نویدنو:05/02/1386                                                                     صفحه قابل چاپ است

تهاجم رشد یابنده ضد کمونیسم در جهان

هاتف رحمانی

برخی گمان می کردند که با فروپاشی شوروی وکشورهای سوسیالیستی مبارزه ضد کمونیستی هم در زیر غبار های  خاتمه جنگ سرد دفن خواهد شد .

امپریالیسم پیروزهم  شاید به نظر می رسید که  دیگر وجهی برای تبلیغ وترویج ایده های ضد کمونیستی ندارد . به ویژه با علم شدن بنیادگرایی اسلامی و طرح ایده دموکراسی وتلاش ظاهرا پیگیرانه در زمینه استقرار آن در کشورهای عقب مانده ودیکتاتور زده  حتی به قیمت تهاجم نظامی و با زور سرنیزه ارتش امریکا وسربازان پیمان ناتو این باور وجه قابل اعتنایی پیدا می کرد.

فروپاشی خوانتاهای نظامی در امریکای لاتین وگسترش دموکراسی های ملی که به ویژه در دهه 1990 و2000 به سمت قله های نوینی از تلاش مردم وبه ویژه زحمتکشان در جهت ترسیم نوع جدیدی از مبارزه وخیزش انقلابی حرکت کرد نیز به این توهم کمک شایانی نمود. به ویژه آن که اکثر سردمداران تحول انقلابی امریکای لاتین را نیروهای چپ ویا متمایل به چپ تشکیل می دادند.

بخشی از نیروهای چپ نیز در مسیر استحاله از سوسیالیسم به سوسیال دموکراسی ودر راستای توجیه عقب گردهای خود همراه با سایر نحله های تفکرغیر سوسیالیستی به این توهم بیشتر دامن زدند وفضایی مشوش  و راز آلود با طرح مجموعه ای از تلاش های ضد کمونیستی ومزیت های جوامع به اصطلاح دموکرات غربی برای هواداران واعضا خود ایجاد کردند.

تحولات سرمایه دارانه ناشی از جهانی سازی در بخش های دیگر جهان نیز آنچنان امر جهانی سازی وابرام بر مبارزه عاجل وتاخیر ناپذیر بر علیه آن را به جلوی صحنه راند که بسیاری از ابعاد پنهان اما ناگزیر جهانی سازی سرمایه داری  یعنی ایجاد زمینه وپایگاه  مادی لازم برای تشدید مبارزه ضد کمونیستی همچنان پنهان ماند .

زمان غبار های توهم را شست . زمان زیادی لازم نبود تا ابعاد کارزار پیدا وپنهان ، مستقیم وغیر مستقیم  سرمایه داری وامپریالیسم به مدد استدلال هاي  ظاهرا شبه علمی محافل آکادمیک  وتوسل به قوانین ارتجاعی  بر علیه کمونیست ها و محدود کردن آن ها در کشورهای گوناگون،  واقعی بودن  این مبارزه  مرگ وزندگی  برای امپریالیسم وسرمایه داری  رادر تاس حقایق  اجتماع جهانی آشکار نماید .

اولین گام ها با زمزمه غیر قانونی شدن حزب کمونیست در روسیه آغاز شد [1]. بوريس يلتسين در مقام رياست جمهوري روسيه چهره آهنين دموكراسي غربي را با يورش به كمونيست ها و به توپ بستن پارلمان و تبليغات غليظ ضد كمونيستي دررسانه هاي لجام گسيخته فتح شده به دست محافل ارتجاعي سرمايه داري  روسيه و غرب به نمايش گداشت .این امر با مقاومت کمونیست های روسیه فرجام خوبی پیدا نکرد اگر چه همچنان در دستور کار ارتجاع روسیه قرار دارد .کوشش در بی چهره کردن تلاش های کمونیست ها در جامعه روسیه ، دست اندازی به تاریخ واز نو نگاشتن تاریخی مناسب مزاج تزار های نوین از جمله این فعالیتهاست که همچنان بی وقفه وپیگیرانه ادامه دارد .

گام بعدی را اروپا ، مهد دموکراسی وآزادی !! بر داشت وطرح انحلال احزاب کمونیست به پارلمان اروپا برده شد .تلاش نئو لیبرال های اروپا در جهت نشاندن مبارزان کمونیست در ردیف فاشیست ها، خشم بسیاری از انسان هاي  شریف و انقلابي جهان را بر انگیخت واین لایحه با عدم استقبال جمعی پارلمان اروپا به بایگانی سپرده شد .نامه حزب کمونیست روسیه در افشا این طرح وفراخوان مبارزه با آن ، ونامه میکیس تئو دراکیس[2] موسیقی دان سرشناس یونانی اعتراض های افشاگرانه پرشوری بودند که بازتاب جهانی در خوری یافتند . اروپای دموکرات وآزادی خواه به سادگی آب خوردن فراموش کرد که حتی ادامه واستمرار دموکراسی در اروپا را مدیون پیروزی سوسیالیسم بر فاشیسم سرکش اروپایی است .

با عدم موفقیت این طرح های منسجم وفراگیر وشکست آن ها در افکار عمومی اروپا وجهان ، دور جدیدی از مبارزات ضد کمونیستی با اعمال تاکتیک های جدیدی شکل گرفت . تاکتیک جدید عبارت بود از منزوی ، محدود وغیر قانونی کردن کمونیست ها در کشور های منفرد وگسترش آن تاکتیک ها در سراسر اروپا . قدم اول را جمهوری چک با غیر قانونی ومحدود کردن اتحادیه جوانان کمونیست برداشت[3] . این در حالی بود که حزب کمونیست چک در پارلمان دارای نمایندگان برگزیده مردم بود وارزیابی ها نشان از گسترش استقبال مردم به برنامه های حزب کمونیست داشت . این کنش دولت دست راستی چک با اعتراض وانتقاد شدید جهانی مواجه گردید.

گام بعد به رئیس جمهور نو محاقظه کار لهستان متعلق بود که با اعلام اجبار شهروندان به خود زنی عملی با امضا اعتراف نامه ای مبنی بر همکاری ویا عدم همکاری با کمونیست ها برداشته شد.[4]  رئیس جمهور ماورا راست لهستان با این اقدام پای بندی اعضا اتحادیه اروپا به حفظ حقوق شهروندان وحاکمیت قانون ودموکراسی را در عمل معنی کردند. از این ماجرا چیزی نگذشته بود که ظاهرا مردی یکه به میدان آمد وطی دادخواستی از شورای شهر رادوم در لهستان تقاضا کرد تا نام خیابانی را به نام یانوش والوز[5] قاتل کریس هانی [6] رهبر پیشین حزب کمونیست افریفای جنوبی نامگذاری نمایند. [7]

بریتانیایی ها گا م های بعدی را برداشتند. گاردین اعلام کرد که تعدادی از تروریست های سفید پوست افریقای جنوبی که در یک مدرسه دونژادی بمب گذاری کرده بودند وپس از بازجویی آزاد شده بودند در جایگاه مهمی در حزب فاشیستی ناسیونالیست بریتانیا  ( B.N.P)جای گرفته اند . [8] تلاش های انجام گرفته در راستای انقلابات مخملی در کشورهای گوناگون را که یکی از اهداف عمده واصلی خودرا تمرکز بر بی اعتبار سازی کمونیست ها قرار داده است باید به این فهرست اضافه کرد .

همین روند  در ماه های اخیر حتی در کشور ما هم ابعاد جدیدی یافته است وروند مبارزه با کمونیست ها به مرحله نوینی وارد شده است .[9]

آنچه قابل توجه وبررسی است تغییر شیوه های اعمال مبارزه ضد کمونیستی است .این شیوه ها از توسل به قوانین ارتجاعی گرفته تا بیانات تحریک کننده ،  از یار گیری های منطقه ای وجهانی در راستای محدودیت کمونیست ها گرفته تا بدیل تراشی در داخل کشور هارا شامل می شود . غول آرام گرفته تهاجم ضد کمونیستی در حال سر بر آوردن است . امپریالیسم وسرمایه داری علیرغم طرح دشمنان خیالی دیگراز جمله بنیاد گرایی اسلامی وتروریسم به خوبی آگاه است که این جنبش جهانی کارگران ودر راس آن ها کمونیست ها هستند که به جهانی دیگر واقعیت خواهند بخشید. درناگزیری  یا سوسیالیسم یا بربریت این نیروی انقلابی ودوران ساز کار است که جهان را از بربریت ددخوی سرمایه واستثمار واستعمار رهایی خواهد بخشید. پس صرف نظر از وقفه ای کوتاه در تاریخ این مبارزه ، مبارزه برای حفظ بربریت ویا استقرار سوسیالیسم به اوج های تازه ای در این نبرد تاریخی فرا خواهد رویید .پس به هوش باشیم و با توجه به ابعاد گسترش یابنده تهاجم ضد کمونیستی :

1-با تلاش در راه زدودن وجوه افتراق وغلبه بر جدایی ها  در صفوف کمونیست ها ، حداقل در صف واحدی هم در داخل وهم در سطح جهانی  آماده رودررویی با این تهاجم باشیم .

2- با گسترش همبستگی انترناسیونالیستی وتامین اتحاد صفوف کمونیست ها در سراسر جهان امکانات جهانی را در راه مبارزه با این تهاجم  جهانی سرمایه واستعمار بسیج نماییم .

3-با گسترش ارتباط فعال وخلاق با سایر نیروهای موثر اجتماعی وتوضیح اهداف انسانی وشریف کمونیست ها  از دامنه نفوذ این تهاجم  ضد بشری بکا هیم . 

4-با افشا همه جانبه  ایدئو لوژی ضد کمونیستی  امپریالیسم وسرمایه داری جهانی  ومحافل آکادمیک وابسته به آن  با قلم وقدم به پالایش وجذابیت عدالت خواهانه ورهایی بخش کمونیسم به پردازیم  .  

5/2/1385 

نامه اعتراضی تئودراکیس :

«قهرمانان هم‎تراز جنایتکاران»

شورای اروپا تصمیم گرفته است تاریخ را عوض کند. این نهاد قصد دارد اقدام خود را با یکی کردن متجاوزان و قربانیان، قهرمانان و جنایتکاران، رهایی‎بخشان و یورش‎آوران، کمونیست‎ها و نازی‎ها انجام دهد.

شورای اروپا معتقد است که اصلی‎ترین دشمنان نازیسم، یعنی کمونیست‎ها، جنایتکارانی‎اند که هم‎تراز نازی‎ها هستند. شورای اروپا امروز نگران و معترض است، در حالی که جامعه جهانی هیتلری‎ها را محکوم نمود، چنین محکومیتی هنوز نصیب کمونیست‎ها نشده است. به همین خاطر شورای اروپا پیشنهاد می‎کند که در اجلاس وسیع خود از ۲۴ تا ۲۷ ژانویه (۴ تا ۷ بهمن) چنین محکومیتی صورت بگیرد.

شورای اروپا گفته است که «آگاهی عمومی از جنایات رژیم‎های کمونیستی بسیار پایین است» و از این موضوع اظهار نگرانی کرده است که هنوز «احزاب کمونیست در برخی کشورها قانونی‎اند و برخی‎‎اشان از جنایات اظهار ندامت نکرده‎اند.»

به عبارت دیگر، شورای اروپا پیشاپیش زیر فشار قرار دادن کمونیست‎های اروپا را که هنوز توبه نکرده‎اند، اعلام می‎نماید، همانگونه که جلادان گشتاپو و شکنجه‎گران در ماکرونیسوس (*) از کمونیست‎ها می‎خواستند توبه کنند.

سردمداران اتحادیه اروپا شاید به زودی تصمیم بگیرند که احزاب کمونیست را غیرقانونی اعلام نمایند و درها را به روی امثال هیتلر و هیملر بگشایند. ما خوب می‎دانیم که این دو هم با ممنوع کردن احزاب کمونیست و زندانی کردن کمونیست‎ها آغاز کردند.

اما نازی‎ها سرانجام در خون قربانیان خود غرق شدند و در میان این قربانیان ۲۰ میلیون نفر از جمعیت اتحاد شوروی سوسیالیستی و صدها هزار کمونیست بودند که رهبری جنبش‎های مقاومت ملی را در یونان و تمام اروپا به دست گرفتند.

باری، آقایان مسئول در شورای اروپا برای تجدید روش‎هایی که تاریخ و مردم محکوم کرده‎اند دارند دیر می‎جنبند، چرا که برادر بزرگشان که ایالات متحده باشد به طرق هیتلری مردم کشورها را و از جمله عراق را قتل‎عام می‎کند، کشوری که به ویرانه‎ای تبدیل شده و زندان‎های آمریکایی در آن بی‎شمارند، زندانی‎هایی که هر روز هزاران بی‎گناه را به بدترین وجهی شکنجه می‎کنند.

جالب است که شورای اروپا هیچ چیز برای گفتن در رابطه با جنایات علیه بشریت آمریکا در عراق و زندان‎های هیتلری‎اش مانند گوانتانامو ندارد.

چگونه می‎توان باور کرد که شورای اروپای از سویی خود را مدافع حقوق بشر بداند و از سوی دیگر به هواپیماهای «سیا» اجازه ‎دهد تا انسان‎های محروم از هر گونه حقی را برای شکنجه به زندان‎های ویژه در اروپا بیاورد؟

شورای اروپا نمی‎تواند از نقض حقوق بشر شکایت کند در حالی که در خاک خود تأسیس زندان‎های ویژه و شکنجه‎ی انسان‎های بی‎حقوق را تحمل می‎کند. دادگاه عدالت تاریخ روزی جنایات بی‎شمار برادر بزرگ را، از ویتنام تا شیلی و از آمریکای جنوبی تا عراق، به قضاوت خواهد نشست و در چنین روزی آقایان شورای اروپا به عنوان همدستان وی در آن حضور خواهند داشت.

من امروز متأسفانه وادار شده‎ام که بیش‎تر به نام مردگان حرف بزنم تا زندگان. پس به نام رفقای کمونیستم، به نام آنانی که گشتاپو به اردوگاه‎های مرگ فرستاد، به نام آنانی که به جوخه‎های اعدام سپرده شدند تا نازیسم درهم‎کوبیده شود و آزادی به کف آید، من فقط یک کلمه خطاب به این «آقایان» دارم: شرمتان‎باد!

میکیس تئودوراکیس

آتن – ۲۶ دسامبر ۲۰۰۵

* ماکرونیسوس نام جزیره‎‎ای یونانی‎‎ست که کمونیست‎‎ها و اعضای جنبش مقاومت ضدهیلتری را در آن حبس کرده بودند.

بازگشت به صفحه نخست                                   

Free Web Counters & Statistics