نویدنو:27/01/1387                                                                     صفحه قابل چاپ است

توافق نامه خودرو سازها: خوب ، بد، زشت

به قلم اسکات مارشال* - برگردان : کامراد

 

       دست مزد ها و شرایط کاری اتحادیۀ کارگران خودرو سازی (UAW) ، همواره استاندارد هایی را برای کلیۀ تولید کنندگان ( ایالات متحدۀ امریکا) برقرار کرده اند.این ها به نوبۀ خود فشار روز افزونی را بر دست مزدها و مزایای کلیه کارگران وارد کرده اند . اما در حال و هوای سیاسی و اقتصادی امروز ،مذاکرات عمدۀ سیاسی و اقتصادی در بخش تو لید برای کارگران ناخوشایند است. هجوم سی سالۀ جناح راست / موسسه ها ، بر قانون کارو حقوق کارگران،خسارت عظیمی به بار آورده است.جهانی سازی سرمایه دارانه با تحریک دیوانه وار  صدور سرمایه و محصولات ،اهرم اتحادیه را به میزان زیادی ،تضعیف کرده است .

    در سال 1979، جنرال موتورز بیش از 000ر400 نفر از کارگران خودرو سازی ایالات متحده را جذب کرد،این رقم امروزه  به کمتر از 000ر80   کارگر خودرو سازی ، کاهش یافته  که بازهم روبه کاهش است .بهره وری کارگران خودروسازی ایالات متحده از هر نقطۀ دیگری در جهان بیشتر است.هزینۀ دست مزد در حدود  10 درصد هزینۀ خودرو است .درحدود 25%  از کارگران خودرو سازی در ایالات متحده ،عضو اتحادیه ها هستند. اگر محیط حرص و ولع موسسه ها  ،تقلب ،کلاه برداری ، گوش بری  و  رشوۀ علنی شرکت ها در وال استریت را در بحران جاری مالی  و وام رهنی،  به این ها اضافه کنید ،زمینۀ لازم برای ارزیابی قرارداد ها و توافقات  کارگران جنرال موتورز / ایالات متحده را در اختیار خواهید داشت.

خوب

   از زمان اخراج 000ر73 نفری کارگران خودرو سازی در ماه گذشته ( اواخر سال 2007) در اعتصاب ملی (سراسری) بر علیه جنرال موتورز در 30 سال اخیر، آنها شجاعت ،رزمندگی  و سرزندگی از خود نشان داده اند. در ظرف چند دقیقه ، همبستگی خود جوش در میان بخش وسیعی از نیروی کار و طبقۀ کارگر فوران کرد .

    راننده های کامیون ها جا به جا به جایی قطعات را متوقف کردند،و این امر به توقف سریع کارخانه ها در کانادا و مکزیک منجر شد . کاروان های پشتی بانی کننده ،سایر اتحادیه ها و مردم، نشاط و حمایت و بردباری  خود از دفاع از صفوف اعتصابات را به نمایش گذاشتند.AFLCIO ، تغییر برای پیروزی و اکثر اتحادیه ها با قول حمایت ، از خود واکنش نشان دادند . این همبستگی ،صرفا به  اتحادیه های کارگری تعلق نداشت. هر نیروی کاری و بسیاری در پی آنها ، می دانست که کارگران  جنرال موتورز در خط مقدم مبارزه برای همۀ ما قرار داشتند ، و آمادۀ پشتی بانی از آنها بودند.

بدترین

     قرارداد جی. ام. مانعی بر  سر راه  کارگران خودرو سازی و کل طبقۀ کارگر ایالات متحده امریکا است. بد ترین ویژگی آن ،یک سیستم استخدام دو مرحله ای است که به معنای آن خواهد بود که دستمزد کارگران جدید ،تقریبا نصف دستمزد کارگران ارشد باشد  و مزایای کمتری هم دریافت کنند .با پول خرید سهام توسط کارگران فعلی و بازنشستگی مورد انتظاریک سوم کارگران فعلی در 5 سال آینده ،مرحلۀ دوم می تواند به مرحله ای عمده در پایان قرارداد بدل شود. این امر مانعی بزرگ و واقعی برای کارگران جوان  تری است که به زودی اکثریت را تشکیل خواهند داد.چه کسی حاضر است با نصف دستمزد و مزایای کمتر راه والدین خود را در شرکت های خودرو سازی ادامه دهد؟

   تفرقه و بی عدالتی پی آمد آن ،همگی نقش  بزرگی در تضعیف اتحادیه ،به ویژه در کارگاه ها دارد. فراتر از آن ،اتحادیه مشاغل خودرو سازی،  یک راه مهم برون رفت از فقر برای کارگران افریقایی،امریکای لا تینی و به ویژه زنان کارگر بوده است .سیستم دو مرحله ای به میزان زیادی ،زیر پای این نوع فرصت را خالی خواهد کرد .

     بخش مراقبت های بهداشتی قرارداد هم خطرات بزرگی دارد.این بخش مسئولیت را از دوش    جی . ام بر داشته و به عهدۀ اتحادیه می گذارد . این موضوع ، کارگران را در معرض بحران قرار می دهد .رکود ،ورشکستگی های بازار سهام و افزایش هزینه ها ،می توانند کارگران را با هزینه های افزایش یافته یا  کلا بیمه نشده، به حال خود رها کنند. صرف نظر از معضلات ایفای نقش       " بازی گر" توسط  اتحادیه برای وال استریت – صحبت از تضاد منافع است !- این کار به هموار کردن راه  زیر پا گذاشتن مسئولیت های این شرکت عظیم بین المللی در قبال مراقبت های بهداشتی ، و مطمئنا همراهی و پیروی سایر شرکت های متحد و غیر متحد آنها در این مسیر منجر خواهد شد .

     پذیرش این نوع توافقات توسط اتحادیه ،سازمان دهی اعضای جدید را دچار مشکل خواهد کرد.رهبری اتحادیۀ کارگران خودرو سازی (UAW)،قدرت اتحادیه و آمادگی اعضا برای مبارزه را دست کم گرفته است.هم زمان در آسیب پذیری واقعی جی .ام . زیاده روی کرده است.بازار خودرو هنوز هم برای جی .ام . حیاتی است .متاسفانه این توافق نامه در پی استقرار بلند مدت الگویی با فرض  " پیشروی از طریق توافق " است. در 25 سال اخیر ،قراردادهای توافقی،خواستار تامین امنیت شغلی بوده اند . ولی به محض این که " تضمین  " شغلی به امضا رسید ، ،جی . ام. و سایر شرکت های خودرو سازی شروع کردند به کاهش تدریجی آن در قرار دادهای بعدی .همان گونه که ران گتل فینگر [1] ،رییس اتحادیه کارگران خودرو سازی گفت ،کارگران می توانند به قدر کافی ببخشند و شرکت نمی تواند به قدر کافی بگیرد.مسابقه سقوط به پایین  در سراشیبی، هرگز متوقف نمی شود،به همین خاطر کارگران باید از آن اتوبوس پیاده شوند.عبارت حفظ موقعیت " رقابتی  " جی.ام. صرفا لاطائلاتی  است به معنای "  سود جی.ام.را بالا نگه  دارو بگذار کارگران هزینه آن را بپردازند ". متوقف کردن این انگیزه جی.ام. نیازمند قدرت عضویت در اتحادیه است .به این خاطر است که باید آماده شود و تجهیز شود.(اتحادیه) لازم است  به فکر تمام کارگران و طبقۀ کارگر باشد ،نه استراتژی دست به کار شدن به تنهایی.

   باید روشن باشد که استراتژی ها و تاکتیک های شکست خوردۀ مبارزه در صنعت خودرو سازی 30 سال اخیر ،امروزه کاربرد نخواهد داشت .استراتژی ها و تاکتیک های جدید باید بر شرایط خیلی  جدید صنعت جهانی شدۀ خودرو سازی مبتنی باشند.هم چنین باید بر این  واقعیت که بیشتر صنعت خورو سازی ایالات متحده،سازمان نیافته است ،منطبق باشد. قدرت یک اتحادیه ، اعضا و تعداد آن است.و به طور روز افزونی ،آن قدرت در قرارداد های نیروی کار جهانی است که می تواند غول هایی نظیر جی.ام.را به آن متصل کند.قدرت نیروی کار ،صرفا با خرد و محاسبات رهبران اش سنجیده نمی شود ،بلکه خرد واقعی رهبری و محاسبات برای پیروزی در این دنیای جدید است که مورد نیاز است .

یک ایدۀ خوب

    بنا بر عقیدۀ عموم ،  مقاومت جی.ام.در قبال خواست اتحادیه مبنی بر سرمایه  گذاری در کارخانجات ایالات متحده به منظور تضمین مشاغل ،بود که موجب اعتصاب شد.تلاش در جهت مجبور کردن جی.ام. به سرمایه گذاری و گسترش عملیات آن در داخل کشور،درهای مبارزۀ مهمی را باز کرد.سرمایۀ جی.ام.،کار سخت نسل های متعدد کارگران خودرو سازی است.کاملا حق به جانب کارگران بود که " حق " سرمایه گذاری جی.ام. را به چالش بکشند،  تا در جایی و جوامع و کسانی سرمایه گذاری کند که سرمایۀ آن را به وجود آورده اند  ، و جی.ام. بدون هیچ احساس مسئولیتی ،از آنها منتفع شده است .

    متاسفانه این قرارداد، راه فراری  که  " سقوط حجم فروش بازار " نامیده می شود ، به جی. ام. اعطا می کند که به بستن کارخانه ها و ختم  سرمایه گذاری در ایالات متحده منجر خواهد شد .حتی اگر  امیدوار باشیم  که  این قرارداد مشاغل را حفظ خواهد کرد و موجب سرمایه گذاری دراین جا (ایالات متحده) خواهد شد، باز هم نباید گذاشت که  جی.ام. این تصمیم ها را به تنهایی اتخاذ کند.

زشت

  هیاهوی  وال استریت راجع  به  جوش آمدن خون اش  از دست  کارگران خودرو سازی، واقعا زشت بود. هیاهویی که طیفی از  تشویق جی.ام.به برخورد سفت و سخت و نهایی با اتحادیه ، تا   رجز خوانی های دیوانه وار جیم کرامر  در ام.اس.ان.بی.سی.[2]  به " خرد کردن اتحادیه " را در بر می گرفت.

     بعد از توافق موقتی اعلام شده ، وال استریت شروع کرد به غرو لند کردن که که توافق ، کافی نبود. نفرت عریان این نخبه های سرمایه مالی (این اهل بخیه) به قدری زشت و هولناک بود که     نمی شد به آن نگاه کرد. دورۀ تظاهر به مشارکت طبقاتی به سر رسیده است . دوران  ،دوران عدم تظاهر به انصاف و عدالت است.

مبارزه ادامه دارد

      این مبارزۀ عظیم ،تمام نشده است . قراردادهای شرکت های فورد و کرایسلر  هنوز بلا تکلف اند و ممکن است که صفوف گسترده تری از اعتصابات را به وجود آورند. کارگران و تمامی جنبش های مترقی باید به ایجاد حمایت از این مبارزه ادامه دهند.  حتی در جی.ام.که به نظر می رسد ،این قرارداد به طور حتم درآن  به تصویب برسد، مبارزه ادامه خواهد یافت . اما سرانجام کسانی از ما که ماهیت طبقۀ کارگری گسترده تر این مبارزه  را درک کند ، مجبور خواهند شد ،تلاش های سیاسی خود را حول موضوعات مرکزی این مذاکرات ،دو برابر کنند.طرف پیروز انتخابات سال 2006 بر علیه جناح راست جمهوری خواهان ،انرژی کارگران خودرو سازی در اعتصاب شان و اجبار کارگران و نیروهای مترقی به تغییر جهت نیرو ، حتی بیشتر، در انتخابات سال 2008 – اینها شاخص های مهیجی هستند تا کارگران بتوانند آن چه را که در میز چانه زنی از دست داده اند ،در عرصۀ سیاسی به دست آورند.

     هر نامزد کنگره و ریاست جمهوری ،مجبور خواهد شد  درقبال مساله مراقبت بهداشتی ملی هر پرداخت کننده ای ،یا هنگام عبور از کنار قانون حق انتخاب آزاد کارگر[3]   (که اهرمی است برای حفظ کارگران مرسدس ،تویوتا،ب.ام.و.،و هوندا در اتحادیۀ کارگران خودرو سازی ) و راجع به خط مشی صنعتی و اجبار  به سرمایه گذاری مجدد در اساس تولیدی اقتصاد ما ، موضع خود را روشن کند .مبارزۀ کارگران خودرو سازی ،مبارزۀ ما است ! آنها باید پیروز شوند، در این صورت ما می توانیم پیروز شویم.

پایان

 

   * اسکات مارشالScott@rednet.org ،رییس کمیسیون کارگری حزب کمونسیت ایالات متحدۀ امریکا است.

بلاگ کمسیسون کارگری حزب کمونیست امریکارا درhttp://laborupfront.blogspot.com/   بخوانید .

 

 


 


[1] - Ron Gettlefinger

 

[2] - MSNBC's Jim Cramer

  |

بازگشت به صفحه نخست         

                            

Free Web Counters & Statistics