|
نویدنو: 27/1/1385
جوجه اتمی
وتئوری « مرددیوانه»
نویسنده: رائول ماهاجان
12آوریل 2006
برگرداننده : هاتف رحمانی
نقل از : پلتیکال افیرز
چندین ماه
پیش ،من احتمال تهاجم نظامی امریکا به ایران را پیش بینی نمی کردم.در صورتی
که دولت بوش نومیدانه عاشق ایجاد موازنه نیروهاباشد به احتمال قریب به یقین
(حمله به ایران ) یک بدبختی استراتژیک است . چنین استدلالی زمانی که با
دولتی که شدیدا از واقعیت به دوراست سروکار داریم خطرناک است ، اما من چنین
می کنم .
من اشتباه می
کردم؟در2آوریل ، دیلی تلگراف، با التفات به سخن گوی ارتش بریتانیا گزارشی
درباره جلسات بریتانیا وارزیابی نقشه های حمله امریکا به ایران منتشر
کرد.مقامات رسمی بدون ذکر نام اعلام کردند که در صورتی که ایران با
درخواست تعلیق غنی سازی اورانیوم موافقت نکند حمله به ایران اجتاب ناپذیر
خواهد بود.
وپس از
ان ، سیمور هرش درمقاله 7آوریل نیو یورکر، ، منابع بی نام مخالف در داخل
مجتمع نظامی – امنیتی خودرا اشکار کرده می نویسدکه دولت بوش (چنین نقشه ای
) دارد.
یکی از
منابع هرش می گوید که بوش احمدی نژادرا با هیتلر مقایسه می کند- پیشرفت
کاملا گیج کننده نه چندان جدید- واعتقاددارد که اوتنها سیاستمداری است که
شجاعت سیاسی قربانی کردن محبوبیتش (چه قدر هم دارد) رابه خاطر نجات جهان
ازبلای فرضی ایران اتمی دارد.
هرش
اظهار می دارد که بنا به تخمین سام گاردنیر تحلیل گر نظامی ، امریکا
احتمالا به حمله به 400 هدف جهت از هم گسیختن برنامه معروف به سلاح هسته
ای ایران نیاز دارد .برخی از سایت های آن ها آن چنان زیر زمین قراردارند که
انهدام آن هاتنها با استفاده از سلاح های هسته ای تاکتیکی امکان پذیر است
.
همه این
ها ، کاملا ترسناک به نظر می رسند .زمان در گذشته واکنون قابلیت هرش را در
ارائه گزارش هایی که هیچ کس دیگر توان آن را ندارد نشان داده است .
ودر حال
حاضر این چیزی نیست که من می بینم .در حقیقت، من یک حس عمیق بازتولید گذشته
را دارم .ما دراوایل بهار-اواخر زمستان سال گذشته دقیقا ترس مشابهی داشتم ،
( این امر)با مقاله سیمورهرش وپیش بینی قریب الوقوع جنگ توسط افرادی چون
اسکات ریتر عملی شد. ما همچنان سال گذشته رامانندامسال می بینیم ، هر دو
دولت امریکا وایران گوششان بدهکارادعاهای مقاله هرش نیست .
پارسال
جنگ اتفاق نیفتاد.وچیزی که از آن زمان تغییر کرد،آن است که بوش بی پروا
سرمایه سیاسی خودرا در داخل وخارج از دست داد .مشارکت بیشتری با اروپا وجود
دارد ، اما اروپا خواهان عملیات نظامی نیست .
کسانی
ممکن است بگویند که این کار همچنین تکرار واقعی تدارک جنگ عراق است ، که با
این اظهارات که (یا) ایران شانس حل دیپلماتیک موضوع را دارد یا امریکا
،وارد جنگ خواهد شد، تکمیل می شود .البته تفاوتی که هست آن است که جنگ عراق
در شرایط گرایش به پیروزی نظامی انجام گرفت ، تقریبا زمانی که تمام افراد
بصیراستدلال می کردند که سندروم ویتنام ، برای همیشه از بین رفته است ،تنها
سه سال بعد ( از جنگ عراق ) ما در شرایطی از بدبینی مطلق درباره توانایی
ایالات متحده برای تغییر جهان از طریق اعمال خشونت به سر می بریم .
بنابراین
آن چه ما می بینیم ، چیزی است که فردکاپلان متخصص نظامی آن را « جوجه اتمی»
می نامد. امریکا وایران خودرا در کلافی از برحورد ها کلید کرده اند، هریک
اعلام می کنند که تحت هیچ شرایطی کوتاه نخواهند امد .وحشت تهاجم نظامی
علیه ایران ، نه احتمال عملیات نظامی بلکه درماندگی امریکارا نشان می دهد
که به نظر می رسد تمام کارت های خودرا مصرف کرده است وتنها می تواندبه
زهره گرفتن از ایرانیان در مذاکره امیدوار باشد.
صحبت از
استفاده از به اصطلاح «سنگرکوب های هسته ای »nuclear
bunker-busters
قدمی فراتر ازآن می رود که تئوری « مرددیوانه » نیکسون را احیا کند. – ایده
ای ظریف که اگر به اندازه کافی دیوانه وخشن ظاهر می شد – می توانست ویتنامی
هارا با ترس وادار به تسلیم نماید . خوب ، نه ویتنامی ها ونه جنگی که در
گیر ان بود،بلکه تصورات نیکسون و نظریه « مرددیوانه» اوبه زباله دانی تاریخ
پیوست.تنها لازم است گاه گاهی بیرون آورده شده و توسط موشک های هسته ای خاک
روبی شود.(آن چنان که حکومت کلینتون این کاررا کرد )
با این حال ،
آن چنان که من قبلا متذکر شدم ، ایالات متحده نمی تواند نفع استراتژیکی از
ورود به جنگ به دست آورد، اگر چنین جنگی رخ داد، این را به ثبت می رساند :
جنگ بنیان ادعاها مبنی بر این که حاکمان ایران دیوانه هستند ونمی توانند
برای منافع خود کار عاقلانه ای انجام دهند را تاییدخواهد کرد .(با خودداری
کردن از ( رفع )حمله امریکا یا متحدان او) . در همان حال ، جنگ عملا
دلالتی براین باور که دولت ایران خیلی معقول است خواهد بود.چه حیرت آوروبه
خوبی جا انداخته شد که ایران قصد بی ثباتی عراق راهمواره ادامه داده و
امریکا برای تلافی کردن علیه اهداف آسان در اطراف جهان ، نیازمند ترساندن
آنان از انتقام همراه با تهدیدات بیشتر خواهد بود .
27/1/1385
|