2019-06-02

نویدنو  11/03/1398 

• کاراکترهای به شدت باورپذیر و جذاب و نیز توصیفات دقیق شرایط و محیطِ اجتماعی، در داستان های کتاب، در کنار ترجمه ی روان و شیوای محمد خلیلی، که خود از کوشندگان بنام جنبش کارگری و نویسندگان و مترجمان متعهد میهن ماست، تجربه ای دلپذیر را به خواننده هدیه می کنند و وی را به سفری هیجان انگیز در آذربایجانِ آن دوره و مشاهده ی کار و پیکار توده های کار و زحمت می برند.

معرفی کتاب: پری خاله و لنین

نویسنده: میرزا ابراهیم اف -برگردان: محمد خلیلی

موضوع: داستان های کوتاه از جمهوری آذربایجان اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی

ناشر: نشر گل آذین ، تاریخ انتشار: 1398،تعداد صفحات: 167،قیمت: بیست و پنج هزار تومان ،شابک: 7-14-6352-622-978

   کتاب پری خاله و لنین مجموعه ای است از پنج داستان کوتاه با نام های پری خاله و لنین؛ منطق حسنوویچ؛ سپیده دمان؛ تندیس؛ یاغی. این داستان ها از مجلد اول مجموعه ی  آثار آکادمیسین، میرزا ابراهیم اف، نویسنده ی شهیرِ خلق آذربایجان شوروی انتخاب شده اند. میرزا ابراهیم اف( 1911 روستای ایوق سراب – 1993 باکو) از چهره های مشهور و برجسته ی ادبیات آذربایجان شوروی است. علاوه بر نشان «قهرمان کارگری سوسیالیستی»، افتخارات دیگری نظیر «مدال ملی آذربایجان»، «مدال بین المللی نهرو» و نیز سابقه دبیری شورای نویسندگان پرولتر و نیز سردبیری نشریه وطن یولوندا، در کارنامه ی وی به چشم می خورند. خاستگاه و پیشینه کارگری، تجربه ی زیسته و نیز  حضور فعال وی در عرصه های مختلف پیکار انقلابی، موجب شده تا درک بلاواسطه و دست اولی از بسیاری مسائل، مشکلات و دستاوردهای جامعه ی اتحاد جماهیر شوروی و به ویژه جمهوری آذربایجان داشته باشد. بازتابِ چنین خصایصی در آثار وی، موجب می شود تا خواننده، با روایتی مستندگونه از فضای پیش از انقلاب اکتبر، شور و امید توده ها به انقلاب، ضعف ها، کاستی ها و نیز همبستگی خلق ها در جریان جنگ کبیر میهنی، مواجه شود.

  داستان های کتاب در سبک رئالیسم سوسیالیستی نگاشته شده اند و در عین بازتابِ دقیق شرایط عینی و ذهنی آن دوره و نیز معرفی تیپ های گوناگون اجتماعی و وابستگی ها و موضع گیری های طبقاتی شان،  حد اعلای تعهد حزبی، جهت گیری ایدئولوژیک، گرایش انقلابی و مردمی و نیز قلم نیرومند نویسنده را در پیش چشم می گذارند. کاراکترهای به شدت باورپذیر و جذاب و نیز توصیفات دقیق شرایط و محیطِ اجتماعی، در داستان های کتاب، در کنار ترجمه ی روان و شیوای محمد خلیلی، که خود از کوشندگان بنام جنبش کارگری و نویسندگان و مترجمان متعهد میهن ماست، تجربه ای دلپذیر را به خواننده هدیه می کنند و وی را به سفری هیجان انگیز در آذربایجانِ آن دوره و مشاهده ی کار و پیکار توده های کار و زحمت می برند.

  برای آشنایی با سبک و فضای داستان ها، به قطعه ای از داستان پری خاله و لنین توجه کنید. پری خاله قهرمان داستان زن عادی روستایی است که خانه و باغچه اش را ارباب غصب کرده ، شوهرش در زندان مرده و تنها پسرش که در زندان بود با شورش انقلاب آزاد و به صف انقلابیون پیوسته است . پری خاله پس از ان که ایادی ارباب و ضد انقلاب محل شورای ده را به آتش می کشند و پرچم انقلاب را می سوزانند ، در همایشی که در میدان روستا تشکیل شده است سخن می گوید :

  « پری خاله در میتینگ سخنرانی کرد. او از زندگی خویش گفت. از دوران رژیم گذشته، از صفیر شلاق هایی که همیشه بالای سر روستاییان زحمتکش در چرخش بود و مصیبت هایی از این قبیل را مطرح کرد، آن گاه، گفت: « این حکومت مال ماست، این مملکت مال ماست.» و در این لحظه بی اختیار از راز خود که آرزوی دیدار با رهبر انقلاب بود، پرده برگرفت:

-      واقعا از داشتن چنین آرزویی شرم می کنم. آیا رهبر انقلاب از من سئوال نخواهد کرد که پرچم انقلاب را چه کسانی تکه تکه کردند و به خاکش کشاندند؟ اصلا شماها به چه دلیل مدرسه را تعطیل کردید و درِ کلاس های پیکار با بی سوادی را بستید؟! من در این موارد به رهبر انقلاب چه جوابی بدهم؟ باید به او بگویم که ما هنوز بیدار نشده ایم، ما هنوز از خواب غفلت برنخاسته ایم. بگذار کمی دیگر در خواب بمانیم تا چشم هامان به طور کلی بسته شود. آن وقت که کار از کار گذشت، بیدار خواهیم شد و دیگر هیچ وقت حق نخواهیم داشت که برای خواسته هامان دهان باز کنیم!

  پری خاله سخنانش را لحظه ای قطع کرد و زیر نگاه های هیجان زده مردم و حتی زیر نگاه مبهوت صدر کمیته انقلاب، پرچم را بالا برد و بعد به ولی سپرد و گفت: «پسرم این پرچم را ببر و بر سر در کمیته ی ده نصب کن!» آن گاه رو به مردم کرد و ادامه داد:

-      آن هایی که ناموس و شرف دارند، آن را مثل مردم چشم شان حفظ خواهند کرد. این بیرق انقلاب است.»

  همه قهرمانان داستان ها عادی ترین افراد جامعه آذربایجان و شوروی هستند که برای تغییر سرنوشت خود می کوشند . نویسنده با قلم واقع بین و روان خویش صحنه های بدیعی از واقعیت های دوران های مختلف کشور شورا ها را به تصویر می کشد . ترجمه با شکوه و قابل تحسین محمد خلیلی به گیرایی داستان ها می افزاید و خواننده را مشتاقانه به ادامه داستان ها می کشاند . نویدنو خواندن این کتاب را به خوانندگان خود پیشنهاد می کند.

بازگشت به صفحه نخست

مطلب را به بالاترین بفرستید:

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید