نویدنو:15/05/1388                                                                     صفحه قابل چاپ است

 نویدنو

 

کودتاهای قرن بیست ویکم

نویسنده: لاورا کارلسن -برگردان: مهرگان

کودتای هندوراس

تحکیم قدرت از طریق اعمال بیرحمانه زور، نمایشگر یک گام  جدی به عقب برای منطقه است. چگونه امکان پذیر است که کودتایی در قرن بیست ویکم انجام گیرد و پایدار بماند؟ این مسئله ای است که جامعه جهانی پس از کودتای ضد مردمی هندوراس در 28 ژوئن با آن مواجه است. در آن روز، نیروهای مسلح هندوراس مانوئل زلایا  رئیس جمهور منتخب دموکراتیک را ربودند و او را مجبور به پرواز به کاستاریکا نمودند. سازمان کشورهای امریکایی (او ای اس) ، شورای امنیت سازمان ملل، دولت امریکا و تمام کشورهای امریکای لاتین کودتا را محکوم کرده وخواهان بازگشت فوری رئیس جمهور زلایا شده اند. این  پاسخ دیپلماتیک بین المللی  به قدری قدرتمند و سریع بود ، که رژیم حاکم در هندوراس  را منزوی ساخت  . خیلی ها اعتقاد دارند که این پاسخ می تواند برای مجبور کردن روبرتو مبشلتی ، رئیس جمهور تحمیلی توسط طراحان کودتا برای دست بر داشتن از ادعای خود مبنی برحکومت زورمندانه  کافی باشد.

از زمانی که آمریکای مرکزی از منطقه ای مصیبت بار وخونین از دیکتاتوری های نظامی  متکی به  پشتیبانی دولت امریکا خارج شد، دهه ها گذشته و این دوران تغییر یافته است. پرزیدنت اوباما با فراخوان جهانی برای اعاده  دموکراسی درهندوراس ، با ملل امریکای مرکزی فقیر نگه داشته شده هم آواز شد. هندوراس از طریق بستن موقت مرزها توسط کشورهای همسایه امریکای مرکزی ، مسدود شدن وام های بانک جهانی وصندوق بین المللی پول، توقف واردات نفت از پتروکارئیب، تعلیق کمک 16.5میلیون دلاری امریکا در میان سایر تحریم های اعمال شده اقتصادی آسیب دیده است.  

با این حال رهبران کودتا با سرسختی به قدرت چسبیده اند .آنها در 7 جولای به هواپیمای حامل زلایا و میگوئل اسکوتو رئیس شورای امنیت سازمان ملل اجازه فرود در پایتخت هندوراس در توگوسیگاپا را ندادند. میشلتی اظهار داشته است که تا برگزاری انتخابات اعلام شده در ماه نوامبر در قدرت باقی خواهد ماند، و هرگز به زلایا اجازه بازگشت بعنوان رئیس جمهور را نخواهد داد.درحال حاضر محدودیت رفت وآمد، پست های بازرسی نظامی در مناطق مختلف ، و دستور دستگیری رهبران اتحادیه های کارگری، روستائیان، بومی ها و جنبش های حقوق بشر در کشور صادر شده است. نیروهای امنیتی حداقل سه نفر را کشته اند. جنبش های  اجتماعی به راهپیمایی در خیابان ها ادامه می دهند و تعداد و سطح سازمان یافتگی آن ها که برای بازگشت پرزیدنت زلایا وحق او برای مراجعه به افکار عمومی درباره مجلس قانون اساسی مبارزه می کنند، روز به روز افزایش می یابد. همین مسئله بود که جرقه کودتا توسط نیروهای نظامی، سیاست مداران محافظه کار وتجار را روشن کرد.  

در تلاش برای تغییر اوضاع، اسکار اریاس رئیس جمهور کستاریکا میانجیگری بین دوطرف را آغاز کرد. خیلی زود آشکار شد که نباید امید چندانی به موفقیت این میانجی گری داشت، چون میشلتی از امکان اجازه باز گشت زلایا – شرط لازم برای زلایا، جامعه جهانی وجنبش های شهروندان هندوراس – خودداری کرد. مبشلتی تنها یک روز پس از مذاکرات ، با خودداری از ملاقات با زلایا،  به هندوراس باز گشت ونماینده ای را پشت سر خود باقی گذاشت که به دلیل عدم رضایت رهبران کودتا،  قدرت پیش برد مذاکرات را نداشت. دومین دور مذاکرات در 18ام جولای هم  به همان نتیجه منجر شد. با این فرض که رژیم منزوی وتحریم شده و با مردم خود رودر رو قرار گرفته است، چگونه امکان پذیراست که کودتا درحال ورود به چهارمین هفته خود، سرسختانه  به تحکیم کنترلی مشغول باشد که وسیعا غیر قانونی اعلام شده است؟

وقت آن رسیده است دریابیم که فشارهای دیپلماتیک به تنهایی کارگر نبوده است .لازم است که دولت امریکا همراه با سایر کشورها، از گفتگو عبور کرده وکاربست اقدامات مشخصی را آغاز نمایند، هر چند تحریم اقتصادی محدودی اعمال شده است ،اما  بنا به گفته بیانیه رسمی وزارت امور خارجه که کودتایی در هندوراس انجام گرفته است، اقدامات باز هم بیشتری مورد نیاز است . فشارهای بازرگانی نیز باید بر اساس موافقت نامه تجارت آزاد امریکای مرکزی (کافتا) به کار گرفته شود .اگر چه این امر مستلزم بهای گزافی نه تنها برای رژیم موجود بلکه برای مردم هندوراس است. اما مردم نشان داده اند که این فشارها ضروری هستند و خواستار آنند که دولت امریکا وسایر کشورها این تحریم ها را اعمال نمایند. رهبران کودتا و نیروهای ماورا راست بین المللی که از آنها حمایت می کنند، می دانند که هندوراس مورد آزمایشی برای دولت اوباما و جهان است. اگر رهبران کودتا در تحکیم  قدرت مبتنی بر نیروی نظامی موفق شوند، این  یک گام جدی به عقب برای حاکمیت قانون در منطقه خواهد بود.

مردم هندوراس اشتیاق خود را برای پذیرش مخاطرات شخصی به دلیل شرکت در تظاهرات خیابانی علیه کودتا و تحمل پی آمدهای تحریم بیشتر نشان داده اند. مردم سایر نقاط دنیا هم باید راه آنها را در مبارزه برای دموکراسی پیگیری نمایند واز دولت ها کاربست اقدامات شدیدتر برای اعاده نظم قانونی درهندوراس را مطالبه نمایند. تنها درآن صورت ارسال این پیام یکبار دیگر وبرای همه امکان پذیرخواهد بود که کودتای نظامی در قرن بیست و یکم قابل پذیرش نیست.  

 

 

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin

بازگشت به صفحه نخست         

                            


Free Web Counters & Statistics