارشده است. برای موسسات اروپایی بیش از سه ماه طول کشید تاعظمت چالش بیانیه فوریت سلامت جهانی سازمان بهداشت جهانی را دریابند. چند روز قبل، سرانجام بانک مرکزی اروپا برنامه خرید اضطراری 750 میلیارد یورویی برای بیماری همه گیر، به علاوه 1.8 تریلیون یورو برای وام های جدید به خانواده ها و کسب و کار ها را تصویب کرد. کمیسیون اروپا هم به نوبه خود پیمان پایداری[1] را به حال تعلیق در آورده است.  

دوران پسا کووید -19 مانند دوران پسا جنگ ، با ویرانه های بسیار برای غربال کردن و متاسفانه با تلفات بسیار- و نیز با درخواست برای باز سازی- همراه خواهد بود. اما ما شرایط جدید و آگاهی جدیدی برای بازنویسی اشکال سیاست ها برای اروپا، که می تواند قوی تر باشد، چون می تواند عادلانه تر و بر برابری واقعی بنا شود خواهیم داشت. با حضور حیرت زا و دردناک ویروس در قاره ما، خاموش کردن و نامرئی کردن ویروس کرونا به صورت تناقض نمایی تنها فرصت ماست.  

سرچشمه : ال مانیفستو

از این قلم :

ادامه:

آرشیوماهانه

نقل مطالب نوید نو با ذکرمنبع آزاد است

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید