اطلاعیه‌ی از جنبش صلح آلمان
اخطار به مناسبت تهدید اسرائیل به جنگ علیه ایران
چندی است که در رسانه‌های بین المللی اخبار زیادی در باره‌ی مانور ارتش
اسرائیل برای آماده سازی حمله به ایران و تأسیسات اتمی آن انتشار
می‌یابند. بر اساس خبر مندرج در روزنامه‌ی تایمز مورخ
۱۶
ژوئیه، صحبت از "تدارکات جدی" در میان است. انتقال زیردریایی‌های
موشک‌اندازی که از آلمان خریداری شده‌اند به دریای سرخ و تمرین‌های
حمله در پایگاه‌های ایالات متحد آمریکا در نوادا و واشینگتن از جمله‌ی
این تدارکات هستند. دولت اسرائیل تقریبا هر هفته افکار عمومی جهان را
با اخباری در مورد تهدیدهای تازه‌ی ایران غافلگیر می‌کند.
پخش خبر دروغ در باره‌ی چراغ سبز «جو بایدن»، معاون رئیس جمهور آمریکا
به اسرائیل برای حمله به تأسیسات اتمی ایران نیز یکی از همین تدارکات
است. در این بین، پرزیدنت اوباما به صراحت علیه "چراغ سبز" موضع‌گیری
کرده است. با وجود این، «ایهود باراک» وزیر دفاع اسرائیل در تاریخ
۲۶
ژوئیه در گفتگویی با «رابرت گیتز»، وزیر دفاع آمریکا در باره‌ی مساله‌ی
اتمی ایران، بر امکان حمله‌ی نظامی تأکید کرد.
از سوی ایران نیز پیوسته از طریق تهدید علیه اسرائیل به درگیری دامن
زده می‌شود. به طوری که به تدریج فضای پیش از جنگ ایجاد می‌گردد. این
وضعیت بسیار خطرناکی است. خاور میانه و نزدیک نباید به آتش کشیده شود.
اکنون این پرسش مطرح می‌شود که آیا دولت راستگرای «نتانیاهو-لیبرمن»
انگیزه‌های دیگری برای تشدید تهدیدهای خود علیه ایران دارد این دولت با
توجه به خواست اوباما، رئیس جمهور آمریکا برای حل مشگل خاور نزدیک با
هدف راه‌حل دو کشور مستقل، در برابر وضعیت بسیار دشواری قرار گرفته
است. در حالی که دولت ایالات متحد در حال حاضر بر پایان دادن به ساخت
شهرک‌های یهودی در خاک فلسطین تأکید دارد، دولت اسرائیل با سرسختی به
ساختن شهرک‌های بیشتری، از جمله اخیراً در بیت‌المقدس شرقی ادامه
می‌دهد. آشکار است که این دولت در نظر ندارد راه حل دو کشور را به اجرا
درآورد. آیا تشدید تهدید علیه ایران وسیله‌ای در خدمت ایجاد فرصت برای
دولت راستگرای اسرائیل در قبال فشارهای ایالات متحد است؟ یا قرار است
به این وسیله در درازمدت مشروعیتی برای حمله‌ی نظامی به ایران ایجاد
شود؟ تاریخ اسرائیل مملو از جنگ‌های تهاجمی است: هواپیماهای جنگی
اسرائیل در سال
۱۹٨۱
راکتور هسته‌ای «اُسیراک» عراق را که با کمک فرانسه ساخته شده بود
ویران کردند؛ تازه‌ترین حمله‌های فاجعه‌بار اسرائیل به لبنان (در سال
۲۰۰۶)
و غزه (۲۰۰۹-۲۰۰٨)
و همچنین به محلی در سوریه که به عنوان تأسیسات اتمی برآورد شده بود،
هنوز در خاطره‌ها زنده‌اند. جنگ احتمالی اسرائیل علیه ایران بر اساس
استفاده از زیردریائی‌های آلمانی مدل دلفین و برد پرواز موشک‌های آن
طرح‌ریزی شده است. به این ترتیب، آلمان به طور غیرمستقیم در چنین جنگی
سهیم خواهد بود.
ما نسبت به پیامدهای فاجعه‌بار حمله‌ی اسرائیل به ایران اخطار می‌کنیم:
- این جنگ می‌تواند سراسر منطقه را به آتش بکشد.
- این جنگ نیروهای ناسیونالیست و بنیادگرا در هر دو طرف را تقویت، موج
تازه‌ی دموکراتیزه کردن ایران را متوقف و دیکتاتوری تئوکراسی را پابرجا
خواهد کرد.
- فروپاشی کشورها، جنگ داخلی، تعمیق دشمنی‌ها و درگیری فرهنگ‌ها میان
دنیای اسلام و غرب می‌تواند پیامدهای دیگر چنین جنگی برای منطقه‌ی
خاورمیانه و نزدیک باشد.
- این جنگ می‌تواند به شکست سیاست اوباما مبنی بر گفتگو با ایران و
بازگشت به سیاست خطرناک نومحافظه‌کاران منجر شود. چنین پیامدی
نمی‌تواند به سود هیچکس، از جمله آلمان باشد.
این ادعا که ایران در نظر دارد اسرائیل را نابود کند، برهیچ پایه‌ی
منطقی استوار نیست. حمله‌ی اتمی ایران به اسرائیل معادل نابودی خود
این کشور است. ایران بر اساس تخمین‌های پژوهشکده‌های صلح و سازمان‌های
اطلاعاتی غرب، هنوز سال‌ها از تولید و حمل بمب اتمی فاصله دارد. از این
فاصله‌ی زمانی می‌توان برای یافتن یک راه‌حل غیرنظامی استفاده شود. ما
بدون هیچ اما و اگری در این نگرانی شریکیم که برنامه‌ی هسته‌ای ایران
به طور کلی به رقابت تسلیحاتی اتمی در خاورنزدیک دامن می‌زند. اما باید
دانست که این رقابت تسلیحاتی از مدت‌ها پیش به علت تسلیحات اتمی
گسترده‌ی اسرائیل و مسلح شدن هند و پاکستان به سلاح اتمی با موافقت
آمریکا وجود دارد.
از این خطر گسترده می‌توان پیشگیری کرد. به همین دلیل همه‌ی تلاش‌ها
باید در جهت حل صلح‌آمیز و غیرنظامی درگیری کنونی، بدون تهدید با چماق
عملیات نظامی سمت‌گیری شوند. دموکراتیزه شدن فضای سیاسی ایران می‌تواند
سهم به سزایی برای رسیدن به هدف ادا کند.
ما پیشنهاد می‌کنیم که در مذاکرات آینده با ایران، اصل بر چشم‌انداز
امنیت همه‌ی کشورهای خاورمیانه و نزدیک، از جمله امنیت اسرائیل وایران
قرار داده شود. در شرایطی که دیگر نه تهدید متقابل، بلکه احترام و
همکاری متقابل بر روابط کشورها مسلط باشد، درگیری‌ها می‌توانند تخفیف
یابند. یکی از ابزارهای مهم برای رسیدن به این هدف، ایجاد یک کنفرانس
دائمی برای امنیت و همکاری خاور نزدیک و میانه است. درگیری اسرائیل و
فلسطین نیز می‌تواند در چارچوب این کنفرانس مورد مشاوره قرار
گیرد.اکنون وقت آن رسیده است که این راهبرد مهم استقرار پایدار صلح در
منطقه در دستور کار قرار گیرد.
ما از دولت‌های اسرائیل، ایالات متحد آمریکا و ایران می‌خواهیم به
منظور بی‌اثر کردن سناریوی تهدید کنونی، از هر گونه تهدید لفظی و نظامی
خودداری کنند و بر آمادگی خود برای بررسی راه‌حل صلح‌آمیز این درگیری
تاکید ورزند. ما فرمول‌بندی "همه‌ی گزینش‌ها مطرح می‌مانند" را که
شامل جنگ نیز می‌شود، قاطعانه رد می‌کنیم.
ما از دولت آلمان فدرال می‌خواهیم، تحویل زیردریائی‌های دیگری را که
قرار است به اسرائیل داده شوند و به طور کلی صدور تسلیحات به منطقه‌ی
بحرانی خاور میانه و نزدیک را فورا متوقف کند. همچنین از دولت آلمان
می‌خواهیم از همه‌ی امکانات خود برای تخفیف درگیری میان اسرائیل و
ایران بهره گیرد.
٣ اوت
۲۰۰۹
آندره‌آس بورو (سخنگوی کمیته‌ی حقوق پایه‌ای و دموکراسی در امور صلح).
راینر براون (مدیر عامل شعبه‌ی آلمانی جمعیت جهانی حقوقدانان طرفدار حل
صلح‌آمیز درگیری‌ها) آنگلیکا کلاوسن (رئیس شعبه‌ی آلمانی جمعیت
بین‌المللی پزشکان برای جلوگیری از جنگ اتمی) هانز پتر دوور( حامی
کنفرانسهای بین المللی صلح مونیخ). هایکوکاوفمن (برنده جایزه صلح آخن).
محسن مسرت (محقق مسائل صلح و درگیری). ویلترود روش متسلر (پاکس کریستی
کمسیون خاورمیانه،حوضه آلمان).کلمنس رونفلد ( سخنگوو گزارشگر شاخه‌ی
آلمانی اتحادیه‌ی بین‌المللی آشتی در زمینه‌ی صلح) ُتمار شتاین بیکر
(رئیس جایزه صلح در شهر آخن وسخنگوی همکاری برای صلح) مانی شتنر (مدیر
عامل شبکه همکاری برای صلح) پتر شتروتینسکی (سخنگوی شورای صلح کاسل)
